To kobiety zazwyczaj tak grają - rozdział 106.

Resztę wieczoru przesiedziałam z Nathanem w jego pokoju, wypłakując mu się w rękaw. Emocje wzięły górę i wpadłam w okropny dół, którego dawno nie miałam. Płakałam za wszystko – za to, że Max mnie odtrącił i się wydarł na mnie, za to, że byłam pokłócona z rodzicami, za to jak bardzo byłam beznadziejna, aż w końcu za to, że stracę swojego ukochanego za 1,5 tygodnia.

Nathan trzymał mnie w objęciach, rozmawiał ze mną, cierpliwie znosił moje kolejne ataki płaczu i histerie, podtrzymywał na duchu, prawił komplementy, powtarzał, że mnie kocha, ocierał łzy, aż w końcu bezsilnie, nie mając już łez do płaczu, zasnęłam w jego objęciach.

Najbardziej drastycznie jak tylko można sobie wyobrazić, z głębokiego i błogiego snu wyrwał mnie budzik. Balansując na krawędzi łóżka, spojrzałam na zegarek. No tak – 6.20. Czas podnosić się i zasuwać do pracy. Przeniosłam leniwy wzrok na Nathana, który smacznie spał na brzuchu.

- Komu dobrze. – mruknęłam zazdrośnie, delikatnie ułożyłam jego włosy po czym pocałowałam w policzek i zgramoliłam się z łóżka

Zawiązując Sykesa szlafrok w pasie, ziewałam i nie mogłam otworzyć oczu. Byłam totalnie nieprzytomna przez nocne użalanie się. Nie wyspałam się i jedyne o czym marzyłam to położenie się w łóżku i dokończenie odpoczynku. Ale niestety – obowiązki wzywały. Z zamkniętymi oczami zebrałam na tzw.”czuja” wszystkie swoje długie pasma włosów i poskromiłam je w jakże niedbałym kokonie na środku głowy. Stwierdziłam, że nie byłam w stanie na ogarnięcie się w łazience bez jakiegoś energetyka, więc zamierzałam wybrać się do kuchni po magiczny napój.

Przytrzymując się barierki, schodziłam stopień po stopniu. Korzystając z okazji miałam zamknięte oczy, by jeszcze chwilę dać ukojenia niewsypanym powiekom. Szłam w dół po omacku nieprzytomna. Byłam już na parterze, gdy nagle stawiając kolejny krok z zamkniętymi oczami, łomotnęłam o jakąś bliżej niezidentyfikowaną przeszkodę piszczelą i wyrżnęłam jak długa oczywiście momentalnie rozbudzając się i krzycząc odruchowo;

- No żesz w dupę ! Kto tu postawił ten shit ?! – obejrzałam się i zobaczyłam, że na drodze stanęła mi ( i to dosłownie ) wielka walizka – Walona torba ! – wyklnęłam, podpierając się na przedramionach

- Jaka ?

Zawróciłam głowę i nad sobą zobaczyłam Maxa. Aż we mnie coś drgnęło, przypominając wczorajszą sytuację. Nic mu nie odpowiedziałam tylko niezgrabnie podniosłam się z podłogi, olewając jego wyciągniętą, pomocną dłoń. Nie zaszczyciłam go nawet spojrzeniem i bez słowa poszłam do kuchni.

Otworzyłam lodówkę i wyciągnęłam z półki energetyka. Otworzyłam go i z powrotem wyszłam na korytarz. Minęłam Maxa, który powiedział za mną cicho;

- Po ostatnich zdarzeniach i wczorajszym dniu postanowiłem polecieć do domu do Manchesteru.

Zdziwiłam się tą informacją, ale nie dałam nic po sobie poznać i szłam dalej, zostawiając go w tyle.

