Twoja dziewczyna jest zaje - rozdział 26.

Tym razem nie piliśmy dużo z Nathanem ani nie siedzieliśmy długo w domu The Wanted. Przed g.21 pożegnaliśmy się ze wszystkimi. Był ciepły wieczór, więc postanowiliśmy, że idziemy piechotą, bo oczywiście chłopak jak zwykle uparł się, że musi mnie odstawić całą bezpiecznie do „Sweet Dreams”. Wyszliśmy na główną ulicę i złapaliśmy się za ręce. Pf. Już normalka ! Samoistny odruch ! … Świruję ;). Chyba nigdy nie przyzwyczaję się do jego dotyku – zawsze wywierał na mnie te niespotykane nigdzie indziej, przyjemne uczucie. Szliśmy bez pośpiechu.

- I jak zapoznanie z Nareeshą ? Widziałem, że prawie cały czas rozmawiałyście ze sobą. –

- W porządku. Bardzo sympatyczna dziewczyna –
- To fakt. Wbrew pozorom potrafi postawić na swoim. –
- To dobrze. Naprawdę śliczna kobieta. Wysoka, szczupła, zgrabna, mądra – wyliczałam, bo byłam pod jej wielkim wrażeniem – I naprawdę pasują do siebie z Sivą. – podsumowałam – Długo już są razem ? –
- Ojjj długo … Byli już parą zanim jeszcze powstało The Wanted. Poznali się na bankiecie. Ona była po występie, on też i tak się spyknęli. –
- O, Nareesha też występuje ?? Śpiewa czy gra na czymś ? –
- Chodzi. –
- Że jak ? -
- Nar była modelką. – Nathan roześmiał się z mojego dezorientu – Teraz sama projektuje. –
- Aaaaaaaaaaa – przeciągnęłam – To teraz już mi wszystko pasuje ! Jest śliczna i jest byłą modelką … - rozmarzyłam się
- Wyczuwam nutkę spadającej samooceny u kogoś … - zerknął na mnie
- No bo wiesz … - westchnęłam – czasem tak jest, że gdy poznasz kogoś i zauważysz, że to człowiek sukcesu, który prezentuje coś sobą, a na dodatek z tej strony wizualnej jest też bardzo ładny … to wtedy zdaje ci się, że jesteś taki … przeciętny albo i poniżej przeciętności. Wtedy wydaje ci się, że jesteś taki tyci i zaczynasz zazdrościć tej osobie, bo sam taki nie jesteś … - posmutniałam – i nigdy nie będziesz. – dodałam
- Victoria co ty opowiadasz ? – Nathan stanął naprzeciwko mnie i zatrzymaliśmy się
- Prawdę … -
- Jakąś bardzo niedorzeczną – pokręcił głową – Czego zazdrościsz Nareeshy ? Urody ? A nie widzisz tego jaka ty jesteś ładna ? –
- Nathan nie powiedziałam ci tego po to, żebyś mnie teraz wychwalał. – spojrzałam mu w oczy
- Ale chcę ci to mówić i o tym ci przypominać, bo zdaje się, że sama tego nie widzisz. –
- Dobra, chodź. – skwitowałam

Nie lubiłam wszelkich komplementów, a na to teraz się zanosiło. Wzięłam go za rękę.

- Może wino uderzyło mi do głowy. –
Zaczęliśmy iść.
- Jasne, wódka ci nie uderzyła a wino tak. Musimy popracować nad twoją samooceną kotku. –
- I nad twoją pewnością siebie … - mruknęłam pod nosem
- Słucham ? –
- Co ? Nie nic. Tak sobie gwizdnęłam. – mina niewiniątka

Nathan spojrzał na mnie wymownie.
- A tak właściwie to czego chciał od ciebie Chris ? –

