Nie ma mowy - rozdział 56.

- Gotowa ? – do kuchni weszła rozpromieniona Nareesha
- A. Y. O. – nie mogłam się wysłowić – Daj minutkę. – wypaliłam w końcu - Przebiorę się tylko w coś wygodniejszego. – uśmiechnęłam się niewinne i pobiegłam na górę do pokoju. Szybko przejrzałam co miałam w szafie i zeszłam na dół ubrana zupełnie inaczej.

- Gotowa ? – mulatka spytała mnie jeszcze raz
- Już tak. – odpowiedziałam, wyciągając włosy spod swetra na wierzch na biust – Na razie – pomachałam do Maxa
- Udanych zakupów.
Wyszłyśmy razem z dziewczyną z domu i kierowałyśmy się w stronę centrum.
- Jak dzień mija ? – spytała
- Dobrze. W pracy jak to w pracy. Kończę przygotowania do bankietu. Właściwie jutro daję wytyczne dla ludzi, którzy zajmują się dekoracją, bo plany mam gotowe. A w domu też ok. Właśnie jak przyszłaś to skończyłam jeść obiad z Nathanem przez Skype`a. – na samo wspomnienie uśmiechnęłam się – A słuchaj Nareesha … - przypomniało mi się coś – ty wiesz o tym wyjeździe chłopaków do Stanów ?
- No jasne, że wiem. – wzruszyła ramionami – A czemu pytasz ?
- Nic, nic. Tak po prostu.
- Chłopaki lecą do Los Angeles na przełomie lutego i marca. Będą pracowali nad nowym albumem i teledyskiem.
- Mhm …
- Nathan ci tego nie powiedział ?
- Właśnie chodzi o to, że on mi niczego nie powiedział. – uniosłam niezadowolona brew
- Co ty … O nie, u Sivy by to nie przeszło. – wzburzyła się
- Zamierzam o tym pogadać z Nathem i to naprawdę wyjdzie kolejna wojna z tego coś czuję, ale nie odpuszczę.
- I bardzo dobrze. Trzeba na bieżąco wszystko sobie wyjaśniać. A tak poza tym to między wami ok, rozumiem ?
- Tak. Poza tym, że zapomniał – zakreśliłam w powietrzu cudzysłów – mi powiedzieć o ważnym służbowym wyjeździe na inny kontynent to tak, wszystko w porządku. Przecież sama wczoraj widziałaś. – uśmiechnęłam się
- Racja. Słodko razem wyglądacie.
- Dzięki.
- W ogóle widziałam artykuł o was w internecie. Nie wiem czy wiesz, że powstał taki …
- Wiem. – westchnęłam
- Ej, ale nie przejmuj się. – szturchnęła mnie łokciem z uśmiechem – Kompletnie o tym nie myśl. Daj spokój.
- Staram się o tym nie myśleć tylko najbardziej boję się tego, że ci dziennikarze będą za nami łazili dosłownie wszędzie … - skrzywiłam się
- Też tak miałam i nieraz chciałabym gdzieś tak po prostu wyjść z Sivą do restauracji, gdzie nie byłby rozpoznawany, ale niestety … Takie życie z gwiazdą.
- Ale chyba nie masz mu tego za złe. – spojrzałam na nią niepewnie
Chwila ciszy. – Nie, ale momentami chciałabym, żeby zostawił to wszystko i żył jak normalny facet.
Nie skomentowałam tego. – Mam nadzieję, że ja będę potrafiła zaakceptować w pełni to wszystko co kocha Nathan. – powiedziałam tylko
- Zobaczysz, że na dłuższą metę będzie to chwilami męczące.
- Domyślam się, ale … od tego się jest razem, żeby się wspierać. Może po prostu porozmawiaj o tym co cię trapi z Sivą.
- A myślisz, że on tego wszystkiego nie wie ? – Nareesha spojrzała na mnie – Nieraz już mu mówiłam, że nie podoba mi się to, że mam wrażenie, że mnie zaniedbuje, że coś staje między nami.
- I jak to się kończy zazwyczaj ?
- Obietnicami, że potem będzie lepiej.
- Bądź cierpliwa i jeszcze bardziej wyrozumiała. – podsumowałam w końcu
- I tak jestem. – burknęła tylko

Męczyła mnie ta rozmowa. Ten temat absolutnie nie należał do tych, w których mogłam zgodzić się z dziewczyną Sivy. Nie chciałam już mówić, że byłam innego zdania, ale to wszystko co mi powiedziała dało mi do myślenia o niej samej. To wyjście na zakupy miało być przyjemnym po południem i wolałam nie drążyć dłużej danego tematu, bo znając mój charakter mogłam nie opanować się i powiedzieć co myślałam, a wolałam nie ;).

