Znowu się wygadałem ?! - rozdział 54. + LA.7

Liebster Award 7 od Strange Sykes. Dziękuję Ziomeczku ;* ! ;

1.Masz konto na twitterze?

Nie posiadam takowego.
2.Najcenniejsza rzecz jaką posiadasz to?

Rzecz dosłownie ? - telefon komórkowy, który jest jak moje trzecie oko w głowie <3.
3.Twój kolor oczu?
Niebiesko - zielone
4.Najbardziej szalona rzecz jaką zrobiłaś?
Hmmm codziennie dosłownie robię coś szalonego i to niespecjalnie xd ale teraz nic innego nie przychodzi mi do głowy jak tylko ostra kłótnia z egzaminatorem na ezgaminie z prawa jazdy xD Stary chciał mnie usadzić, a ja do niego wyjechałam czy ma jeszcze jakieś sapy, bo nie zrobiłam żadnego błędu ... Zdałam za pierwszym razem ;].

I druga rzecz jeszcze świeża, bo sprzed miesiąca zaledwie - pójście na maturę ustną z polskiego, nie umiejąc dosłownie ani jednego zdania ze swojej pracy i bez przypominania lektur, które były w pierwszej bądź drugiej klasie liceum. Improwizorka totalna była i gadałam byle gadać, ale wyszło akurat ponad 15 minut przewidzianego czasu i zdałam wyżej niż przewidziałam :D.
5.Twój ulubiony sport?

Siatkówka, którą trenuje namiętnie już 7 lat.
6.Najlepszy film jaki obejrzałaś?
Mam 2 ; "Troja", "A więc wojna"
7.Co najbardziej Cię denerwuje w ludziach?
Niezdecydowanie i dwulicowość. Agggrrrr …
8.Miejsce ,w które zawsze chciałaś pojechać?
NY *_*
9.Na co wydałabyś 1 mln zł?
Pomogłabym rodzicom spłacić kredyt, wysłałabym ich na wakacje marzeń, dała na cele dobroczynne dla dzieci, a na końcu kupiłabym sobie luks mieszkanie w miejscu, gdzie aktualnie chciałabym pozostać. Ewentualnie jakiś swój biznes bym otworzyła na samiuśkim końcu ;).
10.Czego najbardziej się boisz?
Może to głupie, ale ... kotów O_o, A. No i sytuacji, i zdarzeń, których nie da się przewidzieć z racji tego, ze jestem dokładna i wszystko muszę mieć poustalane. W to wliczają się różne ciężkie choroby ...
11.Co najbardziej cenisz w The Wanted?
Cenię ich za to, że robią muzykę z wielką pasją, sercem ( i to świetną muzykę ! ) i są niezwykle otwarci na swoich fanów, dzięki którym na pewno w sporym stopniu osiągają sukcesy.

***

- Zapomnij ! Ja dzisiaj nie piję ! – uniosłam ręce w obronnym geście
- Nie, stary … – Jay błagalnie spojrzał na Toma – ja też dziś wysiadam. A raczej moja wątroba. – skrzywiony wziął się za brzuch
- Ale ja nie rzuciłem hasła „pijemy” tylko „zaczynamy imprezę” ! – obruszył się brunet
- Sorry Parker, ale w twoim wykonaniu impreza równa się z alkoholem. – zaśmiałam się
- Głodnemu chleb na myśli. – cwaniacka mina
- Głodny głodnemu wypomni. – wystawiłam do niego język
- Kurde. Nie dziwię się, że Nathan nie raz z tobą przegrywa w pyskówkach. Zawsze się odszczekniesz.
- A. – machnęłam ręką – Normalka – rzuciłam i wyminęłam ich, idąc do salonu

Reszta kompanów ruszyła za mną. Usiadłam na sofie jak wcześniej z Nathanem, gdy dzielnie, kotłowaliśmy naukę polskiego.