Uśmiechnęłam się triumfalnie i popatrzyłam tak na niego.
- Nie jestem zazdrosny ! – powiedział od razu
- Nie. Wcale – udawałam pełną powagę
- Oczywiście, że nie ! Vicky, daj spokój. –
- W ogóle jak mogło mi to do głowy przyjść ! – pacnęłam się delikatnie po czole
- Ale mała cholera jesteś wiesz ? – uśmiechnął się i mocniej ścisnął moją rękę
- Myślałam, że już się do tego przyzwyczaiłeś … - prychnęłam – Ała ! … A wracając do Chrisa; zadzwonił, by mnie przeprosić, bo rozstaliśmy się w kłótni. –
- Oooo – Nathan pokiwał głową – To szlachetne z jego strony. –
- Oj przestań ironizować … - przewróciłam oczami – To chyba dobrze, że przyznał się do błędu i wyciągnął pierwszy rękę, tak ? Pamiętasz; ty też mnie pochwaliłeś i byłeś wdzięczny za to, że po jednej z naszej tysięcznej kłótni przyszłam do ciebie i cię przeprosiłam ? –
- Taaaaak, pamiętam. – od razu uśmiechnął się szeroko – No no, tyle, że niech w jego wypadku nie skończy się to dalszą częścią jaka była u nas. –
- Słucham ?? –
- Niech mi on cię tylko pocałuje ! Albo znajdzie się po imprezie w twoim łóżku ! – przeszedł do sedna
- Nie no Nath, spokojnie … Nie każdy jest taki szybki Alvaro jak ty. –

Chłopak spojrzał na mnie z miną „What the fuck ?!”, a ja wybuchnęłam śmiechem.

- Przepraszam, poniosło mnie ^^. –
- No tak coś zauważyłem. –

Popatrzyłam jeszcze na Nathana z błyskiem w oku, on na mnie i obydwoje roześmialiśmy się. Chłopak „odstawił” mnie pod „Sweet Dreams”.

- Wpadnę do ciebie jutro. –
- A widzisz jak cię wychowałam ? Już przynajmniej mówisz mi konkretnie kiedy się widzimy. –

Uśmiechnął się słodko i przytulił mnie.
- Szybko się uczę, gdy mi zależy. –
- Jasne – położyłam głowę na jego ramieniu

Matko jakie on miał piękne perfumy … ! Zaciągnęłam się raz, drugi, a następnie pocałowałam go na pożegnanie. Jego zapach i ciepłe usta sprawiły, że uginały się pode mną nogi … Odsunęliśmy się od siebie i powoli nasze dłonie rozstawały się. Nathan zaczął iść do swojego domu, a ja wróciłam do cukierni.

- Cześć Bob ! – weszłam rozpromieniona
- Dobry wieczór Vicky ! Oho, czyżby randka z Nathanem udana ? –
- Jak zwykle. Jej, w ogóle jest cudownie. – usiadłam zadowolona
- Chcesz mi coś opowiedzieć ? –

Westchnęłam.
- Bob, dawno nie byłam taka … szczęśliwa. –
- Oj widzę, widzę. Twoje oczy aż skaczą z radości. – mężczyzna na mój widok też się uśmiechnął – I pomyśleć, że tyle życia dodał ci on. On, z którym kłóciłaś się, wyzywałaś i za każdym razem po awanturze z nim gruchotałaś i powtarzałaś, że go nienawidzisz. –

Roześmiałam się z tych wspomnień.

- Rzeczywiście … Wiesz, teraz nie mam do niego nawet żalu, że rozwalił mi mojego garbuska. –
Bob wybuchnął śmiechem.
- Ale oczywiście mu tego nie powiem, żeby nie było ! – podniosłam ręce
- Haha Victoria ! Co wy się ze sobą macie ! –
- Oj mamy się, mamy, ale nie narzekamy ! – zaśmiałam się
- Cieszę się, że wam się układa. –
- Nom … ja też … - przyznałam rozmarzona, poprawiając spódniczkę na kolanach – Oł ! – wyrwało się, bo przypomniałam sobie – Pogodziłam się z twoim synem. –
- To wy w ogóle byliście pokłóceni ? – face palm Boba

Popatrzyłam na niego z miną „no błagam”.

