Najbardziej romantyczny prezent - rozdział 108.

Te prawie półtora tygodnia spędzałam niemalże 24 godziny na dobę wspólnie z Nathanem. Tak bardzo chcieliśmy nacieszyć się sobą, wspólnymi chwilami przed jego wylotem do Los Angeles. O dziwo, nie mieliśmy siebie dosyć, nie odczuwaliśmy przesytu – wręcz przeciwnie. Świetnie się bawiliśmy i doskonale czuliśmy w swoim towarzystwie i uwaga (!) – nie doszło do żadnych awantur ani rękoczynów w ciągu tych kilku dni, co było wynikiem naprawdę godnym podziwu.

Czwartek wieczór;

- Serio ? Chcecie dzisiaj pić ? – jęknęłam do Nathana, gdy weszliśmy do domu chłopaków

- A czemu by nie ? Pojutrze wylatujemy, więc warto się odprężyć, nie dołować tylko nacieszyć się ostatnimi podrygami w Anglii. – uśmiechnął się mój chłopak

- Suuuper. – uniosłam brew

- Słońce ! – wychylił się z kuchni Tom

- Domyślam się, że to ty wpadłeś na ten iście wyrąbany w kosmos plan nachlania się przed wylotem, zgadłam ?

- O o o ołł co to za ton ? – wyszczerzył się i dał mi buziaka w policzek

Zignorowałam jego pytanie i weszłam do salonu, gdzie wśród Sivy i Jaya siedziała Nareesha, Kelsey i Lisa.

- Vicky ! – rzuciła się na mnie ta ostatnia

- Cześć wariatko ! – roześmiałam się

- Czemu się do mnie nie odzywałaś, cooo ?! – dała mi kuksańca

- Przepraszam, ale tak jakoś wyszło … Chciałam z Nathanem spędzić ten czas i kompletnie zapomniałam o całej reszcie.

- Ochhh – spojrzała na Jaya – Doskonale cię rozumiem … Ale ale ! – wróciła do mnie szatańskim wzrokiem – Jak było z Nathanem w Gloucester ? Opowiadaj !

- Ooooo cudownie było !

- Słyszę rozmarzony ton …

- Mhm … - przygryzłam dolną wargę

- Bielizna koronkowa się przydała ? Rzucił się na ciebie ? Możesz chodzić ?

- LISA !!! – wybuchnęłyśmy niepohamowanym śmiechem aż Jay i Nathan do nas podeszli

- O czym tak rozmawiacie, co ? – Jay dał buziaka Lisie

- Kochanie, już coś piłaś beze mnie ? – od tyłu objął mnie Nathan lecz ani ja ani moja przyjaciółka, nie byłyśmy  w stanie niczego odpowiedzieć, toteż, gdy Tom zawołał wszystkich do stolika na pierwszą kolejkę, dziękowałyśmy losowi, że nie musiałyśmy męczyć się i wymyślać usprawiedliwień

Usiedliśmy wszyscy gdzie kto tylko mógł. Sofa, kanapa, fotel … Podłoga O_o. Tom nalał wszystkim kieliszki i już podnosił swój do góry, gdy odezwał się;

- Słońce, co ty takie pochmurne dzisiaj ?

Wszystkich wzrok spoczął na mnie.

- Małe zachmurzenie. – powiedziałam cicho – Co zrobić. – wzruszyłam ramieniem

- Napić się ! – zadyrygował Jay i wszyscy na raz przechyliliśmy kieliszki

- Fuuuuuuu – wzdrygnęła się Kelsey

- Oj już nie udawaj. – zaśmiał się Nathan

- Gorąco. – dopowiedziała Nareesha

- To dzięki mnie. – wyprostował się dumnie Siva

- To co, na drugą nóżkę ? – pomachał brwiami Tom

- Parker ty chcesz, żeby dzisiaj żyganko chyba było, co ? Takie tempo od razu narzucasz. Kochanie, zwolnij.

- Kelsey nie marudź. – skwitował tylko brunet i po chwili „druga nóżka była równa pierwszej”

Nie potrafiłam jakoś odnaleźć się tamtego wieczora w dobrej zabawie. Po prostu nie potrafiłam. Starałam się dobrze grać. Gdy towarzystwo o coś mnie pytało – odpowiadałam grzecznie i kulturalnie, posyłając w miarę naturalny, ale jednak wymuszony uśmiech.