Zmieniłyśmy zręcznie temat i nim się obejrzałyśmy wchodziłyśmy już do ogromnego centrum handlowego.

- Chodź. – Nareesha zręcznie pociągnęła mnie za rękę do wypatrzonego sklepu. Przeglądałyśmy wieszaki. – Mniej więcej wiesz co chcesz założyć na ten bankiet ?
- Właściwie to nie. Nie wymyśliłam sobie żadnego kroju sukienki. Co wpadnie w oko i będzie odpowiednie, to wezmę. - w tym momencie mulatka wystawiła mi przed oczy pewną sukienkę. Spojrzałam na nią. – Wezmę co będzie odpowiednie. – podkreśliłam ostatni wyraz
- A ona nie jest odpowiednia ? – Nareesha uniosła brew
- Nie – odpowiedziałam szybko i zaczęłam przeglądać dalej wieszaki
- Bo … ? – nie ustępowała
- Bo … - westchnęłam, wracając wzrokiem do sukienki – Po pierwsze jest za krótka, a po drugie … jakie ona ma wycięcie na plecach … Całe plecy gołe !
- I ?! – dziewczyna niecierpliwiła się
- Nie.
- Przymierz ją ! – wcisnęła mi w ręce
- Ale – jęknęłam
- Nie ma żadnego „ale”.
- Dobra, mogę przymierzyć, ale to nie znaczy, że ją wezmę. Poza tym … - spojrzałam na metkę sukienki i rozmiar – Nareesha, ja się w nią nie zmieszczę ! To jest mniejszy rozmiar niż mój !
Mulatka spojrzała na mnie błagalnie. – Chyba sobie żartujesz. Oczywiście, że wejdziesz w nią i to bez jakichkolwiek problemów. Idź do przymierzalni ! – pogoniła mnie

Stwierdziłam, że i tak się nie nagadam, więc na odczepnego poszłam przymierzyć tą miniówę. Nałożyłam ją na siebie bez przeszkód co mnie bardzo zdziwiło i niepewnym głosem zawołałam Nareeshę, nie patrząc w lustro. Mulatka szybkim krokiem podeszła do mnie.

- I jak się czujesz ? – lustrowała mnie od góry do dołu wzrokiem
- Nareesha, ja nie mogę … - błądziłam wzrokiem, patrząc na nią - Jakim cudem ja w to weszłam ? Przecież …
- Przecież jeszcze się nie wyleczyłaś do końca i nadal myślisz jak anorektyczka. – dokończyła za mnie – Patrzysz na zbyt duże rozmiary, myśląc ile jeszcze musisz schudnąć, bo wydaje ci się, że mniejsze rozmiary na ciebie nie wejdą. – przełknęłam ślinę, ściągając brwi – Jeszcze trochę i całkowicie się wyleczysz, spokojnie. – dziewczyna uśmiechnęła się ciepło – Przeglądałaś się w lustrze ? – spytała, widząc jak kurczowo starałam się wydłużać sukienkę
- Nie. Matko jaka ona jest kusa. – skrzywiłam się
- Odwróć się lepiej. – dziewczyna wzięła mnie za ramiona i zawróciła przed lustro
- Ale – nadal zajmowałam się wydłużaniem
- Popatrz ! - podniosłam głowę i trochę mnie zamurowało. Patrzyłam na siebie, swoje ciało. Jedząc z powrotem przybrałam ponownie kobiece kształty, a czarna, obcisła sukienka bardzo umiejętnie to ukazywała – Nic nie powiesz ? – uśmiechnęła się szeroko dziewczyna
- Jest … dobrze.
- Dobrze ?! Rewelacyjnie ! W ogóle przód jest taki prosty i delikatnie pod szyję, bez żadnych dodatków, ale odwróć się lepiej.
- Pamiętając jak wielki był dekolt na plecach wolałabym nie.
- Oj Victoria – mulatka przewróciła oczami i sama mnie zawróciła – Odchyl głowę.
Westchnęłam i zawróciłam, by zobaczyć tył. – Mowy nie ma ! – zawołałam – Nie wyjdę tak do ludzi ! Nie jestem aż tak odważna !