- I co, nic nie powiesz ? – mówił – Będziesz udawała, że mnie tu nie ma ? – spytał głośniej

Nie wytrzymałam. – Skąd te zdziwienie ? – przybrałam ironiczny ton i zawróciłam się do niego, będąc już na schodach – Przecież powiedziałeś mi, żebym nie skakała za tobą w ogień ! – mierzyliśmy się wzrokiem – Zatem do ognia dolewam benzyny. – dodałam twardo i z powrotem ruszyłam na górę

- Ale Victoria … - usłyszałam za sobą ciche i błagalne westchnięcie Maxa

Ciężko było pozostać niewzruszoną, ale musiałam unieść się honorem i być niepokonana i twarda. W końcu facet tego chciał i wczoraj mi to wykrzyczał, prawda ?! Zatem precz emocje !

- O! Ty już nie śpisz ? – na piętrze złapał mnie Siva, który wychodził z łazienki

- Praca wzywa. – skrzywiłam się, a on syknął

- Biedna. Współczuję.

- Od razu mi lepiej stary.

- Ale za to pewnie ładne sny miałaś, co ?

- Gdybym nagrała swoje sny, dostałabym Oscara.

Roześmiał się. – O tak o ?

- No raczej. – przytaknęłam

- A możesz mi jeszcze tylko powiedzieć co to był za huk parę minut temu, przez który się zbudziłem ?

Siorbnęłam energetyka. – Rąbnęłam się w walizkę Maxa.

- Jak to „rąbnęłaś się” ?

- No normalnie. Nie zauważyłam jej.

Mulat aż wychylił się ze schodów, żeby zobaczyć gabaryty przedmiotu. – Vicky – uniósł brew - nie zauważyłaś metrowej walizki ?

- Życie na krawędzi. – wyszczerzyłam się

- A w ogóle – oprzytomniał i złapał się za czoło – gdzie on się wybiera ?! Przecież za 1,5 tygodnia wylot do Ameryki !

- Leci do Manchesteru czy gdzie tam. – machnęłam lekceważąco ręką

- Ja mu dam Manchester. Wybacz Vicky. – minął mnie i ruszył z bojowym nastawieniem na dół

- Oj będzie draka … - westchnęłam, ale z puszką w ręką ruszyłam w końcu do łazienki ogarnąć się do pracy

Mając za przeproszeniem wszystko w nosie co się stanie z Maxem, w łazience zrobiłam się na bóstwo jak przystało i wyszykowana i doprowadzona do porządku zeszłam na dół. 

W kuchni zastałam już tylko Sivę.

- Zjesz śniadanie ? Właśnie robię sobie tosty.

Uśmiechnęłam się. – Chętnie. Mam jeszcze trochę czasu. … Tamten wyjechał jednak ?

- Tak. Miałem ochotę mu jeszcze kopniaka dać w tyłek za te zachowanie, ale jeżeli to ma mu pomóc w dojściu do normalności to niech leci i chociażby na Malediwy, byle to był dawny Max, a nie Max ciotka.

Pokiwałam tylko głową na znak, że rozumiałam.

- Ale wiesz Vicky – podparł się o kredens – to jest aż zadziwiające, że facet też może tak się zachowywać, mieć na wszystko i wszystkich focha …

- Zaraz zaraz ! Co to miało znaczyć; „facet TEŻ” ?!

Speszył się. – No wiesz … To kobiety zazwyczaj tak grają. – starał się słodko uśmiechnąć

- Chyba sobie kpisz ! – prychnęłam - Bóg stworzył faceta po czym pomyślał; „stać mnie na więcej” i powstała kobieta.

- Ej ! Naciągana teoria ! – wytknął mi

- Ej ! Wcale nie ! – odpowiedziałam po czym obydwoje roześmialiśmy się

Zjadłam w miłym towarzystwie śniadanie i udałam się do „EandJ”, gdzie około południa, odnosząc dokumenty, natknęłam się w korytarzu na szefa.

- Dzień dobry panie Olivierze.

- O, dzień dobry pani Victorio ! – uśmiechnął się szczerze na mój widok – Bardzo ładnie pani wygląda.

- Dziękuję. – czułam, że się rumienię

- Mam nadzieję, że u pani wszystko w porządku. Nie ma pani żadnych problemów ?

- Najmniejszych. Dziękuję, wszystko jest ok.

- Cieszę się. Proszę pozdrowić Nathana ode mnie.

