Zostanę produktem reklamowym - rozdział 51.

Obudziłam się bardzo wypoczęta. Wyciągnęłam rękę po telefon, by spojrzeć, która była godzina.
- 11.43 ?! – podniosłam się
Ok, dziś sobota – przypomniałam sobie. Uśmiechnięta z tego, że zbudziłam się wyspana, poleżałam jeszcze chwilkę, ale zaraz zebrałam ciuchy i poszłam wziąć prysznic. Odświeżona i lekko pomalowana wyszłam z łazienki.

Zebrałam rozpuszczone włosy na przód na jeden bok i zeszłam na dół skąd dochodziły do mnie śmiechy chłopaków i różnego rodzaju zapachy.

- Cześć – uśmiechnęłam się do facetów, którzy krzątali się po kuchni
- Hej piękna
- Cześć Kochanie – zadowolony Nathan podszedł do mnie i czule pocałował aż reszta zamruczała
- Czemu mnie nie zbudziłeś ? Późno już.
- Chciałem, żebyś chociaż raz się wyspała, a kiedy lepiej jak nie w sobotę ?
- Ooooo – zamruczałam – Dzięki. – dałam mu buziaka – Jestem bardzo wypoczęta.
- I oto chodziło. – uśmiech – Siadaj. Zjesz śniadanie. – podszedł do szafki, by wyciągnąć talerz
- Co tak pachnie niebiańsko w ogóle ? Coś robicie smacznego ?
- Tak – wyszczerzył się Jay – Właściwie to już zrobiłem.
- A co takiego ?
- Miało wyjść ciasto.
- CO ?! – postawiłam oczy – Jay, zrobiłeś ciasto ?!
- Miało wyjść. – podkreślił
- Nie wyszło ?
Jak pokiwał głową na „nie”.
- Bardzo mu dopingowaliśmy, ale się poddał. – rozłożył ręce Max
- Jeszcze słowo – Loczek uniósł palca do góry, nie patrząc na kolegę
- To pokaż co ci wyszło. – zachęciłam chłopaka
- A zjesz ?! – wszyscy postawili oczy
- Nie wiem. Spróbuję. – uśmiechnęłam się delikatnie
- Ale najpierw coś pożywnego. – Nathan podstawił mi pod nos talerz z tostami i dał całusa w czoło
- Dzięki. – spojrzałam mu w oczy z wdzięcznością i zaczęłam jeść
- Jakieś plany na dzisiaj ? – spytał mnie mój chłopak
- W zasadzie … nie.
- No jak to nie ?! – obruszył się Max
- Aaaa zapomniałam. – zaśmiałam się
- Czy ja o czymś nie wiem ? – spytał Jay
- Jesteś w tyle.
- Nie ciebie pytałem, Tom.
- Nie sprecyzowałeś.
Loczek spojrzał błagalnie na Parkera.
- Dzisiaj pijemy polską wódkę. – wyszczerzył się Max
- O fu – skrzywił się Jay – Dobra, dosiadam się do was. – dodał od razu - O której ?
- Przecież powiedziałeś „o fu” ! – wytknęłam
- Sorry, ale nie powiem „mniam mniam” i nie poklepię się po brzuchu, ale wypiję chętnie, bo podoba mi się jak kopie. – wzruszył ramieniem

Zaśmiałam się tylko, a Nathan oznajmił. – Jakoś pod wieczór pewnie zasiądziemy.

- Dzwoń do Lisy niech przyjdzie ! – pisnęłam do Jaya
- Nie przyjdzie dziś. Ma od groma roboty. Znasz Johna …
- A. No tak …
- Ej, a ja mogę Kelsey zaprosić ?
- A ja Nareeshę ?
Spojrzeliśmy na siebie z uśmiechem wszyscy. – Jasne !