Po kilku kolejkach kiedy już każdy zaczynał chichotać, wstałam i poszłam do toalety. Wracając natknęłam się na Nathana, który zagrodził mi drogę z łobuzerskim uśmiechem. Po kolejnej nieudanej próbie przejścia, kiedy to zastawiał mi je ciałem, westchnęłam;

- Nath, daj mi przejść.

- Dam, ale powiedz mi coś.

Spojrzałam na niego błagalnie. – Co ?

- Co się dzieje ?

- Nic.

- Kłamiesz.

- A co ma się dziać ?

- Właśnie próbuję się dowiedzieć.

- Nie wymyślaj. – już go chciałam minąć, gdy kolejny raz skutecznie zagrodził mi drogę

- Przecież widzę, że wcale się dobrze nie bawisz. Od początku jesteś jakaś nieswoja.

- Wydaje ci się.

- Victoria znam cię na wylot. Nie oszukasz mnie i przede mną nie poudajesz jak tam. – wskazał na salon za swoimi plecami – Zatem pytam ostatni raz; CO. SIĘ. DZIEJE ?

Spuściłam wzrok. – Masz rację. – zaczęłam cicho – Nie da się przed tobą niczego ukryć. … Po prostu jest mi bardzo smutno, że wylatujecie. Że wylatujesz. Boję się tego. Jak to będzie bez ciebie. Na tak wielką odległość. Wiem, że będę tęskniła, a tego uczucia nienawidzę chyba najbardziej na świecie. Po prostu. – wzruszyłam ramionami i spojrzałam ze łzami w oczach w jego szmaragdowe tęczówki, które w tamtym momencie przepełnione były krystaliczną miłością i czułością, a nie smutkiem czy przygnębieniem

- Vicky, ale my damy radę. – uśmiechnął się słodko z naciskiem na „my” – Kto jak kto, ale my zawsze. Przecież wiesz. – musnął dłonią mój policzek – Tyle razem przeszliśmy. Tyle starć, kłótni, awantur. Tyle smutków … Teraz odległość będzie dla nas niczym.

- Mówisz to z takim przekonaniem …

- Bo naprawdę wierzę w to, Victoria. – przysunął się i złożył czuły, długi pocałunek na moich ustach – Nie mniej jednak to oczywiste, że będę przeogromnie tęsknił – powiedział po chwili – i nie wiem jak wytrzymam tam bez ciebie. Chyba jedynie na duchu będzie mnie podtrzymywać opcja, że dołączysz do nas po jakimś czasie.

- Postaram się.

- Oj Vicky ! Nie smuć się już, proszę cię ! – przytulił mnie – Poradzimy sobie tylko w to uwierz !

- Wierzę. – szepnęłam i nasycałam się wonią jego cudownych perfum

- A teraz chodź do reszty. – uśmiechnięty wziął mnie za rękę – Nie pozwól, żeby smutki zmarnowały tobie wieczór.

- Masz rację. – odwzajemniłam gest; tym razem szczerze i już po chwili dołączyliśmy do reszty, która była już po następnej kolejce, a w dodatku na stole pojawiła się masa piw

- EEeeeee gołąbeczki ! – wycedził Jay – Karniaki pijecie !

- Chyba ty ! – wypsnęło mi się

- Victoria !

- Jay !

- Ze mną się nie napijesz ? – podstępny, rozmyty wzrok

- O rany – przewróciłam oczami ze śmiechem, ale za chwilę do organizmu dostarczyłam nowej porcji alkoholu – Ej ! – przypomniało mi się – A co z Maxem ?

- No w Manchesterze przecież siedzi. – wydukał Tom

- Jeszcze ?!

- No Słońce a co się tak dziwisz ? Zachowywał się jak skończony idiota to teraz siedzi w samotni, bo mu wstyd.

- Ale … - ściągnęłam brwi – Ale leci z wami do Ameryki normalnie ? – upewniłam się

- No jasne.

- A tylko spróbowałby nie. – powiedział Nathan, otwierając puszkę piwa

- Dolatuje do nas pojutrze. – dodał Siva

Tą informacją już totalnie się uspokoiłam i upewniłam, że mimo odpałów Maxa, The Wanted jako zespół nie ucierpią i, że ich plany były nadal aktualne.

Biesiada trwała w najlepsze. Ja oszukiwałam i nie piłam tyle co wszyscy, chcąc być w miarę trzeźwą i zapamiętać te pocieszne twarze …

Jakieś 3 godziny później;

Poszłam do kuchni, by zrobić sobie mocną, gorzką herbatę. Byłam już całkowicie trzeźwa i nie miałam zamiaru więcej pić, bowiem dobry humor i tak już mi sprzyjał bez jakichkolwiek wątpliwości. Widziałam, że Nathan sobie nie odpuszczał tamtejszego wieczoru i, że po prostu dobrze się bawił.

