Teraz rozumiesz moją troskę - rozdział 94.

W tym momencie Nathan schodził ze schodów.
- Młody, czemu nie powiedziałeś mi o zaproszeniu do śniadaniówki ? – spytałam
Ściągnął brwi i zszedł z ostatniego schodka. Wszedł do nas do kuchni.
- Zapomniałem.
- No tak. Mój chłopak zapomina przecież mówić mi o różnych sprawach. – skomentowałam z przekąsem – To może mi teraz coś powiesz w takim razie ?
- The Wanted dostało zaproszenie do telewizji śniadaniowej. – wyrecytował, otwierając lodówkę
- Tyle to już wiem.
- No. – zamknął lodówkę i zawrócił się do nas z szerokim uśmiechem – I tyle.
Uniosłam znacząco brew. – Nie zbywaj mnie.
Spojrzał na chłopaków i przejechał po nich wzrokiem. – Który się wygadał ?
W jednej chwili Siva, Max i Tom wskazali palcem na Jaya.
- Ej ! – obruszył się Loczek – Przecież to nic takiego !
- Zaraz mnie nerwica trzaśnie …
- Vicky wyluzuj.
- To oświeć mnie łaskawie o co chodzi z tym programem ! – nalałam wody do szklanki i zaczęłam pić duszkiem
- Zaprosili nas niby odnośnie nowej szykującej się płyty i wyjazdu do Stanów, ale prawda jest taka, że zapewne chcą wypytać o ciebie.
Oplułam się. Najzwyczajniej w świecie się oplułam, usłyszawszy to z ust Nathana. Chłopaki oczywiście dali z mojej reakcji w śmiech.
- Żartujesz. – wydukałam, wycierając się
- Ani trochę. To było do przewidzenia, że prędzej czy później po tym sylwestrze zechcą wiedzieć więcej o nas.
- Niby tak …
- I maszyna ruszyła. – uśmiechnął się Tom – Ale słońce nie przejmuj się. Załatwimy to.
- Wiem. A kiedy macie być w tym programie ?
- Mieliśmy do wyboru dzień, ale widząc co się dzieje, wybraliśmy jutro.
- A co się dzieje, Jay ?
Chłopaki w jednym momencie znowu utkwili swój wzrok na Loczku, a ten nieporadnie westchnął;
- O tym też nie wiedziała ?
Przeniosłam wzrok na kogo innego … - Sykes ! – wydarłam się
- Nie chciałem, żebyś się denerwowała …
- Vicky spokojnie tylko …
- Max, nie uspokajaj mnie z łaski swojej !
- Oj, no bo w internecie i na muzycznych stacjach często o nas mówią. – wyjaśnił Nathan – W sumie jestem z ciebie zadowolony kochanie, bo wyglądasz na zdziwioną, a to znaczy, że naprawdę nie wchodziłaś na plotkarskie portale i wygrałaś z ciekawością. – wyszczerzył się
- Sykes … - zamknęłam oczy, by uspokoić się i nie wybuchnąć – Ja przysięgam, że cię kiedyś własnoręcznie oskalpuję … - oświadczyłam nadmiar spokojnym tonem – Jaki macie plan ?
- Wieczorem wstawię komentarz na twitterze, żeby nikt na nas, a w szczególności na ciebie nie naciskał i, żebyś miała spokój.
Przechyliłam głowę z miną typu „serio?”. – Nathan to nic nie da.
- Zobaczymy.
- Spokojnie Vicky. Nie zaprzątaj sobie tym głowy. – odezwał się Siva – Załatwimy ich. – uśmiechnął się szeroko
- Wiem, wiem …
- Nie brzmiało to przekonywująco. – zauważył
- Bo nie wiem co powiedzieć. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji. W takim centrum uwagi. To dla mnie coś nowego i nie ukrywam, że dziwnego.
- Vicky, jestem przy tobie i nie pozwolę, żeby ktokolwiek zrobił ci coś złego. – Nathan podszedł do mnie i pocałował w czoło
- My też nie pozwolimy ! – czwórka odezwała się chórem i już wychodzili zza stołu i ustawiali się w kolejkę, by powtórzyć gest Nathana
- Ej ! – Sykes roześmiał się – Spadać od niej ! – zawołał po czym udał się do salonu
Zaśmiałam się z nimi.
- Dobra dobra ogarnijmy sytuację. – wszystkich wzrok spoczął na mnie – Gdzie jest Tori ?
- A słońce jak zwykle prosto z mostu … - westchnął Tom
- Tyle czasu razem, a ty nadal nie możesz się przyzwyczaić … - potargałam go po włosach  ze śmiechem – Zatem ? – spojrzałam na Maxa, czekając na odpowiedź
- U siebie jest. – wzruszył ramionami – A czemu pytasz ?
- Tak sobie.
- Chyba się nie polubiłyście, co ?
- Nieee, dlaczego, Max ?? – udawałam
- Victoria proszę cię … - uśmiechnął się szeroko
- Ok. – westchnęłam – Przyjaciółkami to my na pewno nie zostaniemy. – z naciskiem na „na pewno” – Ale ale ! – coś mi zaświtało – Coś mi się przypomniało ! Max i Jay; wyskakujcie z kasy ! Wisicie mi po 100 funtów ! I to każdy !
- To pamiętasz, co ?! – oburzył się ze śmiechem Loczek
- Właśnie ! – dołączył Max – A to, że wywijałaś na barze to już tego nie pamiętasz !
Wyszczerzyłam się. – A żebyście wiedzieli. W  ogóle co mi odbiło, że tańczyłam na stole ?!
- Ekhm ! – chrząknął Tom – Porozmawiałaś z Kelsey i tak cię wzięło … - uśmiechnął się szeroko
- Co ?! – roześmiałam się – No ładnie ! To ja sobie z nią porozmawiam przy najbliższej okazji … No dalej panowie, jazda ! – wyciągnęłam rękę – Tu na tej oto pięknej dłoni chcę widzieć w tym momencie 200 funtów !
- Tak jest Victoria ! – uradowany Siva stuknął ręką o blat stołu – Z nimi trzeba krótko !
Max wyciągnął ze spodni portfel i dał mi banknot, przewracając oczami, a Jay ruszył na górę po pieniądze. Za chwilę wrócił.
- Ale może jednak nie chcesz już tej kasy, co ? – spytał
- Nie targuj się, bo puszczę cię jeszcze w samych skarpetkach !
Mlasnął pod nosem i wręczył mi zasłużoną kasę.
- Komornik. – mruknął
- A mam odsetki doliczyć ? – roześmiałam się – Mmmmm – zaczęłam wachlować się pieniędzmi – Kupię sobie dużo wacików za to.