- Nic mi nie mówiłaś. – wzruszył ramionami
- … no być może – poddałam się – Idę do siebie. – wstałam – Do jutra –
- Słodkich snów. A może w końcu zjesz coś ? – usłyszałam jeszcze za sobą
- Jadłam u chłopaków ! – odkrzyknęłam, nie odwracając się

Weszłam do swojego pokoju. Postanowiłam zadzwonić do Lisy i zapytać ją o randkę z Jayem. Wcale nie zdziwiłam się kiedy rozpromieniona opowiadała mi o bardzo (!) udanym spotkaniu i, że była zafascynowana Loczkiem. No no. Super ! Tylko, że oczywiście po fali radości nadciągnęły złe myśli i wątpliwości dziewczyny typu; ciekawe czy on myśli tak samo, a może wgl mu się nie podobało, na pewno walnęłam jakąś gafę i myśli, że idiotka ze mnie. Przez śmiech starałam się kumpeli wyperswadować te pomysły aż w końcu stanęło na tym, że przy najbliższej okazji miałam wybadać dyskretnie czy Jay był również zainteresowany Lisą tak jak ona nim J. Dla świętego spokoju obiecałam to jej, a następnie szykowałam się do spania.

Obudziłam się w znakomitym nastroju. Dodatkowo pogoda również była cudna. Pozytywna energia rozsadzała mnie od środka i w przypływie dobrego humoru zdecydowałam się na nałożenie sukienki o_O. Na to marynarka i płaszczyk, do tego lity, włosy w kok z kokardką, delikatny makijaż i byłam gotowa.

Przy wyjściu usłyszałam jeszcze komplementy od Lucy i Boba, że ładnie wyglądam, co puściłam mimo uszu. Wzięłam bułkę i wyszłam do metra.

Korzystałam z promieni słonecznych, myślałam o moim pobycie w Londynie, o Nathanie i byłam szczęśliwa. Uświadomiłam sobie i przyznałam sama w duchu; „ Jestem szczęściarą.” Uśmiechnięta od ucha do ucha weszłam do „EandJ”.

- Cześć Rebecca – podeszłam do portierni – Możesz podać kluczyk od mojego pokoju ? –

- Cześć Victoria, jasne … Proszę – podała mi – Słuchaj, mam tu dziś niezłe zawirowanie od chwili kiedy weszłam. W razie czego gdybym o 15 gdzieś latała po studiu odłożysz swój kluczyk ? –
- Pewnie. A co się dzieje ? –
- Daj spokój … Latam w to i z powrotem, kseruję to, odnoszę tamto … W ogóle ty też masz dziś zmieniony harmonogram pracy. –
- Jak to ? – zdziwiona ściągnęłam brwi
- Właśnie, Olivier kazał tobie przyjść do niego jak wejdziesz do „EandJ”. – przypomniała sobie dziewczyna
- Wiesz może o co chodzi ? –
- Tylko tyle, że na 12 przychodzi do ciebie na dokumentację i jakieś nagranie One Direction. –
- CO ?! – o zgrozo, jeszcze tych mi brakowało … - Przecież miałam mieć dziś do nagrania Briana jakiegoś tam, Example i Lawson ! To, że niby gdzie oni mają się wcisnąć ? –
- Nie wiem – Rebecca rozłożyła ręce

Zadzwonił telefon, a dziewczyna zgrabnym ruchem go odebrała.

- … tak, już jest … - spojrzała na mnie - … dobrze, już idzie do pana. –

Uśmiechnęłam się niepocieszona i skierowałam do gabinetu mojego przełożonego.

