Powrót do Nathorii - rozdział 42.

Otworzyłam oczy. Pierwsze co zauważyłam- leżałam na boku, a przede mną z jakieś 2 metry dalej stała szafa. Hm. Nie byłam u siebie. Gdy już bardziej ogarnęłam sytuację i wszystkie bodźce po spaniu do mnie wróciły wyczułam czyjąś rękę, która spokojnie leżała na kołdrze na moim brzuchu, jakby trzymając mnie. Odwróciłam się delikatnie i momentalnie uśmiechnęłam się. Nathan słodko spał z położoną na moim boku ręką. Bezszelestnie zawróciłam się do niego twarzą i ułożyłam się na drugiej stronie, by móc swobodnie patrzeć jak niewinnie spał. Szmaragdowe tęczówki schowane były pod powiekami, które kończyły się dość długimi i czarnymi rzęsami. Usta wygięte były w delikatny, uroczy uśmiech, a włosy trochę rozczochrane. Przeniosłam wzrok niżej- spod kołdry wystawało silne ramię. Kolejny uśmiech i spojrzałam na siebie. W zasadzie od biustu w dół byłam przykryta kołdrą, a ramiona tak samo były odkryte. Eeeee – uśmiechnęłam się jeszcze szerzej i podniosłam kołdrę do góry, by zobaczyć czy miałam rację i czy przypadkiem to nie był sen; tak jest – byliśmy nadzy. Leżeliśmy przykryci tylko kołdrą. Zaśmiałam się cicho sama do siebie. Czułam się bardzo szczęśliwa, że to wszystko było jawą. Więc to nie był sen. Zrozumiałam, że nie da się tak po prostu kogoś przestać kochać, jeśli choć przez chwile, nawet dawniej, w jego obecności czułam, że żyję i doświadczałam cudownych, radosnych chwil.

- Cześć zboczeńcu – usłyszałam z boku zachrypnięty głos aż podskoczyłam i z powrotem położyłam normalnie głowę

Popatrzyłam na Nathana, który wesoło na mnie patrzył.
- Hej – uśmiechnęłam się nieśmiało
- Skarbów szukałaś pod kołdrą ? – wyszczerzył się
- Nie – parsknęłam – Po prostu musiałam się upewnić czy … -
- Czy co ? – chłopak przybrał pytający wzrok
- Czy to nie był sen. –
Wymieniliśmy uśmiechy.
- Viiiiicckyyy … - przeciągnął moje imię i pocałował w usta

Przytuliliśmy się do siebie. Położyłam głowę na jego obojczyk, a on swoją brodę podparł na mojej głowie, obejmując.
- Czemu to miałby być sen ? – spytał

Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Byłam trochę emmm … zawstydzona ?:)

- Hej – zaczął rysować swoim palcem po mojej ręce, czekając na odpowiedź – Masz złe wspomnienia ? –
- Co ? Nie ! Oczywiście, że nie. – zaprotestowałam szybko – Było cudownie. I właśnie nie mogę w to uwierzyć, że stało się to naprawdę. –

Wyczułam, że Nathan uśmiechnął się po czym westchnął.

- Poza tym – dodałam – nie sądziłam, że złamię swoją zasadę. –
- Mianowicie ? –
- Mianowicie to, że pójdę z chłopakiem do łóżka przed ślubem … Zarzekałam się samej sobie, że do tego nie dopuszczę. –
- Widocznie uczucie jest silniejsze od rozumu. – dalej kreślił mi wzorki na ramieniu swoim palcem
- Widocznie … - przyznałam
- Żałujesz ? – usłyszałam nad swoją głową

Podniosłam się, by spojrzeć mu w oczy. Zielone tęczówki wpatrywały się w moje.
- Nathan jak mogłeś tak pomyśleć ? – spytałam spokojnie – Zapamiętaj sobie, że nie będę żałowała ani jednej chwili spędzonej z tobą. A tym bardziej … - uśmiechnęłam się i spuściłam wzrok, lekko czerwieniąc się – takiej pięknej chwili. - po chwili wróciłam do niego z powrotem wzrokiem – Jestem szczęśliwa. –
- Kocham cię Victoria. – odpowiedział szeroko uśmiechnięty

Pocałowałam go z największym uczuciem jakie tylko mogłam z siebie wydobyć.
- Swoją drogą fajnie mnie przywitałeś „zboczeńcu”. – wytknęłam mu za chwilę z uśmiechem

Sam słodko zaśmiał się. Oparłam się na przedramieniu drugą dłonią, przytrzymując na biuście kołdrę.