Siva i Tom poszli zadzwonić do swoich dziewczyn, a ja z Maxem zacierałam ręce.
- Ale będzie zabawa.
- Mam tylko nadzieję – odezwał się Nathan – że mamy w apteczce dużo aspiryn na kaca.
- Już ja od rana się w to zaopatrzyłem, spokojna głowa Młody. Przecież wiem, że jutro zgrzewkami będą szły. – wyszczerzył się Łysolek

Po chwili dwójka wróciła do nas do kuchni i oświadczyła, że dziewczyny przyjdą.

- W ogóle Vicky jak ty ładnie dziś wyglądasz … - zaczął Jay
- Słońce promieniejesz. – dodał Tom

Przełknęłam kanapkę z uniesioną brwią, patrząc na nich podejrzliwie.
- Oj, ładnemu we wszystkim ładnie, prawda Vicky ? – uśmiechnął się Max
- Dobra – odłożyłam ostentacyjnie kanapkę na talerzyk, zakładając ręce – Czego chcecie ?
- Zrobiłabyś coś dobrego na obiad ? – wypalił Jay, trzepotając rzęsami
Westchnęłam. – Bezinteresowność to wasze drugie imię.
- Ale te naleśniki co zrobiłaś na nasze pierwsze spotkanie w „Sweet Dreams” były przepyszne …
- Nathan ! Ty też ?!
- Nie daj się prosić … Zrób … No weź … - zaczęli skamleć w piątkę
- Ok ! – krzyknęłam byle zagłuszyć ich jęki
- Zrobisz ??

Przewróciłam oczami i z łaską odpowiedziałam; - Zrobię.- Tradycyjnie; przybili sobie piątki. - Ale nie myślcie sobie, że będę wam za kucharkę codziennie robiła ! – obruszyłam się
- Nie no skąd ! – podnieśli ręce w obronnym geście
- Kto tu tak pomyślał ??
- Vicky daj spokój …

Zlustrowałam każdego po kolei wzrokiem, uśmiechnęłam się z nich pod nosem i wróciłam do jedzenia kanapki.

- Jay pokaż mi to ciasto ! – zaczęłam jęczeć po skonsumowaniu śniadania
- Ale ono wygląda strasznie …
- Jaaaaaaayyyy … - maślane oczka
- Jay, daj jej to ciasto, bo drugi raz może nie poprosić. Korzystajmy z chwili. – powiedział Nathan
- Okey … - westchnął Loczek – Ale macie się nie śmiać. Jasne ?!
- Jasne – wszyscy odparliśmy

„Kucharz” podszedł do szafki i wyjął z niej pudełko na ciasto i odkrył pokrywkę.

 

- Emmmm … - powstrzymywałam śmiech – Świnki w kąpieli błotnej ?

- Miałaś się nie śmiać ! – wytknął mi
- Przecież jestem poważna ! – przygryzłam od środka poliki byle nie parsknąć mu w twarz

Spojrzałam na chłopaków dookoła. Nie odzywali się, bo wszyscy jak jeden mąż leżeli na stole lub blacie i ryczeli ze śmiechu; - Mi najbardziej podoba się z tego całego ciasta ta wstążeczka.

- Nie dostaniecie ani kawałka ! – zagroził im Jay – Ani jednego z tego batonika Kit Kata ! Zero !
- Ukrój mi kawałek. – poprosiłam, będąc już całkiem poważna

To zdanie i chęć spróbowania zjedzenia ciasta sprawiło, że chłopaki zamknęli się i popatrzyli na mnie.
- Jay krój jej szybko ! – Nathan pospiesznie podał mu talerzyk – Żeby nie zdążyła się rozmyślić.

Loczek ukroił mi mały kawałek jak poprosiłam. Przyjrzałam się jemu z bliska, przełknęłam ślinę, myśląc o tym co robiłam – miałam zjeść ciasto ! Przecież tam było w nim tyle kalorii ! Spojrzałam niepewnie na Nathana, który tylko zachęcająco kiwnął głową. Uśmiechnęłam się i ugryzłam.