- Oczywiście. – już mieliśmy się rozchodzić, gdy jeszcze mnie przytrzymał

- W ogóle doszły mnie słuchy, że The Wanted mają rozwinąć swoją karierę na innym kontynencie. Chłopaki lecą do Stanów ?

- Tak, lecą.

- I czyżby nawiązują współpracę ze Scooterem Braunem ?

Ściągnęłam brwi. – W sumie nie wiem jak facet się nazywa …

- Mhm, rozumiem. W takim razie proszę przekazać chłopakom powodzenia i to, że trzymamy za nich kciuki.

- Przekażę ... – odpowiedziałam po czym zostałam na korytarzu sama

Punktualnie o godz. 15 zamykałam już swój gabinet i schodziłam na dół do portierni. Oddałam klucz, pożegnałam się ze znajomymi i wyszłam z budynku kiedy zobaczyłam znajomy samochód.

- Dzień dobry. – „ktoś” zaszedł mnie od tyłu i pocałował w policzek

- Nath – uśmiechnęłam się i zawróciłam do swojego chłopaka – Co ty tu robisz ?

Wzruszył niewinnie ramionami. – Przyjechałem po ciebie i grzecznie odwiozę do domu.

- Ale nie musisz już się dzisiaj nade mną litować i użalać, bo już teraz mój stan emocjonalny jest w normie.

- Vicky nawet tak nie pomyślałem !

Uniosłam brew. – Niech będzie …

Wsiedliśmy do jego samochodu i ruszyliśmy. Po 2 minutach ciszy w końcu odważyłam się i spytałam; - Co z Maxem ?

Sykes ściągnął brwi jakby lekko podirytowany - Jak to „co z Maxem” ?

- Normalnie. Co z Maxem ? Rano natknęłam się na niego jak szykował się do wylotu.

- Natknęłaś się na niego ? Mówił coś do ciebie ?

- Mówił.

- Co takiego ?!

- Tłumaczył co zamierza zrobić.

- Po tym jak ci wczoraj wygarnął ?!

- Nath, nie denerwuj się, to niczego nie zmieni. – westchnęłam – Musimy być cierpliwi jak mówiłeś od samego początku.

- Tylko szkoda, że tobie jedynej najbardziej się oberwało.

- Trudno …

- Rozmawiałaś z nim ?

- Nie. Zawładnęła mną duma i rzetelnie spełniłam jego prośbę i nie odzywałam się do niego. No. Może na koniec coś tam mu odszczekałam, ale już nie mogłam się powstrzymać.

Nathan uśmiechnął się. – Nie byłabyś sobą.

Odwzajemniłam jego gest i już po chwili byliśmy pod „Sweet Dreams”. Wysiadając, powiedziałam;

- Masz pozdrowienia od Oliviera.

- Serio ? – pilotem zamknął drzwi samochodu – Dzięki.

- Trzyma za was kciuki. A słuchaj … - chłopak otworzył przede mną drzwi do cukierni i po chwili byliśmy już wewnątrz – jak ten wasz super nowy manager się nazywa ?

- Scooter Braun, a czemu pytasz ?

- Tak tylko …

Podeszliśmy do lady.

- Chcesz go wygooglować ?

- I tak już gościa nie lubię. – prychnęłam – Cześć Bob ! – przywitałam się z właścicielem

- Cześć Bob ! – powtórzył Sykes

- Cześć młodziaki ! Gdzie wyście się podziewali ?

- A wiesz. – odgarnęłam włosy - To Karaiby

- To Singapur – dodał Sykes

- I się żyje. – dokończyłam ze śmiechem

- To jak było w Gloucester ? – roześmiał się Bob

- Oooooo – rozłożyłam ręce na ladzie – Nieziemsko !!! – przeciągnęłam rozmarzonym tonem

- Nath, widzisz jak ci się udało ? Następne wakacje tanio cię wyniosą.