- Nath … -
- Słucham –
- Przede mną była jakaś inna ? – spytałam cicho, przygryzając wargę troszkę z zakłopotania
Chłopak ułożył się identycznie jak ja twarzą do mnie. Westchnął cicho.
- Była. –

Nie powiem; nie liczyłam na to, że taki chłopak jak Nathan, który mógł mieć każdą dziewczynę, nie sypiał z nikim wcześniej, bo było to dla mnie … dość niemożliwe … , ale mimo wszystko trochę humor mi siadł, co chyba zauważył, bo od razu dodał;

- Ale Vicky, tamto to było niedojrzałe. Po prostu … - trochę się zakłopotał – byłem z kimś i chyba bardziej z chęci i ciekawości wylądowaliśmy razem w łóżku niż z uczucia. To nie było to co wczoraj … Czemu się uśmiechasz ? –
- Po raz pierwszy widzę cię zakłopotanego. Spokojnie Nathan, nie musisz mi się tłumaczyć. Tak tylko chciałam wiedzieć. – zsunęłam się i położyłam na poduszkę

Chłopak ponownie mnie objął i leżeliśmy razem na wznak. Jego palce „rysowały” na moim przedramieniu aż w końcu złączył swoją dłoń z moją i zapletliśmy palce. Patrzyliśmy obydwoje w ciszy na nasze połączone dłonie.

- To co, powrót do Nathorii ? –
- A czemu nie Victo … - szukałam pasującej końcówki
- Bo to beznadziejnie brzmi. – wyprzedził mnie

Otworzyłam usta z tej jego pewności siebie i spojrzałam na niego z uśmiechem w oczach.

- No co ? – wzruszył ramionami i roześmiał się
- Jajco nie wiesz co. – zachichotałam
- Znowu chcesz się kłócić ? – uniósł brew z szelmowskim uśmiechem
- Podobno im większa zołza tym bardziej się ją kocha. –
- W takim razie ja kocham do szaleństwa. – pomachał brwiami
- Nathan ! –

Obydwoje wybuchnęliśmy śmiechem, a po chwili chłopak zaczął mnie łaskotać.
- Przee …staa … ńń ! – nie mogłam złapać oddechu przez śmiech – Naaaaathh ! –
Uspokoił się. Na szczęście. Przestałam rechotać.
- Nathan –
- Hm ? – spojrzał na mnie
- Skąd wiesz, że mnie kochasz ? –
Uśmiechnął się słodko.
- A skąd wiesz, że cię dotykam ? –
Ściągnęłam brwi.
- Czuję to. –
- No właśnie –

Popatrzyłam na niego i ze szczęścia przyciągnęłam go do siebie za kark i wpiłam się w jego usta.
- Ale ty pełna emocji jesteś. – uśmiechnął się po chwili
- Jestem szczęśliwa po prostu. – wzruszyłam ramionami – A jak będziesz chciał mnie zranić … -
Chciał mi przerwać, ale położyłam palca na jego usta i kontynuowałam;
- To zrób to tak porządnie, żebym potem pamiętała, że mam się do ciebie już nie zbliżać. –
- Jeśli miałbym cię zranić – podniósł się by być nade mną – to zraniłbym też i siebie. Jesteś moim światem Victoria i nie potrafię bez ciebie żyć. –
- I wzajemnie – szepnęłam – Tak wiele rąk na świecie, a ja chcę trzymać tylko twoją. –

Usłyszeliśmy w tym momencie jak ktoś chodzi po korytarzu. Spojrzeliśmy na siebie, bowiem kroki stawały się coraz głośniejsze i usłyszeliśmy;

- Nathan do cholery mógłbyś nosić za sobą i odkładać do swojej szafy t-shirty, a nie rozwalać po kuch – drzwi do pokoju otworzyły się i stanął w nich Max – ni – dokończył z dosłownie opadniętą szczęką, widząc mnie w łóżku, przykrytą od biustu w dół kołdrą wraz z jego kolegą, który prezentował swoją górną część ciała też nagą – Yyyymmm … - zaciął się

Przytrzymywałam tylko na dekolcie kołdrę „zasłaniając się”.

- Jeśli teraz coś krzykniesz na cały dom w stylu „chcecie coś zobaczyć ?!” to przysięgam, że cię zamorduję i zakopię. – wyprzedził zamiary Łysolka Nathan, który zauważył jak Max zaczął uśmiechać się łobuzersko
- A ja odkopię, dobiję i zakopię z powrotem. – dodałam
- Ale powiecie mi coś więcej ? – pomachał brwiami i oparł się o framugę z założonymi rękoma jakby nigdy nic – Jakieś pikantne szczególiki czy coś ? –
- Won – zaśmiał się Nathan
- A może zrobimy grupowego przytulańca, co Vicky ? – zerknął, że kurczowo trzymałam się kołdry
- Wiesz Max, chyba pasuję. – wystawiłam do niego język
- Dobra dobra, już idę. – uśmiechnął się – Tylko mam nadzieję, że zabezpieczyliście się moje dzieci. – zrobił minę aniołka i rzucił dwa t-shirty na fotel, pierwszy był mój, a drugi Natha
- WYPAD STĄD ! –

