Pogubiłam się ... - rozdział 88.

- Nathan. Jestem w ciąży.
- Żartujesz.
- Chciałabym, ale niestety. Stało się; wpadliśmy.
- Trudno. Radź sobie sama. Ja nie mam czasu na niańczenie dzieci.
- Ale Nathan … Ja ciebie kocham ! Nie możesz ode mnie odejść !
- Nie lamentuj. Nie potrzebuję teraz bachora.
- Nath ! – krzyknęłam i zerwałam się. Przed sobą miałam fotele. Z szeroko otwartymi oczami pochłaniałam obraz, który przede mną się roztaczał. Siedziałam w samolocie. Leciałam do Polski. A to był tylko sen … Zły sen … Wzięłam głęboki oddech i osunęłam się z powrotem na siedzenie … To było straszne. Nathan w śnie był taki … kompletnie nieswój. Nieczuły, gburowaty. Okropny ! To nie był mój chłopak. Choć i tak nie miałam pojęcia jak zachowałby się w podobnej sytuacji, ale nie chciałam przyjąć do świadomości aż takiej jego bezduszności …

Moje rozmyślania przerwało powiadomienie - podchodziliśmy do lądowania.

Godzinę później weszłam do domu, w którym nikogo nie było. Fakt – rodzice gdzieś wyszli przecież to był normalny dzień. Zaniosłam swoje rzeczy do pokoiku i wróciłam do salonu, gdzie usadowiłam się na kanapie. Wyciągnęłam telefon. 15 połączeń nieodebranych od Nathana, 6 od Toma i po kilka od reszty chłopaków i Lucy i Boba.

Z ciężkim sercem usunęłam to wszystko i wybrałam numer do Lisy.

- Cześć. Chciałam ci powiedzieć, że już doleciałam. Jestem cała i bezpieczna w domu.
- Hej. Cieszę się, że jesteś cała. Co powiedziałaś rodzicom ?
- Jeszcze nic, bo nie ma ich w domu, ale spoko. Coś wymyślę. Jak nie ja to kto. - po drugiej stronie usłyszałam tylko ciężkie westchnięcie kumpeli – Zadzwonię do ciebie wieczorem albo jutro. – chciałam jak najszybciej zakończyć połączenie
- Jasne. Trzymaj się i uważaj na siebie.
- Ty też. Pa. – czerwona słuchawka. Do głowy przyszedł mi jeszcze jeden plan. W końcu z kim mogłam pogadać o swoim problemie jak nie z Patrycją ? Przyjaciółką, z którą trzymałam się od 1.podstawówki. Wybrałam jej numer. Sygnał oczekiwania. Pierwszy …, drugi …
- Wiktoria na wykładzie siedzę ! – szepnęła do słuchawki – W ogóle czemu dzwonisz z Anglii ? Na skypie możemy się wieczorem złapać jak zwykle.
- A po co na skypie ? Po prostu przyjdź do mnie wieczorem. Jestem w Polsce.
- CO ?! – wypsnęło się jej na cały głos
- To. – roześmiałam się, ale po drugiej stronie zastała mnie głucha cisza. Aha. Wnioskuję, że musiała wyłączyć po tym piśnięciu telefon, bo wykładowca ją namierzył.

Odłożyłam telefon na półkę i myśląc o spotkaniu z rodzicami, zaczęłam niespokojnie chodzić po mieszkaniu. Od okna do okna, błądząc w myślach co mogłam im powiedzieć. Nie mogłam wpaść na żaden logiczny plan. Żadne wytłumaczenie nie chciało przyjść do mojej głowy.

Kiedy po długim czasie już się poddawałam, zadzwonił mój telefon. Podeszłam niechętnie do niego. Oddzwaniała Patrycja.

- No joł. – odebrałam
- CO TY POWIEDZIAŁAŚ ?! – wypaliła do mnie
- Emmm … - analizowałam – „Joł”.
- Nieee. Nie to cielaku !
- …
- Jesteś w Polsce ?
- Ach to ! No tak.
- Co się stało ?
- A coś musiało się stać ?
- Wiktoria błagam cię … Nie znamy się od dzisiaj. Co się stało ? Pożarłaś się z Nathanem ?
- Nie.
- Czyli się pożarliście …
- Patrycja nie !
- To powiedz mi o co chodzi ! Bo zaczynam się denerwować !
- Ale to nie jest temat na telefon.
- Wiktoria nie denerwuj mnie, bo skopię ci tyłek jak przyjdę !
- A o której możesz być ?
- W sumie przed chwilą skończyłam wykład, więc tylko skoczę na pocztę i do sklepu, i mogę do ciebie wpaść. Czyli będę za jakieś 1,5 godziny. Może być ?
- Może. – odpowiedziałam bez emocji
- Ok, to teraz mi zarysuj sytuację o co chodzi.
- Zajdź do apteki w drodze do mnie.
- Po co ? Spoko, zajdę. A co ci kupić ?
Wzięłam oddech. – Test ciążowy … Albo nawet i dwa. – nie dałam rady i wybuchnęłam płaczem do słuchawki. Po drugiej stronie zapanowała totalna cisza. Widziałam oczami wyobraźni Patrycji minę i jej szoknięcie. Odezwała się w końcu po minucie dochodzenia do siebie.
- Wiktoria chyba nie chcesz mi powiedzieć, że zostanę ciocią …
- Są takie podejrzenia … - powiedziałam przez łzy
- O Boże … - jęknęła – Dobra kochanie nie płacz. Niedługo będę i zrobimy te testy. Znaczy ty zrobisz. – poprawiła się – Wszystko będzie dobrze. Skarbie postaram się być jak najszybciej.
- Ok … - jęknęłam i rozłączyłam się, rzucając telefon na poduszkę. Starałam się jednak uspokoić, by jakoś wyglądać przed przyjściem rodziców. Nie mogłam przecież wyglądać podejrzanie, obojętnie o której by oni nie wrócili. Oddychałam głęboko i zajęłam się oglądaniem telewizji. Całkowicie bez sensu, ale zawsze coś innego skupiało moją uwagę. Po około 40 minutach oglądania wstałam z kanapy i udałam się do łazienki, bo coś podejrzanie znajomo zaczął boleć mnie brzuch na dole.