- O Boże – jęknęłam, mając pełne usta
- Nie dobre ? – przeraził się nie na żarty Jay – To wypluj !
- Nigdy w życiu ! – oburzyłam się, delektując – Jak dawno nie jadłam czekolady … Nie pamiętałam jej smaku … To jest niebiańskie ! – uśmiechnęłam się i ugryzłam kolejny kawałek
- To ja też chcę ! – na ciasto rzucili się pozostali

Zrobiłam jeszcze 2 gryzy i podałam na dłoni swój kawałek do Nathana;

- Skończysz ?
- Vicky …
- Nie dam rady. – westchnęłam, bo poczułam się jakbym jego zawiodła
- Ok. I tak jestem z ciebie dumny. – uśmiechnął się, pocałował w czoło i wziął z mojej ręki ciasto
- Na którą chcecie te naleśniki ?
- Tak na 14 może ?
- To muszę już zaczynać je robić.
- JUŻ ?!
- Wiesz ile placków trzeba posmażyć na pięciu wiecznie nienażartych, dorosłych facetów ? – popatrzyłam powątpiewająco na Toma – Dobra, nie wiesz. Nieważne. – machnęłam ręką, wnioskując z jego miny
- To my tobie nie będziemy przeszkadzać … - Siva, Jay i Max jak jeden mąż zaczęli wycofywać się z kuchni
- Ejejej panowie ! – zawołałam do nich – Będziecie wisieć mi przysługę za obiad ! Nie ma to tamto !
- Okeeeeey – przewrócili oczami, ale zaraz miło uśmiechnęli się i wyszli do swoich pokoi

Zaczęłam wyciągać miski z szafki. - Nath, możesz przynieść mi netbooka ?

- Jasne
- Słońce w czymś ci pomóc ?
- OOooo Tom, chociaż ty jeden honorowy zostałeś. – poczochrałam go po włosach – W zasadzie nie ma potrzeby, ale możesz potowarzyszyć. Będzie mi milej. – otworzyłam lodówkę, wyciągnęłam z niej jajka i zaczęłam rozbijać do miski

Nathan zniósł mi z góry sprzęt i razem z Tomem usiedli przy stole, a ja zaczęłam sporządzać ciasto.

- Tom, ja jutro wyjeżdżam do Gloucester. – oznajmił dla kumpla Nathan
- Spoko. Vicky też jedziesz ? – Parker zwrócił się do mnie
- Nieee – przeciągnęłam, nalewając sobie do szklanki soku
- Nie zaprosiłeś jej ?!
- Tom, oczywiście, że zaprosiłem. – westchnął jakby znudzony Sykes – Tyle, że moja dama woli urządzać bankiety niż pojechać ze mną.

Zmrużyłam tylko oczy, wymieniając z chłopakiem spojrzenia, bo akurat piłam napój.

- Jak to słońce, nie chcesz jechać do teściowej ?!
Zakrztusiłam się w tym momencie i oplułam.
- Tom, na litość boską ! – wysepleniłam, wycierając brodę – Ogarnij się.
Parker wybuchnął perlistym śmiechem, widząc mój stan.
- Innym razem ją zabiorę. – Nathan lustrował mnie pewnym wzrokiem –Nie zna dnia ani godziny. Nawet jeszcze nie wie kiedy.
- Kiedy ? – odstawiłam szklankę
- Zobaczysz. – pomachał brwiami. Wzruszyłam ramionami i wróciłam do naleśników. – W każdym razie – wrócił do kumpla - macie mi tu się zaopiekować tym oto stworzeniem.
- Nathan, nie przesadzaj, bardzo cię proszę … – mruknęłam, nie odwracając się
- U stary - Tom nonszalancko założył ręce za głowę, pokazując pewność siebie - to ja nie wiem czy ona będzie nadal twoją dziewczyną jak wrócisz.
- Wracam we wtorek. – szybka odpowiedź
- Phi co to jest. Wyruszasz w niedzielę, a to w przeliczeniu daje 2 wieczory i dwie noce tu bez ciebie … Mhm, mhm, podoba mi się to.
- Spróbuj szczęścia.