Chłopaki westchnęli tylko niepocieszeni. Wstałam od stołu i dałam każdemu z nich w zamian buziaka w policzek, a następnie ruszyłam do Nathana do salonu.
- Zgarnęłam swoją kasę. – zaczęłam mówić – Dziwnym trafem rzeczywiście pamiętam wygrany zakład z chłopakami. – zaśmiałam się – Ciekawe co sobie za to kupię. … Nathan, słuchasz mnie w ogóle ?? -Sykes stał tyłem do mnie – Nathan !
- Mówiłaś coś ? – odwrócił się
- Tak. Mówiłam, że … nieważne. Co ci jest ?
- Spójrz sama. – wskazał pilotem na telewizor, a ja podążyłam za jego wzrokiem. W głównej, brytyjskiej stacji muzycznej była mowa o sylwestrze gwiazd, a na tapetę wzięli nasze zdjęci ze ścianki. Dziennikarka komentowała;

„Najwięcej zainteresowania wzbudziła partnerka, z którą pokazał się na sylwestrowej gali w Berlinie członek zespołu The Wanted, Nathan Sykes. O ślicznej dziewczynie wiemy tylko tyle, że jest Polką i nazywa się Victoria.

- „Wiktoria” pacanie. – poprawiłam polską wymowę, ale słuchałam dalej …

Nathan przyznał, że jest bardzo zakochany w swojej nowej dziewczynie i, że poznali się w nietypowych okolicznościach. Jesteśmy bardzo ciekawi w jakich … Sama Victoria dodała, że zaprzyjaźniła się z resztą zespołu i nie chce być postrzegana jako „produkt reklamowy nowej płyty chłopaków” tylko jako partnerka Sykesa. Obydwoje przez całą galę czuli się bardzo dobrze w swoim towarzystwie i mimo, że od sylwestra minęło już kilkanaście dni, to i tak owa para jest na razie najgorętszą parą kilku tygodni, a my jak i cała masa fanów mamy nadzieję, że dowiemy się wkrótce więcej szczegółów na temat rudowłosej Victorii.”

Nathan wyłączył telewizor. Stałam wryta i nie mogłam się ruszyć. Gapiłam się w czarny ekran i nie wiedziałam co powiedzieć.

