Atmosferka się podgrzała - rozdział 36.

Dzwonił do mnie;
- Chris ? – najechałam na zieloną słuchawkę
- Cześć Victoria ! – wyświetlił mi się na całym ekranie blondyn
- Emm … hej ! – byłam deczko w szoku
- Wiesz co … no jak tak można … ? – zaczął

Patrzyłam na niego z jeszcze większym facepalmem.
- Chris, co jest ? – mrugnęłam oczami i spytałam w końcu
- To ja specjalnie pozaliczałem wszystkie sesje wcześniej byle się z tobą zobaczyć i pogadać, przyjeżdżam do Londynu do „Sweet Dreams”, a ciebie nie ma ! –
Uśmiechnęłam się.
- Ojjj wybacz tak jakoś się złożyło, że mój wyjazd się pokrył z twoim powrotem … Ale nie zadzwoniłeś i nic nie mówiłeś wcześniej ! –
- Wiem, wiem. – podrapał się po głowie – A tak właściwie to gdzie ty jesteś ? –
- W Polsce –
- A kiedy wracasz ? –
- Za jakiś tydzień –
- No nie żartuj … -
- … -
- Za 3 dni wracam z powrotem do siebie. –
Przechyliłam tylko głowę i delikatnie się uśmiechnęłam.
- Los nam nie sprzyja. –
- No najwidoczniej … - mina zrzędła chłopakowi – A co u ciebie ? Jak leci ? Widzę, że chyba włosy pofarbowałaś i już nie jesteś rudzielcem. –
- Ha ! Ha ! Ha ! Śmieszne ! – pokazałam język – U mnie już dobrze. Wychodzę na prostą. –
- Coś się wydarzyło ? –
- A były takie zawirowania różne z Nathanem, ale poradziłam sobie. A jak ty się trzymasz ? –
- Jesteś z Nathanem ? – blondyn od razu spytał

Śmiać mi się chciało z powodu usłyszenia po raz setny tego samego pytania i nieświadomie posłałam Chrisowi smile`a, który odczytał go chyba inaczej, bo zaraz zmarszczył brwi i powiedział;

- U mnie ? U mnie wszystko w porządku. Studia ok, życie prywatne również. Poznałem jedną dziewczynę; Alice, jest doprawdy sympatyczna. –

Uniosłam brew. W co ty się bawisz chłopczyku ? Chcesz we mnie wzbudzić zazdrość ? -,-
- To świetnie – skomentowałam niewzruszona
- No no – dodał sztucznie – I jakoś się kręci. –
- Mhm – mruknęłam

Jak się można domyśleć ,reszta rozmowy między mną i Chrisem była o przysłowiowej „dupie Marynie”. To była straszna pogawędka o niczym i baaaaardzo sztuczna. Końcówka wyglądała mniej więcej tak;
- To co, idziemy już spać ? – spytał Chris
- Przydałoby się … Poza tym jestem już śpiąca. –
- To dobranoc Vicky –
- Dobranoc Chris. I do twojej świadomości; nie jestem z Nathanem. – powiedziałam i rozłączyłam się

Sama nie wiem po co dodałam ostatnie zdanie. Może dlatego, że nie lubiłam stwarzać jakichś niezgodnych z prawdą sytuacji ani niedomówień. Whatever … Odłożyłam netbooka na szafkę obok, ułożyłam się w łóżku i zasnęłam.

5 dni później;
Kolejny poranek przywitany promieniami słonecznymi i … zawrotami głowy. Delikatnie wstałam z łóżka, trzymając głowę prawie nieruchomo, żeby zneutralizować wirowanie. Już się do tego przyzwyczaiłam i nawet tym nie przejmowałam, widząc, że ograniczanie jedzenia wpływa na utratę wagi, zgubienie ciałka i podkreślenie na twarzy kości policzkowych. Byłam tak zapatrzona w spadające coraz niższe cyferki na wadze, że nic innego się dla mnie nie liczyło. Musiałam się tylko zacząć już trochę ukrywać, bo rodzice stawali się w stosunku do mnie podejrzliwi. Pobyt w Polsce i kilkugodzinne samotne przebywanie w domu kiedy rodzice byli w pracy pomagało mi. Wiadomo – brak kontroli. Już dawno spadłam do swojej dawnej wagi, o którą mi chodziło, ale były coraz to nowe cele i coraz niższe liczby stawały się ambicją. Najgorsze było to, że wydawało mi się, że wszystko było w porządku i nie robiłam niczego złego – chciałam przecież niewinnie tylko schudnąć.
Wybrałam ciuchy z szafy i poszłam do łazienki wykonać poranną toaletę.