Ja cież pierdziele … Najbardziej czego nienawidziłam to nagła zmiana planów. Moje wszystkie przygotowania i perfekcję szlag brał. I na dodatek One Direction … Ok, może i byli w porządku, ale przeprowadzając z nimi wywiad, gdy pracowałam jeszcze u Johna, nie doświadczyliśmy sympatii krótko mówiąc … Humor mi siadł.

Zapukałam i weszłam do Towna.

- Dzień dobry –
- Dzień dobry pani Victorio – jak zwykle uśmiechnął się miło – Proszę usiąść … Słyszała już coś pani o zmianie planów na dziś ? –
- Przed chwilą Rebecca o czymś tam mi wspomniała … -
- No właśnie. Zamiast zespołu Lawson popracuje dziś pani z One Direction. –

Co za zaszczyt kurde -,- .

- Lawsonem zajmie się pani w innym terminie. –

- A mogę wiedzieć skąd taka nagła zmiana ? – nie kryłam niezadowolenia – Wszystkie papiery miałam już przygotowane z menadżerem Lawson, a tu nie mam nic. –
- Wiem o tym doskonale, proszę się nie martwić pani Victorio. Zespół przyjdzie za 5 godzin, więc ma pani jeszcze trochę czasu na przygotowanie dokumentów. –

Zarąbiście ; wszystko na ostatnią chwilę. Grrrr … I hate it ! ;X

- Dam pani telefon do ich menadżera i ustalicie parę spraw. Dzisiaj taka nagła zmiana wyszła, bo okazało się, że zespół One Direction leci do Afryki na nagrywanie charytatywnego teledysku, ale potrzebują nagranej czołówki. – Olivier starał mi się wytłumaczyć – Mam nadzieję, że nie będzie miała pani żadnych problemów. –

Już mam !

- Też mam taką nadzieję. – sztuczny uśmiech

Wstałam z fotela, wyszłam i skierowałam się do siebie. Byłam zła. Szlag by to wziął ! To się dziubasy zdziwią, że exdziennikarka z „On the top” Victoria Minc pracuje teraz w studiu nagraniowym „EandJ”.

W swoim gabinecie wybrałam numer menadżera zespołu, by napisać jakikolwiek dokument i umowę. Ku mojemu zdziwieniu nie odebrał. Spróbowałam jeszcze raz – to samo. Nie zraziłam się i spróbowałam ostatni raz. Pocałuj sygnał oczekiwania kurde. Głucha cisza ! Ciśnienie podniosło się i nie wiedziałam za bardzo co robić. Po 20-stu minutach ostatnia próba dodzwonienia się – figa. Dziękuję -,-. Mój wnerw był ogromny. Zaraz jednak miałam spotkanie z pierwszym gościem, więc musiałam wyluzować. Po 1,5 godzinie jeden facet załatwiony. Obydwoje byliśmy zadowoleni z nagrania. Wróciłam do siebie i wykonałam kolejny telefon do menadżera. Dupa blada – to samo. Ludzie trzymajcie mnie – za 3 h przychodził zespół, a ja nadal niczego nie miałam przygotowanego, a na dodatek za chwilę miałam spotkanie z kolejnym muzykiem. Miałam pół godziny czasu na przygotowanie wstępnej wersji umowy. Nie wiedząc kompletnie nic zabrałam się do roboty. Opierałam się na jakimś bliżej nieznanym mi wzorze z mądrej książki. Nie dokończyłam oczywiście pracy, bo przyszedł do mnie umówiony gość i musiałam nim się zająć. Zajęło mi to 2 godziny, ale obyło się bez żadnych problemów – można ? MOŻNA ! Załatwiłam tą sprawę i wróciłam do kontynuowania pisania swoich wypocin dla One Direction. Główkowałam się niesamowicie, ale 20 minut przed czasem wyrobiłam się. Nie wiedziałam jednak czy napisałam wszystko dobrze i wolałam upewnić się dlatego zaniosłam do sprawdzenia dla Oliviera.