Chłopaki dalej sobie podgadywali, a ja nie słuchając ich wlałam na rozgrzaną patelnię pierwszą porcję masy i usiadłam do laptopa. Weszłam na pocztę, a następnie chyba z nudy i żeby czymś się zająć, a nie słuchać dalszych wywodów Toma i Nathana odwiedziłam portal plotkarski.

Podparłam się ręką. Pierwsza strona z „nowościami” – Cher Llyod myśli o kolejnym tatuażu, ktoś inny został zdradzony, Kardashian widziana gdzieś w sklepie bez makijażu … wow, co za „afery” – pomyślałam. Spojrzałam na patelnię; ok, jeszcze mam z minutkę, więc wróciłam do internetu i przeszłam na drugą stronę. A tam nagłówek pierdzielnięty na połowę strony;

„NATHAN SYKES W KINIE ZE SWOJĄ NOWĄ DZIEWCZYNĄ”.

Podniosłam się momentalnie i postawiłam duże oczy. Przełknęłam ślinę i zjechałam kursorem w dół, gdzie wstawione było zdjęcie robione z perspektywy owych spotkanych turystów, na którym Nathan stał jakby szukający czegoś wzrokiem (zapewne taxówki), a za nim schowana była moja skromna osoba. W sumie nie aż tak bardzo byłam schowana jak zamierzałam być, bo jakby nie patrzeć całą mnie było widać. Bitch, please- I`m famous -.- . Tyle, że na nosie widniały ciemne, Nathanowskie okulary , na głowie miałam czapkę, w której wybrałam się do kina. I w takiej oto pozie, trzymających się za ręce młodych ludzi (czyt. mnie i Nathana) zdjęcie widniało w internecie.

Gapiłam się na foto, ale przeszłam do tekstu;

„Najmłodszy członek The Wanted- Nathan Sykes jak widać nie próżnuje i w przerwach od tworzenia piosenek na nową płytę spotyka się ze swoją nową dziewczyną. Ostatnio został przyłapany na randce w jednym z londyńskich kin. Jak widać na zdjęciu gwiazda stara się chować swoją miłość. Widziani przez liczny tłum na ulicy, szybko uciekli taxówką. Do tej pory nic nie wiemy na temat wybranki Nathana. Na zdjęciu też niewiele widać, dlatego zostało nam chyba tylko czekać aż młody piosenkarz sam zdradzi nam kim jest jego tajemnicza dziewczyna z długimi włosami. Sam zainteresowany jak na razie milczy i mimo oświadczenia w jednym z ostatnich wywiadów, iż jest szczęśliwie zakochany po uszy, nie podał do publicznej wiadomości niczego więcej o swojej drugiej połówce. I poza tym co na to jego fanki, widząc, że ich idol nie jest już do zajęcia ? A może to tylko tymczasowy flirt albo nic nieznaczący romans ? Albo chęć wzbudzenia zainteresowania przed zbliżającą się premierą nowej płyty ? Zostaje nam tylko czekać na rozwój wydarzeń.”

Doszłam do końca. Gapiłam się na ten artykuł. Byłam w szoku ? To chyba za mało powiedziane. O ja nie mogę – myślałam ciągle. Kurde blaszka.