- Teraz rozumiesz moją troskę. – powiedział
- Mhm …
- Ale nie denerwuj się. To tylko tak strasznie wygląda, a za parę dni już nie będzie po tym śladu.
- Czuję się … - ściągnęłam brwi, szukając określenia – dziwnie. Taka ciut osaczona …
Uśmiechnął się pod nosem. – To normalne.
- Matko ! – oprzytomniałam i gwałtownie chwyciłam się za czoło – Jak dobrze, że oni mnie wczoraj nie widzieli, bo bym spaprała tobie i chłopakom elegancko wizerunek. Uffff !
- Wyluzuj Vicky. – z kuchni roześmiał się Max
- Ok, wiem, że przeżywam to zbytnio; jak mrówka święto lasu, ale nie umiem teraz inaczej. W ogóle nie mogę tego ogarnąć. – kręciłam głową, a Sykes złapał mnie za rękę
- Będzie dobrze. – uśmiechnął się, dodając mi otuchy – Chodź. – pociągnął mnie – Idziemy zjeść przyzwoite śniadanie.
- Ale mi się nie chce …
- Znowu zaczynasz jęczeć ?
- Nie. Po prostu nie chce mi się jeść !

Jakby mnie nie słysząc, zaprowadził do kuchni. Minęliśmy się z chłopakami w drzwiach, którzy rozchodzili się do swoich pokoi.
- Siadaj. Zaraz zrobię jakieś tosty.
- Ale Nathan
- Nie ma żadnego „Nathana”. – uśmiechnął się. Oparłam bezradnie łokcie o blat stołu i przytrzymując głowę, mruknęłam;
- Naprawdę myślisz, że dadzą nam spokój ?
- Tak. To normalne. Jesteś świeżym kąskiem. – puścił do mnie oko, krzątając się po kuchni. Westchnęłam ciężko. – Chcesz jutro z nami jechać do tego programu?
- Idę do pracy.
- A no tak, zapomniałem.
- Tylko wstydu mi nie przynieś. – wystawiłam język
- No wiesz ! – obruszył się
- Ja tobie mogę, ale ty mi nie możesz zniszczyć reputacji. – zaśmiałam się
- No przecież. – udawał i pacnął się w czoło – Zapomniałbym o tym ważnym szczególe. – powiedział poważnie, ale spojrzał na mnie ukradkiem i obydwoje parsknęliśmy. Chwilę później pod nos dostałam talerz z dwoma, pachnącymi tostami. Nathan usiadł obok, wziął jedną kromkę do ręki i podstawił mi ją do ust.
- Kochanie powiedz „aaaaaaa”.
Patrzyłam na niego jak na nienormalnego.
- „Aaaaaaaa” – powtórzył
- Be. – krótko i z uniesioną brwią
Momentalnie się załamał.
- Dobra, możesz przeżywać ten artykuł i być na mnie po części zła czy tam obrażona, że dowiedziałaś się dopiero teraz i to tak o wszystkim na raz, ale musisz zjeść.
- Nathan, nie jestem małym dzieckiem. – przejęłam od niego tosta i ugryzłam
- Oczywiście. Całe życie samodzielna i niezależna. – skwitował
- Masz z tym jakiś problem ? – spytałam, chrupiąc – Bo ja nie.
- Jesteś motylem, który żądli jak pszczoła.
- Tak, słyszałam to już. – zmrużyłam oczy i wzięłam kolejnego gryza – Prawdziwa kobieta potrafi wszystko zrobić sama. – powiedziałam z pełną buzią
- Ale prawdziwy mężczyzna jej na to nigdy nie pozwoli. – odpowiedział mi szybko, a mnie wcięło i patrzyłam na niego z wypchanym od środka polikiem
- Nono panie Sykes. Co za tekstem mi pan rzuciłeś. – przełknęłam – Nie powiem, nie powiem; zgasiłeś mnie ostro.
- Ale mam nadzieję, że już zrozumiałaś mimo wszystko, że jesteśmy MY, a nie Victoria i Nathan oddzielnie.
Spojrzałam na niego spod byka. – Tołkujemy ten temat od samego początku odkąd jesteśmy razem. Mówiłam ci i uprzedzałam, że nie mam łatwego charakteru i, że nie zmienię się tak po prostu od razu. Daj mi czas.
- Nie chcę czekać w nieskończoność, a już na pewno nie chcę takiej powtórzonej historii jak z tą ciążą.
- Dobrze zrozumiałam ! – zdenerwowałam się – Wiem, że popełniłam błąd, ale nie musisz mi go teraz wytykać ! Poza tym jeśli już jesteśmy przy tym temacie to nigdy nie wpadłabym na pomysł aborcji. Obydwoje wiemy, że nie lubię dzieci i, że nie jestem na nie gotowa, ale do czegoś takiego w życiu bym się nie posunęła ! W ogóle … - ściągnęłam brwi – nie chcę już rozmawiać o ciąży.
- JESTEŚ W CIĄŻY ?! – w futrynie ni stąd ni zowąd wyrósł Tom z wytrzeszczonymi oczami
- A co – wyszczerzyłam się – chciałbyś ?
- Zostanę wujkiem ?! – złapał się drugą ręką za drzwi, by chyba nie upaść z wrażenia
- Śnij sobie. – wystawiłam język
- Victoria jest zatwardziała w celibacie. – zaśmiał się Nathan za co dostał ode mnie porządnego kuksańca
- To będę wujkiem czy nie ?
- Nie, Tom. – odpowiedziałam równo ze swoim chłopakiem
- Eeeeee – Parker posmutniał – szkoda. Już myślałem …
- Jak tak myślałeś to sobie porozmawiaj o tym z Kelsey, albo co lepsza; zacznijcie działać w tej kwestii.
- Słońce, nie mądrz się już tak, dobrze ? Chcę być wujkiem nie OJCEM.
Zaśmiałam się i wstałam od stołu.
- Łoł łoł łoł, a pani dokąd się wybiera ? – Nathan przyciągnął mnie za rękę i ponownie usiadłam mimowolnie
- Jak to „dokąd” ? Raczej, że do domu. – wstałam
- Zwariowałaś ?! Nie zjadłaś śniadania do końca. Nigdzie nie idziesz.– pociągniecie w dół i usiadłam
- Idę. – wstałam
- Zostajesz i dokańczasz jedzenie. – pociągnięcie
Wkurzona spojrzałam na Toma z nadzieją. – Czy ja mogę go walnąć ? Ale tak z całej siły, że aż wióry polecą ?
Parker zarechotał. – Śmiało. Testament przecież już dawno zamówiliśmy.
- Racja ! – przeniosłam niewinny wzrok na Nathana
- Victoria, nawet nie próbuj szczęścia. – Sykes zaznaczył z palcem w górze
- Śmiało Vicky. – machnął ręką Tom – Termin gwarancji i tak już minął.
- Ale nie przydatności ! - ratował się Nath