Zrobiłam na czubku głowy niedbałego, luźnego kucyka i weszłam do kuchni gdzie wzięłam 2 żytnie wafle i usiadłam przed telewizorem. Włączyłam na muzyczną stację – One Direction, panom dziękujemy, przełączyłam na inny kanał. Jakiś program śniadaniowy – mogło być. Siedziałam i oglądałam ten telewizor, myśląc, że zostało mi już tylko 3 dni urlopu. Pobyt tutaj pozwolił mi na odetchnięcie, dystans i zapomnienie. Regularne spotkania z Marcinem i Patrycją naładowały mi akumulatory i zapomniałam o kłopotach. To znaczy o Kłopocie.

Tak, podjęłam decyzję w sprawie Nathana. Postawiłam na neutralność i ograniczone zaufanie. Nie mogłam sobie pozwolić na nic więcej w stosunku do niego. Poza tym nie kontaktowałam się z nim ani razu od momentu przylotu do Polski, a rozmawiając raz z Tomem też nie podjęliśmy jego tematu. I dobrze. Widocznie tak miało być.

3 godz. później zrobiłam obiad dla rodziców, sama coś tam zjadłam i wróciłam do pokoiku. Otworzyłam netbooka i internet. Nuda tak mi dała popalić, że zaczęłam wchodzić na plotkarskie angielskie strony. Miałam niezłą polewę, czytając niektóre bzdurne wymyślone artykuły o sławach, że to się w głowie nie mieściło. Włączając kolejną stronę i przewijając kursor w dół już nie było mi do śmiechu … Podpis: „Najmłodszy członek The Wanted na zakupach” i zdjęcie Nathana z jakąś laską. Obydwoje byli roześmiani od ucha do ucha, a na jednym zdjęciu byli przytuleni. Ciśnienie we mnie podskoczyło.

- O proszę ! To nieźle nasze figo fago już się pocieszyło ! – warknęłam przez zęby

Dałam ponieść się emocjom i ciekawości co to za dziewczyna i puściłam strzałę na komórkę do Toma, żeby wlazł szybko na Skype`a. Jak na złość zalogował się dopiero kwadrans później, ale przynajmniej zdążyłam nałożyć czapkę i schować nowy kolor włosów. Od razu się z nim połączyłam gdy był dostępny.

- Hej słońce ! –

- No co tak długo ?! – wypaliłam od razu
- Hmmmm też się cieszę, że cię widzę. –
- Oj no wiesz, że się cieszę. –
- Powiedzmy, że usłyszałem to między wierszami … - mlasnął – O co chodzi ? Pali się ? –
- Co ? Nie ! Chcę się tylko dowiedzieć czegoś. –
- No dawaj. –

Skopiowałam link ze zdjęciem laski w ramionach Nathana i wysłałam do Parkera.
- To prawda ? –
- Poczekaj zaraz mi się otworzy … - po chwili Tom wyszczerzył się i wrócił do mnie wzrokiem – Tak – oświadczył najnormalniej w świecie

Wryło mnie.

- Kto to jest ?! –
- Jessica – odpowiedź najnormalniejszym tonem
Nie wierzyłam w reakcję Toma.
- I ty to tak spokojnie mówisz ?! No co jak co, męska solidarność i te inne wasze pierdoły …, ale pochwalasz to, że on skacze z kwiatka na kwiatek ?! -

Parker uśmiechnął się szelmowsko.