Max roześmiał się i wyszedł z pokoju. Spojrzeliśmy na siebie z Nathanem, ale zaraz jeszcze drzwi uchyliły się i Łysy wystawił głowę;

- W ogóle sorry, że tak do was wparowałem bez pukania. – oświadczył i zamknął za sobą

Wymiana spojrzeń z Sykesem, a po chwili nasz wspólny rechot był bezcenny. Po minucie uspokoiliśmy się i zauważyłam urwisowaty wzrok bruneta, który podniósł się.

- Co ? – spytałam, zastanawiając się co mu znowu strzeliło do głowy
Z jego strony cisza.
- No co ? – powtórzyłam, śmiejąc się – Znam ten wzrok i nie wróży on nigdy niczego dobrego ani mądrego. –
- Wiesz, tak wczoraj nie przypatrzyłem się twojemu tatuażowi … -
- Zapomnij ! – chwyciłam za kołdrę i podciągnęłam ją pod samą szyję
- A tak mnie korci, żeby go sprawdzić … -
- Nawet mi się nie waż ! – śmiałam się
- A – machnął ręką, więc myślałam, że odpuścił i odłożyłam kołdrę – Zaryzykuję. – dodał, widząc to i uniósł kołdrę z zacieszem na twarzy

Dosłownie w ostatniej chwili zdążyłam zasłonić swoje kobiece atuty pościelą, ale w sumie tatuaż idealnie został odkryty i Nathan zaczął się mu przyglądać z wielkim zainteresowaniem.

- Znak nieskończoności, a przy tym napisy „love” i „life” … Kreatywne – chwalił
- Dziękuję. Podoba mi się to piórko. Jest takie subtelne. –
- Śliczny jest. – przejechał palcami po moich żebrach i obrazku po czym nachylił się i delikatnie pocałował owe miejsce i wrócił do mnie wzrokiem – A teraz inna sprawa – spoważniał – Vicky, wiesz, że musisz zacząć jeść ? –

Westchnęłam.
- I cały romantyzm szlag wziął … - zawinęłam się ostentacyjnie kołdrą
- Vicky … -
- Nathan musimy o tym znowu gadać i wałkować ten temat ?! –
- Nie denerwuj się. –
- Na litość Boską jak mam się nie denerwować ?! – podniosłam głos, ale widząc spokój Nathana wzięłam głęboki oddech i zaczęłam normalnym tonem jeszcze raz – Nie widzisz, że temat jedzenia mnie drażni ? Że nie lubię o tym rozmawiać ?-
- Zgoda – kiwnął głową – ale denerwuje cię tak dlatego, że jesteś chora … Poczekaj, jeszcze nie skończyłem. – zauważył, że już brałam oddech, żeby coś powiedzieć – Innych ludzi ten temat tak nie bulwersuje jak ciebie. A wiesz czemu ? Bo jesteś przewrażliwiona na tym punkcie. –
- Nie Nathan – kręciłam przecząco głową – to wy wszyscy jesteście przewrażliwieni na punkcie, że podobno za mało jem. –
- Dobra, w takim razie ilu nas jest ? Pięciu, sześciu ? A może 10 osób, które widzą, że coś jest nie tak. A ty jesteś jedna, twierdząc, że wszystko jest w porządku. Poza tym nawet lekarz do ciebie nie przemawia ? Twoje wczorajsze osłabnięcie ? Co musi się jeszcze stać, żebyś nam uwierzyła ? … - spojrzał na mnie

Miał smutne oczy. Zrobiło mi się przykro, że z mojego powodu stracił humor i był przejęty.

- Nathan co mam zrobić ? – spytałam cicho – Ja … ja nie chcę jeść. – ściągnęłam brwi
Wziął mnie za rękę.
- Będziemy razem gotowali, coś posmakujemy i wyjdziemy z tego, zgoda ? -

Bardzo podobało mi się to, że mówił w liczbie mnogiej „my”. Czułam, że nie jestem z tym sama, choć i tak owego problemu za bardzo nie widziałam i nie mogłam sobie przetłumaczyć czym tak każdy się martwił.