Wytłumaczyłam mu, że niczego nie dowiedziałam się, bo menadżer nie odbierał i musiałam „trochę” improwizować. Town przeczytał umowy i z uśmiechem przyznał, że wykonałam kawał dobrej roboty, będąc w tak beznadziejnym położeniu J. Uffff kamień z serca …

Podbudowana wracałam do swojego gabinetu, gdy przy nim zastałam One Direction. Chciałam już coś się odezwać, gdy wkładając kluczyk do drzwi usłyszałam od jednego bulwers;

- No wreszcie ! Ile można czekać ? –

Ciśnienie mi podskoczyło. Odwróciłam się do nich i spojrzałam na zegarek ;

- Byliście podobno umówieni na g.12, a jest 11.50. Któryś z was jeszcze nie zna się na zegarku ? – spojrzałam po kolei na każdego

- Ale my już tu stoimy i czekamy na ciebie od 10 minut ! –
- To było trzeba wybrać innego kierowcę, który przywiózłby was na 12 albo przyjść z buta mierząc czas. – powiedziałam szorstko – Zapraszam do środka. – wskazałam ręką

Cała piątka popatrzyła na mnie z wyrzutem po czym gęsiego weszli do gabinetu. Nie zamierzałam być dla nich miła skoro od pierwszych sekund próbowali na mnie wsiąść – walić to. Weszłam ostatnia i zamknęłam drzwi, robiąc do Rebecci minę „help !”. Ona tylko zaśmiała się i pokazała, ze trzyma kciuki.

- Proszę, siadajcie. – przechodziłam obok stojących sierotek do swojego biurka

Usiadłam na swoim wypasionym fotelu jak na prawdziwą business woman przystało J.

- Nazywam się Victoria Minc. Będziemy mieli tę … przyjemność – chrząknęłam dwuznacznie – i popracujemy nad waszym nagraniem. –
- Zaraz zaraz. To nie ty przeprowadzałaś jakiś czas temu z nami wywiad ? – ożywił się Louis

Kierwa, miałam nadzieję, że może jednak mnie nie poznają.

- Owszem, przeprowadzałam. – ucięłam krótko – Przygotowałam dla was umowę i plan nagraniowy. – patrzyli na mnie jak na wyrocznię – Byłoby fajnie jakbyście się z tym zapoznali. – uniosłam brew – W ogóle gdzie jest wasz menadżer ? –
- Nie ma. – wzruszył lekceważąco ramionami Harry

Oddychaj Wiki …

- Nie mogłam się do niego dodzwonić. – zaczęłam ze zdenerwowania stukać gumką o blat biurka

- Jakby ci to powiedzieć … w Afryce nie ma dobrego zasięgu ? –

Trzymaj się … Pociśniesz po nim po nagraniu …

- Zależy gdzie. W lasach równikowych i innych puszczach u małp na pewno nie ma. A masz zasięg, żeby wstać i wziąć umowę, żeby ją przeczytać ? – mówiłam pewnie i złośliwym tonem do Harrego

Chłopak posłał mi wrogi wzrok po czym podszedł, wziął dokument i wrócił do kolegów. Dałam im czas na zapoznanie się z pismem.

- Pasuje ? – spytałam po paru minutach
- Powiedzmy … -

No żesz … ! Siedziałam i drałowałam, bo nikt nie raczył mnie z ich ekipy jakoś uświadomić, a oni z łaską mi mówią „powiedzmy” !

- Świetnie ! – nie dałam po sobie poznać gniewu – Zapraszam do studia. –

Wstaliśmy.

- A możemy poprosić wodę mineralną z cytryną i lodem dla przepłukania gardła ? –

Spojrzałam na Louisa z miną „nie pier***”. Co to ja jestem ganiająca wodonosząca One Direction czy co ?

- Piętro niżej, drugie drzwi po lewej. –
- Co ? –
Jajco *_*
- Masz tam bufet. – poinformowałam – Jeśli szybko skończysz to może koledzy poczekają na ciebie. – uśmiechnęłam się ze sztuczną życzliwością
- Weź Louis nie cwaniakuj tylko idź na te nagranie. – odezwał się Liam

No choć jeden normalny, bo już traciłam wiarę w ludzkość !