- Victoria chyba nie jesteś zazdrosna … -
- Oczywiście, że nie ! – zabultałam się – Teoretycznie nie można być zazdrosnym o kogoś z kim się nie jest. –
- TEORETYCZNIE – podkreślił
- Oj, nie jesteśmy razem i może robić co mu się podoba i spotykać z kim chce. – gadałam jak najęta
- Chciałem wcześniej cię zapytać, ale mi przerwałaś …, że chyba nie jesteś zazdrosna o siostrę ? – powiedział głośniej Tom

Gdy do mnie dotarło postawiłam oczy jak 5 zł i skamieniałam. Po chwili ocknęłam się jednak;

- To jego … siostra ? – spytałam cicho
- Tak. Mała przyjechała do nas w odwiedziny na 2 dni i poszli razem na zakupy. To normalne, że rodzeństwo chodzi –
- Najnormalniejsze w świecie – przerwałam mu, czerwieniąc się ze wstydu – Matko jaka wpadka ! – zakryłam twarz dłońmi, a Tom w końcu nie musiał się dłużej powstrzymywać i wybuchnął perlistym, głośnym śmiechem – Przestań ! – krzyknęłam sama, uśmiechając się ze swojej głupoty
- Oj Vicky … - odezwał się gdy się uspokoił, trzymając za brzuch – Wracaj ty do nas. Przecież nadal tobie na nim zależy. –

Uniosłam brew i patrzyłam uważnie na rozmówcę.
- Gdybyś miała wylane na niego nie ruszyłoby to zdjęcie ciebie kompletnie. A ty od razu się zagotowałaś. – wytknął mi
- Tom, ty i te twoje rozkminy – udawałam, doskonale wiedząc, że miał jednak rację
- Tom do cholery, wołam cię i wołam ! – w wejściu do pokoju Parkera stanął Nathan – Oł cześć Victoria – zmieszał się, widząc mnie na ekranie
- Cześć – powiedziałam ciszej, a serce zaczęło mi bić jak szalone i nogi mimo tego, że siedziałam drżały i skakały jak nienormalne

Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Zresztą on też patrzył na mnie w milczeniu długie kilka sekund.

- Jay cię woła, rozwalił mikrofalę. – w końcu Sykes odezwał się do Parkera
- To wy tu sobie pogadajcie, a ja pójdę do tego Jaya. – zaakcentował Tom po czym zwrócił się do mnie, ukradkiem puścił oko i wyszedł

Zostałam z Nathanem sama. Podszedł i usiadł naprzeciwko kamerki.

- To co tam u ciebie ? – spytał
- Wszystko dobrze … Nadrabiam zaległości z przyjaciółmi, cieszę się obecnością rodziny i jakoś leci … A co u ciebie ? –
- Też w porządku. Mieliśmy koncert mały ostatnio, a wczoraj pojechała ode mnie siostra, bo była na 2 dni … Dlaczego się śmiejesz ? –
- Nie, nic … - zakryłam uśmiech ręką – Może kiedyś ci wytłumaczę. A jak ten koncert wypadł ? –
- Victoria daj spokój. –
- Słucham ? –
- Nie zagaduj mnie tu o jakichś popierdułkach, koncercikach, do których teraz nie mam głowy. –

Ściągnęłam brwi i patrzyłam na niego. Nathan westchnął.

- Przemyślałaś sobie to wszystko ? –
- Tak –
- I ? –
Zmieszałam się.
- Nie będziemy o tym rozmawiać przez kamerkę. –
- To kiedy wracasz ? –
- Za parę dni –
- Weź nie odpowiadaj mi tu dyplomatycznie ! – zdenerwował się
- A zobacz jak to fajnie jak jesteś w niepewności ! – nie mogłam się powstrzymać
- Victoria ! – upomniał mnie
- Łoł, łoł, słyszę, że atmosferka się podgrzała. – do pokoju wrócił Tom – No was to naprawdę samych zostawić nie można. –

Za nim do pokoju wtoczyli się pozostali i zaczęli już z daleka machać i krzyczeć;