 

Nie wytrzymałam i parsknęłam głośnym śmiechem, a zaraz wybuchnęli również Nathan z Parkerem.

 

Dzień dobry Kwiatuchy ! Mega się cieszę, że poprzedni rozdział wywarł na Was takie dobre wrażenia i, że czytałyście go z otwartą buzią bądź z wielkim uśmiechem, bo szczerze mówiąc nie byłam do niego przekonana i miałam pewne obawy … Oj naprawdę potrafię tak Was zaskakiwać ;> ?

Dziękuję, że ostatnio zgarnęłam od Was tyle pochwał <3. Witam bardzo ciepło Nowe Czytelniczki ! Cieszę się, że mam Was coraz więcej i, że polecacie te opowiadanie swoim koleżankom (:

I nieeeeee, WCALE nie chce mi się uczyć i robię wszystko byle tylko odłożyć zeszyty, więc do przykładnej studentki daleko mi ;).

Ekhm ! W związku z tym, że mamy już 94.rozdział, a do magicznej liczby brakuje nam 6., stworzyłam sondę, która jest po prawej stronie tuż pod licznikiem odwiedzin. Wczoraj myślałam o Wantedowych Storach i stwierdziłam, że nie mogę przejść tak zwyczajnie i obojętnie obok setnego rozdziału, który jest tuż tuż na moim pierwszym i jak na razie jedynym blogu. Zatem zachęcam do codziennego głosowania, bo to DLA WAS będzie surprise wraz z setnym rozdziałem, w zależności tylko od tego jak będziecie głosować. Macie czas do zaaktualizowania przeze mnie 99.rozdziału, o którym uprzedzę Was wcześniej ;). Jeśli macie jakieś swoje pomysły na ową "niespodziankę" to śmiało - piszcie w komentarzach prośby zawsze pod ostatnim postem :).

Bawcie się dobrze, a ja wstaję z wyrka, bo dopiero co się zbudziłam, ubieram się, maluję i wychodzę poganiać po Warszawie i pozałatwiać sprawy.

Jesteśmy w kontakcie :* !

 

 

PS pozdrawiam swój Trójkąt Bermudzki ;D ! :*