Stojąc tyłem do wejścia, zalewałam wodą torebkę herbaty, gdy poczułam objęcie od tyłu.

- Vicky – mruknął mi do ucha

- Nath, ale wali od ciebie alkoholem.

- To nie oddychaj.

- ?! – odchyliłam głowę i spojrzałam na jego zabawny, rozmyty wzrok i parsknęłam śmiechem – Uważaj, bo nalewam wrzątek do kubka.

- Mhm – mruknął tylko porozumiewawczo. W końcu odstawiłam czajnik i zawróciłam się do niego przodem. Jego stan był ... mocno wyluzowany ? Włosy poczochrane, t-shirt jakiś wymiętolony, a ten wzrok … Ten wzrok niewinnego chłopca, a zarazem bardzo szaleńczy i wyzywający był zbyt bardzo powalający na kolana. Ledwo powstrzymywałam śmiech. - Kochanie. – czknął – z okazji … wspólnie przeżytych ponad … kilkunastu tygodni … wypiłem. Kilkanaście. Piw. – mówił, czkając co chwilę

Uniosłam brew niewzruszona. – Serio ?? O młooodyyyy to jest najbardziej romantyczny prezent jaki kiedykolwiek w życiu dostałam. - starał się uśmiechnąć jak z reklamy pasty do zębów, co jednak mu nie wyszło, a ja pokręciłam głową ze śmiechem i pociągnęłam go za rękę, mówiąc; - Chodź spać.

- Ale ja nie chcę ! – opierał się

- Nath, uwierz mi, że od razu zaśniesz.

- Nie zasnę ! Chcę jeszcze wypić piwko z chłopakami.

- Kochanie. – spojrzałam mu w oczka – Z nas dwóch i tak tym razem to ty będziesz zdychał jutro.

- A ty nie ?! – zbulwersował się

- A widzisz, żebym była pijana ?

Skupił się i uważnie ściął mnie od góry do dołu po czym wziął wdech i wyrecytował; - Tak nie do końca potrafię to stwierdzić, ponieważ obraz dochodzi do mnie z ewentualnym opóźnieniem.

Tym razem nie potrafiłam się powstrzymać i wybuchnęłam śmiechem na całą kuchnię, a brunet zdziwiony tylko patrzył na mnie, nie rozumiejąc mojego zachowania.

- Nathan ! – pijacki, zachrypnięty głos Toma z salonu – Chodź no tu !

- Wybacz skarbie. – mój chłopak przeprosił jak na gentelmana przystało, dał buziaka w czoło i troszkę chwiejnym krokiem poszedł do przyjaciela

- Co ja się z nim mam … - uśmiechnęłam się sama do siebie. Zrobiłam kilka łyków gorącej herbaty i po kwadransie dołączyłam do towarzystwa. – Eeee, gdzie chłopaki ? – spytałam dziewczyn, rozglądając się po salonie

Kelsey rozłożona na sofie otworzyła jedno oko ; - Na górze.

- Już miejscówka im się znudziła. – dodała Nareesha

- Jay chciał coś im pokazać. – Lisa momentalnie uniosła ręce do góry – Nie wnikam.

- Oni  zawsze coś wymyślą. – pokręciłam głową i nim zdążyłam usiąść na pufie, Tom dał radę po omacku, mocno przytulając się do barierki, zejść na dół

- Cześć dziewczyny – wyszczerzył się do nas, prostując się

- Tom, ty jesteś nienormalny. – parsknęłam

- Słooooońceeee. Tylko tak mówisz. A moja Kelsey nie narzeka, prawda ?

- Co ? – bąknęła jego dziewczyna na co Parker zrezygnowany, nie chcąc powtarzać, machnął tylko na nią ręką, po czym zawrócił się z powrotem do schodów

- Vicky, obawiam się, że twój kochany ma pewnego rodzaju problem.

Ściągnęłam brwi ze śmiechem.- Że co ?

- Sama spójrz.

Podążyłam wzrokiem za przyjacielem i na samej górze zobaczyłam Nathana, który przymierzał się do zejścia ze schodów, ale nijak, chwiejąc się, nie potrafił zrobić pierwszego kroku. Obraz był nadzwyczaj prześmieszny i wszystkie momentalnie zaczęłyśmy chichotać, natomiast Tom krzyczał;

- No ale Młody ! Zejdź na dół !