- To jest jakieś rozwiązanie, rzeczywiście …

- Hej ! – niby to obruszyłam się – Jest coś dobrego na obiad ? – zmieniłam temat

- Szukajcie, a znajdziecie. – mężczyzna rozłożył bezradnie ręce, a my po chwili byliśmy już w kuchni

Znaleźliśmy jakąś świeżo zrobioną zapiekankę i zaczęliśmy ją jeść, gdy Bob poprosił mnie, żebym na chwilę postała za ladą, bo musiał wykonać ważny telefon, a Lucy na obiekcie nie było. Oczywiście z chęcią się zgodziłam i zajęłam miejsce Boba, zostawiając na parę minut swojego chłopaka w kuchni.

Obsłużyłam paru miłych ludzi, ale po chwili, widząc kto odwiedził „Sweet Dreams” wypaliłam;

- Słuchaj – ustałam naprzeciwko gościa – jest 9 planet, 294 kraje, ponad 7 miliardów ludzi, a ja muszę patrzeć akurat na twój ryj. Dasz wiarę ?

Cześć Słodziaki :) ! Po pierwsze i najważniejsze ! - bardzo dziękuję za słowa otuchy pod ostatnim postem. Wasza pomoc jest nie do opisania i w szarych i ciężkich godzinach, dała mi nutkę radości, a nawet uśmiech. Dziękuję ! Najgłębiej dotknął mnie komentarz kololowej98, aż pozwolę go sobie zacytować; "kochana trzymaj się i z pewnością uda ci się wyjść z tych smutnych emocji, w których teraz żyjesz, bo w końcu jesteś San, prawda ? nasze słoneczko na niebie, nasza bogini, która powoduje swoim talentem uśmiech na naszych buźkach lub łzy, tak jak w przypadku tego rozdziału, jesteś naszą przyjaciółką, którą kochamy na zabój, więc jesteśmy tu z Tobą na dobre i złe i nie poddawaj się Mycho :* ". To naprawdę cudownie było przeczytać w trudnej chwili, dziękuję Tobie Kochana ! <3

Oczywiście cieszyłam się innymi komentarzami i jestem zadowolona, że Anonimki wróciły do mnie (: . Anonimku L. - nie masz za co przepraszać, a Twój komentarz był bardzo uroczy i cieszę się, że to właśnie ja jestem jego posiadaczką ;).

Po drugie - wiem, że rozdział nie zachwyca ani nie powala. Mam tego świadomość, ale nie zawsze tak jest, że wszystko wychodzi i niekoniecznie ma się do tego zawsze dobre warunki. Nie będę Wam tłumaczyła tu i teraz wszystkiego. Po prostu mam nadzieję, że wszystko się ułoży, ustabilizuje, że sama siebie ogarnę i swoją głowę, i że ruszę dalej z rozdziałami, bo już pomysły są i trzeba akcję ożywić, bo się zbyt spokojnie zaczęło robić. Don't worry - nie zanudzę i mam nadzieję, że nie zawiodę.

Mam nadzieję, że wytrwacie, a kto nie wytrwa - niech żałuje, bo przegapi ;p.

Jak po Sylwestrze Słodziaki ? Bajabongo, doszłyście do siebie ? Mocno zabalowałyście ;] ? Ja miałam iście romantyczny Sylwester mmmm ;) ... 

W zasadzie powinnam się uczyć, ale jeszcze chcę się nacieszyć rodziną i innymi, bo w poniedziałek wracam do Warszawy, gdzie czeka na mnie stos kolosów, na które niekoniecznie umiem cokolwiek, także po powrocie czekają mnie nieprzespane noce i tony coca coli i energetyków i nauka, nauka, nauka, ale czego się nie robi, by spędzić jak najwięcej czasu z bliskimi ? :)

O ! I jeszcze jedno ogłoszonko i uciekam ! - 27 stycznia Wantedowe Story będą miały dokładnie swoje pierwsze urodziny ! I tu kieruję pytanie do Was - ŚWIĘTUJEMY CZY NIE ;> ? Szykować jakąś sondę jak z okazji 100.rozdziału czy nie szalejemy :D ? 

Piszcie mi wszystko w komentarzach, a ja przeczytam i zobaczę co i jak :).

Ściskam przenajmocniej :* !