- Słońce posuń pupę.
- Tom, obok masz trzy wolne miejsca. – jęknęłam
- Ale ja chcę tu. – wyszczerzył się. Wzruszyłam ramionami, biorąc do ręki z blatu ławy lakier do paznokci, który zostawiłam dzień wcześniej. Chłopak tylko westchnął niby niepocieszony i uniósł moje złączone nogi, przełożył raptownie przez siebie i usiadł na kanapie. Przez co nogi miałam położone na jego udach. Z moich ust w międzyczasie wydobył się pisk zaskoczenia. - To chyba się nazywa kompromis. – puścił do mnie oko
- To się nie nazywa kompromis. – pokiwałam głową, odkręcając lakier
- Dlaczego niby ?
- Bo ja się na niego stanowczo nie zgadzam ! – zaczęłam malować paznokcie u rąk
- Na co się nie zgadzasz ? – z drugiej strony dosiadł się Max
Westchnęłam. – Nieważne.
- Ej, słuchajcie – Jay stał w wejściu do salonu – ja pojadę do Lisy.
- Tak na kacu ? – zawołał Siva
- Kac czy nie kac, do kobiety trzeba się pofatygować.
- Masz plusa ! – pisnęłam, nie odrywając wzroku od paznokci
- Ha. Polska wódka czyni cuda. – zaśmiał się Loczek
- Żałuj, że jeszcze oprócz cudów, iluzji nie doznałeś. – roześmiałam się
- Oj byłem blisko, byłem. Uwierz mi …
- Uwierz mu. – powtórzył za mną cicho Max – Jak nic Jayowi najlepiej szło stękanie i mruczenie „ Yeah I like it, like that. Yeah I like it, like that. Tonight I feel invincible” – powiedział już głośno z zadziornym uśmiechem, patrząc na Loczka, a ja z Tomem i Sivą parsknęliśmy jeszcze głośniej
- Uuuuuu Jay się nie śmieje. – zauważył przez śmiech Siva
- Jay szykuje zemstę. – chichotał Tom
- Max – odezwał się w końcu Loczek – Ty byś się chociaż nie odzywał, bo kto jak kto, ale wczoraj na końcu to akurat ty ze mną bełkotałeś i próbowałeś 86 razy wstać z kanapy, by na końcu i tak glebnąć od razu po uniesieniu tyłka na wysokości 10 cm.

Po usłyszeniu tego, z moich ust, Toma i Sivy wydało się kolejne parsknięcie.
- Uuuuuu Max się nie śmieje. – roześmiał się Jay
- Nic nie odpowiesz ? – szturchnęłam Łysego ze śmiechem
- A ty Vicky tu nie rozrabiaj ! – oberwało się i mi od Loczka – Bo zobaczysz, że ja cię kiedyś urządzę z tym alkoholem tak jak ty mnie !
- Aha aha, gadaj sobie dalej. – zmrużyłam oczy
- Jestem tak zdesperowany, że jestem gotowy wlać ci whisky do herbaty.
Popatrzyłam na niego srogo. - Masz szczęście, że jeszcze paznokcie mi nie wyschły i jestem bezbronna !
- A co, bym dostał ?
- I to jeszcze jak !
- Idź już lepiej, bo ci metro zamknął. – dodał Siva
- Wrócę późno. – Loczek puścił oko – Na razie ! – krzyknął, wychodząc
- A jak Kelsey się trzyma ? – Max po chwili spytał Toma, który uśmiechnął się kącikiem ust na myśl o dziewczynie
- Rano było gorzej. Jak ją odprowadziłem to stwierdziła, że idzie spać.
- Nie dziwię się …
- Ale dziewczyna nie oszczędzała siebie wczoraj.
- Racja. Głowę to ona ma mocną.
- Dobrze. Będzie z kim pić.
- Nie przyzwyczajaj się tak, Max ! To ja się przy niej kręcę i ci jej nie odstąpię.
- Ale niebrzydka jest.
- Wolę brunetki.
- Ładne nogi ma.

Słuchałam chłopaków z uniesionymi brwiami i lekko otwartymi ustami ze zdziwienia co zauważył Siva; - A ty Vicky co tak milczysz ?