„Młody” zachwiał się. – Wiesz … Wolałbym iść na górę.

Tom zarechotał jak tylko mógł najgłośniej, dziewczyny myślałam, że posikają się ze śmiechu, a ja parsknęłam i pacnęłam się w czoło z bezsilności.

- Zajmę się nim. – wstałam, ominęłam Toma i już weszłam na pierwszy schodek, kiedy Parker zdołał chwycić mnie za rękę – Co ?

- Buziak na dobranoc. – nastawił się

- Tom ! – krzyknęła Kelsey

- Vicky ! – z góry krzyknął Nathan

- Wyluzujcie dobrze ?! – zganił ich brutalnym tonem Parker, a ja śmiejąc się dałam mu całusa w policzek

- Dobranoc. – pomachałam reszcie i weszłam na górę – Nath – roześmiałam się – Jesteś dzisiaj niemożliwy. – wzięłam go za rękę i zaczęliśmy toczyć się do jego pokoju

- Myślisz, że jutro będę coś pamiętał ?

- Wątpię. - otworzyłam drzwi do jego pokoju – Wchodź - weszliśmy i zamknęłam nas. Nathan jak na kulturalnego pana przystało; zdjął buty, elegancko ustawił je równiutko przy ścianie, upewniając się kilka razy czy aby na pewno stoją pod odpowiednim kątem, zdjął t-shirt, rozłożył go prosto na fotelu tak, aby nie było żadnej zakładki, aż ostatecznie rzucił się jak stał na łóżko.

- Tsa. – westchnęłam – Nath, może chociaż spodnie ściągnij ?

W odpowiedzi usłyszałam ciężkie sapnięcie. Podeszłam i pomogłam mu się rozebrać po czym sama poszłam do łazienki ogarnąć się do spania. Wychodząc z niej, słyszałam, że jeszcze na dole długo nie zapowiadał się koniec imprezy.

- Jak ja ich wszystkich kocham. – pomyślałam szczęśliwa – Maxa też. – zaraz sobie dodałam

Weszłam do pokoju Nathana, gdzie mój chłopak już smacznie spał, a po chwili weszłam do niego pod kołdrę. Mimo stanu dużej nietrzeźwości, poczuł, że do niego dołączyłam i „na czuja” objął mnie, mrucząc;

- Vicky, kocham cię.

- Ja cię też głupolu. – zachichotałam i po chwili zasnęłam …

Obudziły mnie rozmowy na dole. Spojrzałam na lewo; Nathan jeszcze słodko spał. Byłam wypoczęta, BEZ KACA i po chwili, odwiedzając wcześniej łazienkę, schodziłam na dół. 

Pociągnęłam nosem, coś mi nie pasowało. Na dole w salonie żywo rozmawiali Jay z Tomem, Sivą i Kelsey;

- Cześć. – zeszłam do nich – Rany, co tu tak jedzie jakimś płynem do czyszczenia ?

- Sprzątaliśmy po żulni jakbyś to określiła.

- Haha Tom jak ty dobrze mnie znasz !

- UWAGA UWAGA! – Jay chrząknął teatralnie - Zwycięzcą wczorajszej imprezy zostaje osoba....... która zarzygała schody! GRATULUJEMY i życzymy szczęścia w kolejnych konkursach.

- Jaka nagroda ? – spytała Kelsey

- Tajemnica.

- To jest fenonem kurna, ze wszystkich miejsc, które można zarzygac wybierać zawsze schody, tak żeby reszta naprutych ludzi mogła w to wdepnąć i roznieść. – zbulwersował się Tom

- Ciut nie jak ; przekaż dalej.

- Siva przyznaj się.

- Ja tego nie zrobiłem ! – mulat spanikował

- Tom, co robiłeś przed wejściem na górę, żeby położyć się spać ? – spytałam z nieukrywanym śmiechem

- Nie wiem. Jeszcze mi nie opowiedzieli. – wyszczerzył się

- Ciszej ! – upomniał Jay z Sivą, łapiąc się za skronie

- Czyżby kacyk ? – uniosłam brew

- Straaaaszny. – skrzywił się Loczek

- Smutek w sercu. – wystawiłam do niego język – Widział ktoś w ogóle mój telefon ? Jak zwykle po popijawie gdzieś mi się zawieruszył …

- A zrobisz nam śniadanie i magiczny napój ?

- Tom oddawaj go !