- Vicky ! – Nathan wyrwał mnie od monitora aż podskoczyłam
Popatrzyłam na niego. – Co ?
- Mówimy do ciebie od minuty, a ty kompletnie nie reagujesz.
- Co chcesz ?
- Właściwie to już nic. – powiedział Tom, który nawet nie zauważyłam kiedy wstał i przewrócił placek na drugą stronę
- Wszystko w porządku ? – spytał Nathan, ściągając brwi
- Mhm
- Na pewno ? Dziwnie błądzisz wzrokiem. Jakbyś była w jakimś amoku.
- Po prostu … zobaczyłam coś.
- Co takiego ? – przysunął się do mnie wraz z ciekawskim Tomem

Obydwoje patrzyli na zdjęcie, a potem czytali artykuł. Za chwilę Tom syknął;

- Jak nienawidzę tych hien ! … Przepraszam, co oni zrobili ? – wytknął palcem na monitor – Victorię przedstawili jako jakąś promocję do nowej płyty ?!
Nathan westchnął. – Nie przejmuj się tym w ogóle. – spojrzał na mnie – Jak zwykle wypisują głupoty.
- Przecież wiedziałam, że prędzej czy później i tak coś do nich wycieknie .. – powiedziałam cicho – Tylko nie sądziłam, że zostanę produktem reklamowym. – ściągnęłam brwi, bo zrobiło mi się smutno
- Mogli pisać o mnie, o tobie, o nas i olał bym to. Ale przedostatniego zdania nie daruję. – Nathan wyciągnął telefon
- Co robisz ? – złapałam go za rękę
- Wyślę w obieg publiczny swoją wersję.
- Nath, daj spokój. – pokręciłam głową – Nie potrzebujemy przecież komukolwiek udowadniać i rozpowiadać jak jest tak naprawdę między nami. – mówiłam smutno – My wiemy, że się kochamy i jesteśmy dla samych siebie, a reszta … - zawahałam się, patrząc na owe zdanie - … reszta jest nieważna.
- Victoria ma rację. – powiedział Tom – Stary, nic nie pisz na twitterze. Niech ludzie myślą co chcą. I tak nigdy każdemu nie dogodzisz.
- Wiem, ale … - Sykes schował telefon do kieszeni - po prostu wkurzają mnie takie pacany, które siedzą za biurkiem i nawet nie używają mózgu tylko piszą byle wzbudzić sensację i nawet nie pomyślą czy w ten sposób kogoś nie urażą.

Patrzyłam na ten nieszczęsny artykuł aż chłopak dosłownie przed oczami zamknął mi netbooka.

- Ej ! Czytałam jeszcze !
- Nie wchodź nigdy więcej na portale plotkarskie. – Nathan patrzył mi w oczy, trzymając rękę na sprzęcie
- Ale
- Po prostu nie wchodź na nie. Teraz twoje życie nie będzie już takie samo jak wcześniej i może zdarzyć się jeszcze niejeden artykuł, ale to nie znaczy, że masz go czytać i się potem zadręczać … Jasne ? – uniósł brew, widząc moje niezadowolenie
- Ok no – wzruszyłam ramieniem
- I tak wiem, że wejdziesz. – westchnął
- Ale na pewno już nie dziś. – wyszczerzyłam się do niego i wstałam, by kontynuować robienie obiadu

 

Cześć Księżniczki :>. Chciałyście na drugi dzień nexta ? To macie xD.

Dziękuję za wszystkie życzenia urodzinowe ! Niesamowicie cieszyłam się, czytając je. Mam nadzieję, że choć połowa z tych wszystkich rzeczy się spełni :].

Poza tym zrobiłam tą grzywkę i nie mogę się do niej przyzwyczaić. Ilekroć spojrzę w lustro mam facepalma. Dosłownie xD. Mimo tego, że każdy mi mówi, że jest to zmiana na korzyść i, że wyglądam „niezwykle słodko” O_o. Tak czy siak na razie zostanie jak jest ;).

Czytajcie, nie obijajcie się i komentujcie – zresztą jak zwykle ;>. A ja śmigam przygotowywać swój kolejny plan, który mam nadzieję, że wejdzie w życie za miesiąc.

See ya ;) !

PS Anonimko zaintrygowałaś mnie - przepraszam, ile masz lat ;D ?