- Rany jakie z was plotkary ! – wypaliłam – Właśnie utwierdziliście mnie we trójkę w przekonaniu, że to prawda, że mężczyźni to największe plotkary.
- A my plotkujemy ?! – oburzyli się we trójkę – My tylko wymieniamy poglądy !
- Bojku, aż boję się pomyśleć jak o mnie wymienialiście poglądy. – zaakcentowałam ostatnie dwa wyrazy
- Nie bój się. Same plusy u nas nazbierałaś.
- Jasne … - prychnęłam
- Serio !
- Wiesz jak urosłaś w naszych oczach, zjeżdżając już na pierwszym spotkaniu naszego BabyNatha ? - Popatrzyłam uważnie na Sivę, a on kontynuował; - To było takie piękne ! … W zasadzie nie przypominam sobie innej dziewczyny, która zachowywałaby się podobnie do ciebie, będąc w jego towarzystwie.
Uniosłam brew. – To znaczy ?
- Wszystkie były takie … - mulat zamyślił się
- Bez charakteru – wtrącił Max
- I wszystkie tak korzyły się i były milusie przed Sykesem, że aż mdło się robiło. – potwierdził Tom
- No przykro mi bardzo wcale nie było. – westchnęłam – Miał chłopak pecha, że akurat na mnie trafił , rozbijając mi garbuzka, a potem jeszcze większego, przychodząc do redakcji na wywiad, który moja skromna osoba miała zaszczyt z nim przeprowadzać.

Chłopaki zaśmiali się.
- Tak do końca czy miał pecha to teraz ciężko stwierdzić. – Max puścił do mnie oko
- W sumie …
- Ale mam nadzieję słońce, że już nie przejmujesz się tym artykułem, co ?
- Jakim artykułem ? – Siva z Georgiem ściągnęli brwi
- Na plotkarskim portalu wstawili moje i Nathana zdjęcie wtedy co nas przyłapali w kinie. – przypomniałam im
- I tak notka byłaby całkiem w porządku, gdyby nie jej koniec.
- A co tam było ?
- Naszą uroczą parkę posądzali o przelotny romans, a potem przedstawili Vicky jako dosłownie produkt reklamowy naszej nowej płyty. – dokończył Tom
- O tak o ???
- Mhm – mruknęłam – Ale w porządku. Obiecałam Nathanowi, że na razie nie będę wchodziła na te wszystkie stronki i słowa dotrzymam. – uśmiechnęłam się
- Ciekawe na jak długo …
- Tom ! – uderzyłam go poduszką
- W ogóle zjadłbym coś niekoniecznie zdrowego … - mruknął Siva
- W szafce masz popcorn. – powiedziałam
- O, wypas ! – wstał od razu – Ktoś chce też ?
- Przynoś tu go. – zarządził Max
- I się nie pytaj głupio. – dokończył Tom
Mulat po chwili przyniósł z kuchni pakę. – A ty Vicky nie zjesz ?
- Nie lubię popcornu. – skrzywiłam się – Tak się ślizga po zębach i jest taki fu. – skrzywiłam się
- Ciekawe …
- Co jest w tym ciekawego ?
- Nathan ma taką samą teorię na ten temat. Też ma ciarki od tego szurania popcornem po zębach.
Uśmiechnęłam się nieświadoma szeroko. – Czasami mamy przebłyski i łączymy się, w niektórych sprawach.
- Ale chyba to rzadkość.
- Właśnie zdziwię cię Max, bo ostatnio łapiemy się, że coraz częściej myślimy podobnie.
- A to rzeczywiście nowość. – wyszczerzył się
- Ej, zawsze mnie to ciekawiło … Jak to jest być sławnym na całym świecie i być wszędzie rozpoznawalnym ? To musi być mega, kiedy ludzie uśmiechają się do ciebie na ulicy i proszą o autograf albo o zdjęcie. – podniosłam się
- Czasami jest fajnie jak się ma dobry humor, no ale człowiek jest tylko człowiekiem i kiedy wychodzisz z domu nabuzowany, a na ulicy ludzie do ciebie lgną to czasami naprawdę ciężko jest zacisnąć zęby i nie pokazywać, że coś jest nie tak. – odpowiedział Tom
- A poza tym nie jesteśmy jeszcze tak znani na całym świecie. – poprawił mnie Siva
- Mam nadzieję, że to się zmieni po wyjeździe do Stanów. – zatarł ręce podekscytowany Tom

Pokiwałam tylko głową, ale zaraz do mnie doszło z opóźnieniem; - Chwila ! – złapałam impulsywnie za rękę Parkera – Jaki wyjazd do Stanów ?!

Siva z Maxem spojrzeli błagalnym wzrokiem na Toma.