Poszliśmy na te nagranie. Trwało to sporo czasu, bo chłopaki mieli ciągłe wąty i „ale”. Po godzinie skończyli – tyle im zajęło nagranie półminutowej kwestii. Hmmm -_- …

- Ok, zapraszam jeszcze do siebie na podpisanie rzeczy i jesteście wolni. – zwróciłam się, gdy wyszliśmy na korytarz

- To jutro, bo teraz się spieszymy. – powiedział Zayn
- Słucham ?! –
- No musimy lecieć na plan. –
Wkurzenie rosło.
- Jutro weź przyjdź z tymi papierami do nas przed wylotem i podpiszemy to tobie. –
- Mam was ganiać ?! – uniosłam brew

Stwierdzam, że w dupie się komuś poprzewracało.

- Ja rozumiem, że jesteście zajęci swoją wielką, światową karierą zbyt mocno, żeby podpisywać różne rzeczy co zajęłoby wam jakieś 2 sekundy, ale jeżeli tego nie podpiszecie dzisiaj to nie zrobicie MI kłopotów tylko SOBIE. I wtedy wątpię, że szalony wypad do Afryki na nagrywanie uroczego, charytatywnego teledysku będzie udany, ale słyszałam, że już podjęliście decyzję zatem do widzenia … A ! Wezwanie do zapłaty kary wyślemy wam priorytetem. – triumfalny uśmiech i minęłam ich, ruszając w kierunku swojego pokoju

- Możemy poprosić o te papiery ? – usłyszałam za sobą Nialla

Roześmiałam się w duchu. W gabinecie wszystko grzecznie podpisali i wyszli. Co nie zmieniło faktu, że byłam przez nich wściekła jak osa. Za chwilę już wracałam do „Sweet Dreams”. Wszystko we mnie dygotało ze złości. Wchodząc do cukierni huknęłam drzwiami na oścież aż Bob podskoczył.

- Co jest ? – spytał

- Nic – powiedziałam przez zęby i weszłam za ladę – Lucy udostępnij mi kuchnię ! Muszę coś ugotować i zająć ręce, bo nie ręczę za siebie ! – oświadczyłam i poszłam na górę przebrać się w coś wygodniejszego.

Po chwili byłam już w kuchni i zaczęłam robić jakąś sałatkę, zapiekankę, desery … Dosłownie 10 rzeczy naraz byle tylko czymś się zająć. Bob przyniósł mi na talerzu pizzę, którą wcześniej zamówił. Zapierałam się i tłumaczyłam mu, że nie chcę jej, ale on uparł się, że mam coś dziś zjeść. Gdy tylko wyszedł z kuchni zawinęłam pizzę w papier aby nie wzbudzała podejrzeń i wyrzuciłam do kosza. Na pewno jej nie będę jadła ! Miała od groma kalorii. Jedzenia, które robiłam też nie zamierzałam tknąć – robiłam je z myślą o Lucy i Bobie.

Akurat zamykałam śmietnik, gdy do kuchni wparowali Nathan i Jay;
- Cześć ! – krzyknęli obydwaj
- Cześć … - odpowiedziałam, mając nadzieję, że nie widzieli jak wyrzucałam jedzenia

Nathan podszedł do mnie i pocałował.

- Co taka zdenerwowana ? –spytał, gdy odsunęliśmy się od siebie
- Nic. Siadajcie, zaraz dam wam coś do zjedzenia. – odwróciłam się po talerze
- Ja tam nie mam nic przeciwko. – zasygnalizował Jay gotowy już do konsumowania
- Ja też – przyznał Sykes i wrócił do tematu – Widzę, że coś jest nie tak. –
- Daj mi spokój. – powiedziałam bez emocji, nie patrząc na niego
- Victoria, ale powiedz co się stało. –
- Cielę oknem wyleciało ! – wybuchnęłam

Jay parsknął, a Nathan wkurzony zlodowacił go wzrokiem.