- Co ty wygadujesz ? Jest sexi !
- Nie, nie i jeszcze raz nie ! Źle bym się czuła, wiedząc, że z tyłu jestem cała goła. – mówiłam spanikowana i zawróciłam się przodem do lustra
- Bez przesady, Vicky …
- Nie ma mowy. – powtórzyłam – Poza tym to bankiet z pracy, więc wolę tak nie szaleć.
- Błagam cię. – jęknęła dziewczyna, opierając się o ściankę – Szczerze; nie podoba ci się ta sukienka ?
- Podoba … - powiedziałam cicho, patrząc w swoje odbicie i figurę
- To ją bierzesz.
- Ale Nareesha ! – odwróciłam się do niej gwałtownie
- Myślę, że Nathan byłby tego samego zdania. – zmrużyła oczy
- Wiesz co ? – założyłam ręce na biodra – To był cios poniżej pasa ! – roześmiałyśmy się – Ale nie pójdę w niej na bankiet ! – zaznaczyłam od razu
- Dobra, przyda ci się na inną okazję. – machnęła ręką – Ważne, że będziesz ją miała.
Zamknęłam swoją kabinę, pozostawiając Nareeshę na zewnątrz. - Byłabym wdzięczna jakbyśmy znalazły coś naprawdę na bankiet. – mówiłam
- Spokojnie, zaraz coś znajdziemy.
Po dwóch minutkach wyszłam ubrana w swoje rzeczy z sukienką w ręku i niezadowoloną miną.
- Jesteś okropna. – wysunęłam do mulatki język, a ta dźwięcznie roześmiała się po czym podeszłyśmy do kasy i zapłaciłam za towar

Buszowałyśmy po następnych butikach. Po godzinie i ciągłym mierzeniu wszelkie nadzieje rozmyły mi się na znalezienie odpowiedniej sukienki. Byłam wybredna to fakt, ale chciałam znaleźć coś, w czym czułabym się naprawdę idealnie. Weszłyśmy jednak do kolejnego sklepu i przesuwając wieszaki natknęłam się na coś;

- Nareesha, spójrz jakie śliczności. – wysunęłam do niej rękę z sukienkę
- Mhm … - dziewczyna oderwała się od wystawy – Ładna - przyznała

Bez zbędnych słów poszłam do przymierzalni. Gotowa zawołałam swoją towarzyszkę zakupów i obydwie zgodnie stwierdziłyśmy, że to jest to ! Szczęśliwa z wyboru przebrałam się i zapłaciłam.

- Muszę tylko dokupić cielisty biustonosz. – stwierdziłam, wychodząc z butiku
- To chodź, obok jest sklep z bielizną.
- Losie, jaka ty obeznana jesteś w tym wszystkim. – wzięłam się za głowę i weszłam za nią do sklepu, a dziewczyna cicho zachichotała
- Trening czyni mistrza. Zatem … - zaczęłyśmy wchodzić w głąb pomieszczenia – tutaj masz stroje kąpielowe – przechodziłyśmy koło kolejnych stoisk – tutaj bieliznę, ale – zatrzymałyśmy się, patrząc na wystawę
- Raczej erotyczną. – skomentowałam, patrząc na koronkowe majteczki, przezroczyste biustonosze bądź body z puszkiem
- Hah racja.
- Wiesz co Nareesha ? – zaczęłam, patrząc na „wdzianka” – Nigdy nie będę na tyle odważna, żeby kupić takie cacko, pokazać się w nim i dać uciechę dla swojego mężczyzny.
- Jasne – zachichotała mulatka – jeszcze mnie za jakiś czas poprosisz, żebym przyszła tu z tobą i tobie doradziła w zakupie.