- No żesz cholera ! Znowu się wygadałem ?!
- Jaki wyjazd ?! – nie ustępowałam, wbijając wzrok w chłopaka – Kiedy ?!
- Ale to jeszcze daleko do tego …
- Kiedy ?!
- No …
- Tom !
- Słońce …
- Tom kurde, bo zaraz zacznę cię bić ! – ciśnienie we mnie rosło
- Luty, marzec – mruknął, skubiąc poduszkę
- Hah to rzeczywiście „jeszcze daleko do tego” ! – zakpiłam – Na ile ?! – kolejne wbicie lodowatego spojrzenia w kumpla
- Miesiąc. Może trochę dłużej. – kolejne mruknięcie bez nawiązania kontaktu wzrokowego ze mną

Spuściłam wzrok. Byłam lekko zdezorientowana i w szoku. – Dlaczego nic mi nie powiedział ? – szepnęłam lecz na tyle głośno, że wszyscy usłyszeli
- Bo może nie było okazji ...
- Chciał się upewnić może czy aby na pewno to dojdzie do skutku …
- A może nie chciał cię denerwować …
- Świetnie ! – uniosłam wzrok – W takim razie wcale mnie nie zdenerwował, wiesz Siva ?! – niemal krzyknęłam
- Uspokój się Vicky. – złapał mnie za rękę Max przez co spojrzałam na niego i zmrużyłam oczy
- Chyba sobie żartujesz. – syknęłam
- Słońce naprawdę nie ma powodu
- Choć raz przydało się twoje paplanie, Tom. – nie dałam mu dokończyć
- Oj spokojnie, Młody wróci to sobie to wyjaśnicie. – westchnął Siva

„Niech tylko Młody wróci.” – pomyślałam, ale postanowiłam nie denerwować się więcej na zapas i chciałam spędzić nadal miły wieczór w obecności chłopaków, więc spytałam już spokojnie i z delikatnym uśmiechem; - A co będziecie robić tam w Stanach ?

- Głownie pracować nad nowym albumem.
- I nagrywać nowy teledysk.
- Serio ?! – wypsnęło mi się – Oooooommmm tylko mam nadzieję, że ukazujący waszą przystojność i wszystkie atuty, a nie jak w
- Będzie idealny. – zaśmiał się Max, przerywając mi
- No. – uśmiechnęłam się szeroko – Ja myślę !
Tom siedział zamyślony przez moment, ale zaraz wyrwał do kolegi; - Max, możesz mi powiedzieć co twoja zafajdana wczorajsza koszulka robi u mnie przy szafie ?
George zastanowił się chwilę i wzruszył ramionami. – Widocznie pomyliłem pokoje, co mogło mi się zdarzyć. – wyszczerzył się – Wiem, że w nocy wstawałem parę razy, ale zawsze wracałem po chwili do siebie.
- I koszuli nie raczyłeś wziąć ze sobą ?
- No wyobraź sobie, że dziwnym zbiegiem okoliczności nie byłem w stanie.
Zachichotałam cicho z tego dialogu. – Przepraszam. Wypsnęło mi się. – wytłumaczyłam gdy ich wzrok spoczął na mnie

Spędziłam z chłopakami przyjemny, lekki czas. Siedzieliśmy w salonie razem wygłupiając się. Nawet doszło do tego, że po raz setny przeprosili mnie za ten cały zakład, który obstawili z Nathanem, że mnie poderwie. Nie bolała mnie już ta sprawa, bo byłam szczęśliwa i wiedziałam, że dane uczucie i szczęście było prawdziwe. Poza tym nauczyłam się kilku piosenek z ich starej płyty i sobie razem śpiewaliśmy na luzie. Przy okazji zostałam pochwalona za dobry wokal.

W towarzystwie chłopaków czułam się naprawdę dobrze. I czułabym się naprawdę w 100% spełniona gdyby nie to, że znałam Nathana, byłam z nim, a mimo wszystko tamtego po południa nie było go z nami. Brakowało mi go. Czasami się zapominałam i szukałam go wzrokiem na kanapie, myśląc, że był obok. Brakowało mi w tym towarzystwie jego głosu, zapachu, uśmiechu, spojrzenia – nawet tego ironicznego. Zwykłej jego obecności.