- Ok – powiedziałam tylko
- Vicky, nie rób sobie krzywdy. Proszę … -

Nic nie odpowiedziałam tylko zaczęłam skubać prześcieradło, gdy Nathan zaczął śpiewać;

„Girl let me love you” – spojrzałam na niego zdzwiona, a on dokończył
„ And I will love you,
 Until you learn to love yourself
 Girl let me love you
 And all your trouble
 Don’t be afraid, girl let me help”

Uśmiechnęłam się i bez słowa rzuciłam się na niego, przewalając go zaskoczonego na plecy i całując. Śmiał się rozkosznie.

- To co, wstajemy ? – spytał po chwili
- Noooo – przeciągnęłam choć chciało mi się zostać w łóżku

Zawrócił się i wziął z poręczy łóżka bokserki , które poprzedniego wieczoru widocznie tam wylądowały i je założył. Następnie wstał i wyciągnął rękę;

- Chodź jeszcze pokażę ci jedną rzecz. –
Zaczęłam rozglądać się po pokoju.
- No … a widzisz … może gdzieś … moje … yyyymmm … - wytężałam wzrok – rzeczy ? – wyszczerzyłam się
- A widzę. – uśmiechnął się, schylił i uniósł na palcu biustonosz
- Osz ty ! – wyrwałam do niego i zabrałam bieliznę

Dolnej części jeszcze chwilę szukałam aż znalazłam ją na drugim końcu pokoju O_o. Whatever, nie wchodźmy w szczegóły ;). Ubrana w bieliznę ustałam przed nim. Nie krępowałam się. Przecież spałam z nim, byliśmy nadzy. To wszystko sprawiło … ta miłość sprawiła, że nie krępowaliśmy się i nie było między nami barier nagości.

- Co chciałeś mi pokazać ? – ponowiłam propozycję
- Chodź. – wziął mnie za rękę, wyszliśmy z pokoju i weszliśmy do łazienki
- Nathan o co chodzi ? – ściągnęłam brwi, nic nie rozumiejąc

Ustaliśmy przed lustrem. On za mną. Wziął mnie za barki i odwrócił do siebie przodem, a tyłem do lustra, mówiąc;

- Patrz. –
Odwróciłam głowę i spojrzałam w odbicie lustrzane.
- O Boże … - jęknęłam tylko, a łzy nadeszły mi do oczu – Ja … ja nie wiedziałam, że moje plecy tak wyglądają … - kręgosłup, górne kręgi i łopatki były odstające, skóra tylko je pokrywała, to był … okropny widok
- W nocy to zauważyłem. Jak już spałaś. Wiesz jak się przestraszyłem, że coś ci zrobiłem ? Że jesteś taka krucha, delikatna ? –

Nie mogłam dłużej patrzeć na swoje plecy i opuściłam głowę, przytulając się do chłopaka. Po paru minutach wzięłam z pokoju ciuchy, ubrałam się w nie, splotłam na boku warkocza i zeszłam na dół z Nathanem.
Obydwoje byliśmy uśmiechnięci i trzymaliśmy się za ręce.

- Cześć – weszliśmy do kuchni do całej reszty
- Cze… CO TO JEST ?! – wypalił Tom, patrząc na nasze splecione ręce
- Wróciliśmy do siebie. – oznajmiłam z szerokim uśmiechem

Jay zakrztusił się kanapką, Siva opluł się napojem, Max wyszczerzył się machając brwiami, a Tom zbaraniał.

- Ale, że jak ? – spytał Siva po chwili
- Jesteście parą ? –
- Tak, że razem ? Ale, że razem razem ? -
- Najlepszym sposobem osiągnięcia sukcesu w dowolnej dziedzinie jest po prostu zacząć działać. – powiedział dumnie Nathan aż parsknęłam
- Vicky już uspokoiłaś się i ustabilizowałaś ? – spojrzał na mnie ciekawsko Parker
- Oj Tom … - westchnęłam, puszczając dłoń chłopaka i dosiadając się do bruneta – Serce kobiety to ocean pełen tajemnic. –
- Nie nadążam za tobą słońce. – pomachał głową
- Co chcesz na śniadanie ? – spytał mnie Nathan
- Kanapkę zjem i mi wystarczy … -
- Ładna malinka na obojczyku, Vicky. – wyszczerzył się Siva
- Was to zostawić samych w domu na noc. – walnął Jay

W jednej chwili razem z Sykesem zamordowaliśmy wzrokiem Maxa …

 

Witam moje drogie Panie :). Jak już pewnie zauważyłyście - zmiana wyglądu bloga. Na lepsze czy na gorsze ? Podoba Wam się czy poprzedni wygląd był ładniejszy ?
W życiu robię porządki, w pokoju już zrobione, więc wzięłam się i za bloga ;)
Generalnie rozdział pisany na szybko, w czasie południowego smsowania z Karen,co zresztą widać, bo szału nie ma, ale w nexcie się poprawię :) !

Całuję :* !