Popatrzyłam na dziewczynę z otwartymi ustami jak ryba, a po chwili wybuchnęłyśmy śmiechem. Przeszłyśmy do właściwego stoiska i po jakimś czasie wychodziłam ze sklepu z rzeczą, której potrzebowałam.

- Zadowolona ?
- Oj i to jak. – uśmiechnęłam się do dziewczyny – Dziękuję. – przytuliłam ją
- Świetnie, że jesteś zadowolona i zakupy jak najbardziej udane. Ale, żeby jeszcze bardziej być usatysfakcjonowaną chodź na podwieczorek. – wzięła mnie za rękę i pociągnęła za sobą do knajpki
- Nie wiem czy powinnam … - jęknęłam
- Oczywiście, że powinnaś ! – weszłyśmy do knajpki i usiadłyśmy przy stolikach, gdy podeszła do nas kelnerka, Nareesha, nie czekając na moją reakcję powiedziała od razu – To co zwykle poproszę razy dwa.
Spojrzałam na dziewczynę podejrzliwie. – O proszę, ktoś tu się stołuje codziennie.
- Oj nie codziennie. – machnęła ręką – Ale często. – dodała z uśmiechem
- A mogę wiedzieć chociaż co zamówiłaś dla nas ?
- Zaraz zobaczysz. Będzie pysznie. – uśmiechała się szeroko, a po kilkunastu minutach kelnerka przyniosła nam zamówienie, życząc smacznego

Patrzyłam na kaloryczne jedzenie. – Nareesha – jęknęłam – Ja nie wiem czy dam radę to zjeść. – skrzywiłam się – Nie jestem chyba gotowa jeszcze …
- Kochanie – mulatka przybrała ciepły wzrok – ukrój i spróbuj. Nie musisz jeść wszystkiego jeśli nie dasz rady … Spróbuj. Zobacz jakie to jest pyszne.

Popatrzyłam na danie, które wyglądało bardzo apetycznie, a po chwili wzięłam przykład z dziewczyny i zaczęłam kroić naleśniki. Pierwszy kęs.

- Mmmmm – wypsnęło mi się
- Widzisz ? – Nareesha roześmiała się

Smakowało mi i to bardzo, ale nie potrafiłam pokonać myśli o kaloriach do końca i zjadłam zaledwie do połowy, ale nawet z tego powodu byłam sama z siebie zadowolona. Zjadłyśmy i zabrałyśmy się z torbami z powrotem do domu.