Akurat wybuchnęliśmy z chłopakami śmiechem, gdy zdawało mi się, że z góry było słychać mój dzwoniący telefon.

- Cicho ! – zakomenderowałam i wszyscy się zamknęli, a ja nasłuchiwałam. Miałam rację; komórka dzwoniła. – To na pewno Nathan ! – pisnęłam uradowana i szybko zgrabiłam się z kanapy, kopiąc niechcący przy tym Toma, który tylko jęknął – Sorry ! – rzuciłam i pobiegłam na schody
- Spoko – Parker, masował obolałe miejsce – Och, co ta miłość robi z człowiekiem … - westchnął
- Słyszałam to !
Wbiegłam do swojego pokoju i odebrałam.
- No witam piękność – usłyszałam uradowany ten ukochany mój głos i aż mi ciepło się zrobiło
- Witam, witam przystojność – roześmialiśmy się – Jesteś już w domu ?
- Tak. Przepraszam, że dopiero teraz dzwonię przed spaniem, ale jak przyjechałem to od razu rodzice i Jess wzięli mnie w obroty … Wiesz jak to jest.
- Wiem, wiem.
- Ledwo teraz wyrwałem się im z salonu. – zaśmiał się
- …
- Vicky coś nie tak ? Chłopaki już coś odstawili ? – wyczułam jego niepokój
- Co ? – obudziłam się – Nie, nie. Wszystko dobrze. Z chłopakami też jest jak w najlepszym porządku. – „za to z tobą pogadam sobie o Stanach jak wrócisz” pomyślałam
- Na pewno wszystko ok ?
- No jasne. Poza tym twoja dziewczyna umie już twoje kwestie z niektórych piosenek. – pochwaliłam się
- Chłopaki cię nauczyli ? –miałam wrażenie, że uśmiechał się
- Tak jest i zostałam nawet pochwalona.
- O proszę. Ukryty talent ? Dobrze, szykuj się na duet jak wrócę.
- Haha oczywiście. – wyśmiałam go
- No popatrz, ty nauczyłaś mnie dzisiaj parę zdań po polsku, oni ciebie naszych piosenek …
- Dzień pełen nauki i pożyteczności jakby nie patrzeć ! – dokończyłam za niego
- Dokładnie. - w oddali słyszałam damski silny głos, wołający Nathana – Już idę ! – odkrzyknął
- Mama ?
- Razem z Jessicą. – roześmiał się – Przepraszam skarbie, ale muszę iść.
- Nie ma sprawy.
- Trzymaj się i nie daj tym durniom, z którymi musiałem cię zostawić. – roześmiał się, a ja razem z nim
- Spokojnie, nic mi nie będzie, poradzę sobie … Swoją drogę fajnie nazywasz swoich kumpli.
- Hah, bo wiem na co ich stać.
- Dobra Nath idź, bo potem będzie na mnie.
- Idę już, idę. Do jutra, pamiętaj, że jemy razem obiad.
- Jasne, Skype zawsze ok. – roześmiałam się – Pa
- Hej

Rozłączyliśmy się. Spojrzałam tylko na telefon i westchnęłam. Patrzyłam na niego tak długo, dopóki wyświetlacz nie zgasł i pokazywał mi tapetę – wspólne, jedno z wielu, zdjęcie z Nathanem.

Zeszłam z powrotem na dół …

 

Siemson Wy Moje Piękności ;) ! Bitch, please ! – nie skomentuję tego rozdziału -.- . Pocieszę Was tylko tym, że w kolejnych już będzie się działo. Tu musiałam wprowadzić trochę spokoju po tych zawirowaniach po libacji ;D.

Za słaby rozdział daję Wam na osłodę zdjęcie z wczorajszej „uczty”, którą zrobiłyśmy z O. Prezentuję gofry z czekoladą, truskawkami i czereśniami. Pyszności ! Moja dieta na dwie godziny poszła się bujać ;P.

 

A teraz zmykam do najukochańszej P., od której jeszcze dziś rano dostałam urodzinowy prezent :D.

Życzę Wam równie udanego po południa i wieczoru jaki zapowiada się u mnie :* !

PS Anonimku – zdjęcia z ciuchami można wykonać w dowolnych programach komputerowych, nawet w Paintcie ;).