- Prosiiiimyyyy. – we trójkę przybrali błagalny wzrok

- Jak zwykle. – przewróciłam oczami – Najpierw zarżniecie się w trzy dupy, potem zabieracie mi nie wiem kiedy i nie wiem jak telefon, a na drugi dzień szantażujecie i muszę ratować was z kaca. – pokręciłam głową – Najpierw telefon ! – wyciągnęłam rękę

- Ale zrobisz … ?

- TELEFON !

Tom mlasnął i z tylnej kieszeni spodni wyciągnął moją komórkę.

- Dziękuję. – rzuciłam i spojrzałam na wyświetlacz – A no tak. I za każdym razem ustawiacie mi stylowe tapety. Jak mogłam o tym zapomnieć. – skwitowałam, patrząc na fotkę;

- Możesz czuć się zaszczycona, nikt inny nie ma prawa do tego rytuału.

- Tak Jay, czuję się niezmiernie wyróżniona …

- Taki tam przywilej.

- To co, śniadanie ? – pomachał brwiami Siva

Popatrzyłam na nich i stwierdziłam w myślach, że nie miałam na nich sił. – Zapraszam. – roześmiałam się i grupą poszliśmy do kuchni, zostawiając Kelsey w salonie, która jeszcze sobie się zdrzemnęła …

Cześć Smyki ! Wróciłam :) ! I to już chyba na dobre ! Najgorsze za mną. Przynajmniej tak mi się wydaje. Jeszcze mam kilka egzaminów i kolosów, ale na szczęście są elegancko rozłożone w czasie, a nie jak teraz miałam od poniedziałku do czwartku kilka pod rząd. W końcu „po burzy wyszło słońce” !! Dziękuję za wszystkie życzenia i słowa otuchy, które bardzo mi pomogły w kryzysowych momentach :)! Blogerki - potrzebuję czasu na nadrobienie zaległości, cierpliwości :) !

W tym rozdziale wykorzystałam jedną sytuację, której byłam świadkiem na spotkaniu z Anusiakiem. Owa sytuacja na spotkaniu była przegenialna, prawdaż Blondyneczko ;) ?

Poza tym chciałam dać w miarę śmieszny ten rozdział i po mojej dłuższej nieobecności nie dawać od razu jakiegoś zagmatwanego, bo z kolei w zupełnie innym charakterze będzie next ... Szykuje mi się w głowie niecny plan hueh hueh ;> ...

Co do świętowania pierwszych urodzin Wantedowych, wpadłyście na kilka pomysłów;

a) założenie przeze mnie nowego bloga,

b) „małe Sykesiki” w tej historii,

c) oświadczyny i ślub Nathorii,

d) ujawnienie się mnie,

e) „wielkie party miłośniczek Wantedowych Story” ( Anusiak, Ty to zawsze ;D )

f) notka z retrospekcją.

Chyba wszystko wymieniłam, tak mi się wydaje. Hmmmmm nie mam pojęcia na co się zdecydować. Drugiego bloga może i chciałabym założyć, ale jestem przekonana, że wtedy Wantedowe by ucierpiały i nie mogłabym tutaj tak często dodawać rozdziałów, bo musiałabym skupić się na dwóch blogach, a z kolei wolę oddać swoje pomysły w 101% na jednym blogu, żeby jeden był dobry, niż na 2, w których by czegoś brakowało … Co do ślubu czy ciąży – myślę, że to chyba jeszcze nie ten czas, ale wszystko może się zdarzyć ;) … Hah, najbardziej odpowiada mi pomysł Anusiaka, mimo, że jest nierealny, ale tutaj nie widzę żadnego sprzeciwu ze swojej strony :D.

No nic, pomyślę jeszcze, którą opcję wybrać, nie mniej jednak jeszcze raz liczę na Waszą pomoc :) ! Piszcie w komentarzach, którą opcję chcecie ?

Na nominacje postaram się stworzyć oddzielną notkę, ponieważ dostałam ich całe mnóstwo ! Dziękuję już teraz za nie !

Chcę powitać Nowe Czytelniczki. Przybyło Obserwatorek, ale były odważne i takie, które się do mnie odezwały, co uwielbiam najbardziej ;) ! _Wika_ - bardzo mi miło, że dołączyłaś do nas i przepraszam, że przez moje rozdziały zarwałaś nockę ;D.

Ufff to chyba na tyle ogłoszeń parafialnych. Czas w końcu wyleźć z łóżka, iść się ogarnąć i zrobić sobie śniadanie. A może od razu obiad ? ;]

Buziakuję :* !!

PS opcja a, b, c, d, e czy f ;] ?