- Przepraszam – jęknął Loczek, zasłaniając usta ręką

Spojrzałam na Sykesa.
- Sorry – doszło do mnie co zrobiłam – Przepraszam – podeszłam i przytuliłam się do niego – Po prostu jestem zła, bo miałam urwanie głowy w pracy i dodatkowo musiałam użerać się z One Direction, którzy mi gwiazdorzyli. –
- I wszystko jasne – Nathan pocałował mnie w czoło

Wróciłam do dań i nałożyłam chłopakom na talerze. Podałam im i zaczęłam robić herbatę. Obydwoje spróbowali i zaczęli mruczeć rozkosznie.

- Nath, twój dziewczyna jest zaje –
- Wiem. – wszedł mu w słowo Sykes – Twoja taka nie będzie. –
- Nie to, żebym tego nie słyszała. – nalewałam wody do kubków – Lisa też jest zaje. – puściłam oko do Jaya na co ten uśmiechnął się uroczo
- Vickyyyy … - przeciągnął
- Czego chcesz ;) ? –
- Ależ ty bezpośrednia ! –
- Mhm … ? –
- Bierzesz polską wódkę w sobotę na imprezę ? –
- Pogięło ?? –
- No co, rozkręciłabyś całą salą. – wyszczerzył się
- No w to nie wątpię … -
- Tylko, że burdel by został z lokalu. – dodał Nathan
- Właśnie – przytaknęłam – Poza tym nie mam już zapasów. Wszystko wypiliście. –

Na „raz” podejrzliwy wzrok chłopaków.

- No dobra, może gdzieś tam mam jeszcze pół butelki. –
- Ok, nie będę cię obskubywał z ostatków. – mruknął niepocieszony Loczek
- Zaraz wracam. – oświadczył Sykes, odbierając telefon
- A słuchaj Vicky – Bird skorzystał z okazji, że byliśmy we dwójkę – Jak myślisz, wypada zaprosić mi Lisę na imprezę sobotnią do Sivy ? –

Otworzyłam szeroko oczy, przez które na pewno przeleciały ogniki !

- Wow Jay no jasne, że tak. Skoro chcesz się z nią bawić to w czym problem ? – uśmiechnęłam się
- Ostatnio się umówiliśmy i było naprawdę fajnie. Tylko nie wiem czy ona zechce … -
- Zechce ! – pisnęłam – Znaczy tak myślę. – ogarnęłam się po chwili

Jay uśmiechnął się szeroko i zacierał ręce.

- To się zabawimy ! -





Siemson Dziubki :* ! Dziękuję za wsparcie, słowa otuchy i wiarę we mnie. Ostatnio dostałam pełnego doładowania dzięki Wam i aż rodzice ucieszyli się, że W KOŃCU chodzę uśmiechnięta i, że dawno mnie takiej nie widzieli :). Mam nadzieję, że takie pozytywne myślenie będzie utrzymywało się jak najdłużej, a jeśli wygaśnie to poproszę o podwójną porcję dobrej energii od Was :).
Zastanawiam się czy już w nexcie przejść do swojego oczekiwanego momentu i Was podręczyć, przerywając w momencie, za który mnie zamordujecie przez łącza i zaspamujecie ;D czy zacząć akcję dopiero w drugim nexcie i opisać wszystko w całości ;p ... Muszę się zastanowić ;]
A jak Wy wolicie :) ?
Podzielone na 2 rozdziały i przedłużenie napięcia czy rozwalenie akcji od razu w jednym :) ?

PS cieszę się bardzo z obecności nowych czytelniczek i komentarzy - jestem szczęśliwa, że zakochałyście się w moim opowiadaniu :) Bądźcie ze mną ile się da i o 1 dzień dłużej :D !