Chłopaki siedzieli w salonie i oglądali telewizję, oczywiście jedząc przy tym pozostałości z dnia poprzedniego.
- Jak zakupy ? – zauważył nas Max
- Genialnie. Mam wszystko czego potrzebowałam. Aż nadto. – spojrzałam wymijająco na Nareeshę, która uśmiechnęła się
- Vicky kupiła świetną sukienkę. – poinformowała zgromadzonych, którzy na raz w czwórkę podnieśli się z kanap i oderwali wzrok od telewizora, patrząc z szelmowskimi uśmieszkami na mnie
- Krótka ? – spytał Tom, machając brwiami
- Bardzo – skrzywiłam się
- Z dekoltem ? – dalej Jay
- Mmmmm – zastanawiałam się – tak. Cała goła jestem.
- Victoria, na serio pytałem.
- O ! A ja na serio odpowiadam. – wszystkich podejrzliwy wzrok – Ojeju no, na plecach mam dekolt, a właściwie mam wycięte całe plecy. – przewróciłam oczami, machnęłam ręką i skierowałam się na schody
- Weź ją nałóż ! – zaczęli skamleć od razu za mną
- Wypchajcie się ! – odkrzyknęłam ze schodów, nie odwracając się do nich, co spowodowało, że wszyscy zaczęli buczeć, a jedynie Nareesha roześmiała się. Weszłam do pokoju i zamknęłam za sobą drzwi. Rzuciłam torbę z zakupami na łóżko i zalogowałam się na Skypie oczywiście. Marcin był dostępny z Patrycją. Łiii ! Od razu kliknęłam na „konferencję”.
- Siemson Ziomeczki ! – krzyknęłam od razu do nich, widząc ich na ekranie
- Heeeeej !
- Joł !
- Jak leci ? - spytałam
- A jak najbardziej dobrze. – wyszczerzył się Marcin
- Nie narzekam. – dodała Patrycja
- Ja również. Właśnie wróciłam z udanych zakupów.
- O ! Z kim byłaś i co kupiłaś ?
- Byłam z Nareeshą. Dziewczyną Sivy. – dodałam, patrząc, że imię dziewczyny nic im nie mówiło – Kupiłam dwie sukienki. Chcecie zobaczyć ? – poderwałam się
- Dajesz !
Podbiegłam do łóżka i już wyciągałam nowo zakupione ciuchy, gdy ktoś zapukał do drzwi.
- Proszę !
Do pokoju zajrzał Tom; - Słońce … - zaczął słodkim tonem, który znałam bardzo dobrze
- Czego chcesz ?
- Jak zwykle konkretna i ostra, lubię to. - wyszczerzył się, ale po chwili przyjął milusi ton - Bo … - wszedł do środka, chowając coś za sobą – Mam spotkać się z Kelsey zaraz i tak sobie pomyślałem …, że mógłbym ubrać się w tą fajną koszulę, którą lubisz …
- I dobrze. Nałóż ją. Co za problem ?
- Jest problem. – skrzywił się, wyciągając zza pleców wieszak z całkowicie pogniecionym ubraniem
- Bosz, przecież to nie nadaje się do nałożenia !
- Właśnie … - ściągnął brwi, a następnie zrobił oczy kota ze Shreka – Wyprasowałabyś mi ?
- Nie – odpowiedziałam od razu szybko
- O ! Weź …
- Nie – nie odpuszczałam
- Vicky …
- Nie !
- Proszę …
- Sam sobie wyprasuj.
- Ale – jęknął
- Tom – westchnęłam – Masz dwie ręce ? Do tego żelazko w łazience i deskę w szafie na korytarzu ? To jazda !
- Naprawdę ? – jęknął ponownie
- No raczej.
- O jaaa … - skrzywił się, westchnął ciężko i wyszedł ze spuszczoną głową z pokoju
- Co to było ? – z komputera zaśmiała się Patrycja
- Cały Tom Parker. – zaśmiałam się, bo cała ta sytuacja od początku mnie rozwaliła, ale musiałam być twarda
- Dobra, pokazuj te sukienki ! – przypomniał się Marcin
- Już, już. – wyciągałam je z reklamówki i wystawiłam przed kamerkę
- Wow, ładne.
- Ale ta druga z odkrytymi plecami jest mega.
- Co wyście się napalili na tą drugą ! – prychnęłam. Chciałam już coś dopowiedzieć, gdy usłyszałam na korytarzu ni to wisk ni to pisk. – Tom ? – odwróciłam przestraszona głowę w stronę korytarzu za zamkniętym drzwiami – Muszę lecieć, coś się stało. – powiedziałam do Marcina i Patrycji – Na razie ! – pomachałam i szybko wyłączyłam monitor, by wybiec na korytarz i zobaczyć co się wydarzyło …

 

Heeeyyy :* ! Ale Wy wredne babsztyle jesteście ;) ! – wszystkie nie mogą doczekać się kłótni Wiktorii i Nathana ! O co kaman ? ;> A, obiecuję, że skoro tak Wam wstępnie spodobał się rozbierany poker to wykorzystam ten fakt w przyszłości ;) …

Haha w ogóle Kololowa ! – Twój komentarz mnie rozgromił całkowicie xd; przetłumaczyć Wantedowe Story na angielski i podsunąć je The Wanted do przeczytania ? Toć oni by mnie żywcem zjedli, a zwłaszcza sam pan Sykes w pierwszej kolejności xd ! Ale dziękuję, że we mnie wierzysz moja droga. Ten komentarz był mega i pomyślałam sobie wreszcie „Kurde Sandra. Chyba ludziom rzeczywiście się TO podoba” :* !

Poza tym jestem chora i to już tak konkretnie – dacie wiarę ? Na koniec czerwca ? Bitch, please -.-

Mimo chorobowych wirusków całuję Was ! I to podwójnie za cudne komentarze ;** ! Wykorzystajcie należycie piękny piąteczek :) !