- Hej Victoria ! –
- Siema ! –
Roześmiałam się. – Hej chłopaki ! –

Wszyscy zaczęli gnieździć się przed kamerką i słychać było tylko pomruki.
- Nathan posuń dupę ! –
- Masz obok wolną pufę Max ! –
- Ale ja chcę tu ! –
- A gówno mnie to obchodzi ! –
Chrząknęłam, a oni spojrzeli na mnie wyrwani ze swoich przemówień, kompletnie zapominając, że wszystko słyszałam.
- Gentelmani cholera jasna ! – prychnął Jay

Zaśmiałam się z nich i zaczęło się teraz tutaj nadrabianie zaległości i informowali mnie gromadą o wszystkim co mnie ominęło, a ja naprawdę byłam zadowolona, że widzę ich całą piątkę ściśniętych przed sobą.

20 minut później Siva, Max i Jay wrócili na dół, a Nathan i Tom zostali ze mną.
- Kiedy wracasz ? – podjął próbę jeszcze raz Sykes
- Za 3 dni – odpowiedziałam bez kręcenia
- Mniej więcej o której ? –
- Nie wiem jeszcze. – wzruszyłam ramionami
- To jak będziesz już u nas na lotnisku to zadzwoń, przyjadę po ciebie. –
- Nie trzeba –
- Po prostu zadzwonisz do mnie. – spojrzał na mnie wzrokiem niecierpiącym sprzeciwu
- Dobra, zadzwonię. –
- Słońce przepraszamy cię, ale musimy lecieć, mamy spotkanie z jakimś redaktorem. – wtrącił Tom
- Jasne, to lećcie. –
- To do zobaczenia –
- Masz zadzwonić Victoria. –
- Dobrze dobrze, zadzwonię jak będę na lotnisku. – przewróciłam oczami – Trzymajcie się. –
- No cześć. Fajna czapka – dodali na koniec, a ja roześmiałam się i rozłączyłam

- Pod czapką jeszcze fajniejszy widok. – powiedziałam sama do siebie i zdjęłam nakrycie głowy

Zeszłam do rodziców i siedziałam z nimi w pokoju, ale tylko ciałem, bo myślami przetrawiałam rozmowę z Tomem i tą całą wpadkę ze zdjęciem. Rzeczywiście, nie powinnam była tak zareagować … a jak zobaczyłam Nathana, co się ze mną działo ? Sama sobie nie potrafiłam tego wytłumaczyć.

Do głowy przyszedł mi psikus, na myśl którego sama do siebie się uśmiechnęłam.

- Co sobie przypomniałaś ? – wyrwała mnie mama
- Mam pewien pomysł … - oświadczyłam zadowolona

 

Cześć Misie J ! Aaaaa i zaskoczyłam Was – wszystkie pewniary, że to pewnie dzwonił Nathan, a tu figa – Chris ;p. Też mężczyzna, trzeba dać się jemu wykazać ;] …

Baaaaaaardzo cieszę się, że do komentowania oprócz stałych moich cudownych bywalczyń powróciły Anonimki, nawet te „ z pokrzywioną psychiką” ;D Ale i tak mi jeszcze wcięło Rosę, która gdzieś zagubiła się w akcji O_o …

Przedwczoraj wieczorem byłam zdenerwowana i miałam takie huśtawki nastrojów, że odreagowując powstały 3 rozdziały, więc starajcie się w miarę szybko czytać, a na dniach będę dodawały nexty ;]. I wiecie, tak sobie pomyślałam, że kurde nie dam rady napisać Sexy Time`a ;P … Kurde no, nie jestem na tyle odważna ani śmiała, żeby podjąć się tego ;). Pomyślę jeszcze, ale mam pewne obawy ;] …

Zostawiam Was sam na sam z ocenką, bo uciekam pić meliskę przed jutrzejszymi maturami. Albo i dwie xd ! Dobra, świruję – zwijam na miasto z przyjaciółką na cały dzień, żeby się odstresować ;P, bo rodzice zabrali mi książki, twierdząc, że już przez tą naukę popadam w paranoję O_o. ;D

Enjoy ! :*