Zdjęłam bieliznę i kamień spadł mi z serca. Od razu zaczęłam oddychać i wielki uśmiech wystąpił na mojej twarzy. W życiu bowiem nie cieszyłam się tak z okresu ! To było dla mnie jak zbawienie i potwierdzenie tego, że to jednak nie była ciąża. Jaka byłam w tamtym momencie ? PRZE-SZCZĘŚ-LI-WA !!!

Usłyszałam dzwonek do drzwi. Ktoś się dobijał, więc wywnioskowałam, że była to Patrycja. Naciągnęłam ciuchy z powrotem i z bananem na twarzy dobiegłam do wejścia. Otworzyłam na całą szerokość.

- Pędziłam jak najszybciej mogłam ! – krzyknęła ciężko oddychając przyjaciółka, ale widząc mój rodzący się zachwyt na twarzy nie ogarnęła sytuacji i z pokerfacem spytała; - A tobie co jest ? Jeszcze jakąś godzinę temu płakałaś mi do ucha.

Uśmiechnęłam się szeroko. – Zgadnij co cię wyprzedziło.
Dziewczyna uniosła brwi. – Naprawdę ?
- Mhm. – mruknęłam z zaciśniętymi ustami byle tylko nie wybuchnąć radosnym śmiechem
- O rany ! – z przyjaciółki zeszło powietrze – Jaki kamień z serca ! – oparła się o framugę – A ja kupiłam 3 najdroższe testy !
- Zachowaj je dla siebie. – wystawiłam do niej język
- Małpa !
- Wchodź dalej. – zaprosiłam ją do środka
- Ale mnie wystraszyłaś !
- No coś ty. Wiesz, ja byłam zachwycona jak usłyszałam, że mogę być w ciąży. – bezlitośnie zironizowałam
- Wyobrażam to sobie. – burknęła i powiesiła płaszcz na haczyku – A co Nathan na to ?
Ściągnęłam brwi i bez słowa pierwsza wyszłam z korytarza.
- No co na to Nathan ? – dopytywała się, idąc za mną – Pewnie też zachwycony nie był, co ? A może ucieszył się z możliwego posiadania potomstwa ? – wyszczerzyła się, ale mi nie było już do śmiechu nawet w minimalnym stopniu – Oj, co powiedział ? – kontynuowała – Mi możesz zdradzić co powiedział jak dowiedział się o tym.
- …
- Wiki ?
- …
- … booo … - przeciągnęła niepewnym tonem – bo dowiedział się o tym, prawda ?
Przełknęłam ślinę i przyznałam cicho. – Nie powiedziałam mu.
- Co takiego ?! – wypaliła
- Patrycja daruj już sobie chociaż ty co ?! – podniosłam głos zdenerwowana – Nie powiedziałam mu i koniec. I bardzo dobrze zrobiłam ! Bo przynajmniej miałam rację i nie musiał niepotrzebnie przeżywać, że jego życie wywróci się o 180 stopni ! Wszystko się wyjaśniło i tyle na ten temat !
- Ok, spokojnie …
- Przepraszam, ale po prostu już mam dość słuchania tego jaka jestem dziecinna, że nie poinformowałam go o tym.
- To twoja sprawa.
- Właśnie !
- Ok, już wszystko dobrze. – Patrycja uśmiechnęła się – Ale dla spokojności … - sięgnęła do reklamówki i podała mi pudełko – zrób jeden test. – mój wzrok niecierpiący sprzeciwu – Oj, tak dla kompletnej pewności.
Przewróciłam oczami i wzięłam od niej pudełko po czym udałam się do toalety.

5 minut później;

- Masz ! – pokazałam przyjaciółce wynik testu – Nie jestem w ciąży.
- Dzięki Bogu …

W tym momencie usłyszałyśmy jak drzwi do domu się otwierają. Spojrzałyśmy na siebie bojaźliwie i nasz spanikowany wzrok utkwił na teście, który Patrycja trzymała w ręku.

- Wiktoria ? – mama weszła do salonu zszokowana, ale uśmiechnięta od ucha do ucha

Patrycja migiem usiadła na kanapie. Usiadła również na test ciążowy byle mnie nie wydać ;).
- Cześć Mamcik ! – podbiegłam i przytuliłyśmy się
- Co ty tu robisz ? Mówiłaś, że nie ma szans, żeby przylecieć wcześniej niż za miesiąc, a od twojego wylotu minęło raptem 1,5 tygodnia.
- Tak po prostu. – uśmiechnęłam się tylko niewinnie – Gdzie byłaś ? Czekam na ciebie pół dnia.
- W centrum. Chodziłam po galeriach.
- Ale nie masz przy sobie ani jednej reklamówki … - zauważyłam, co trochę ją zmieszało
- Bo nic sensownego nie było do kupienia. Cześć Patrycja. – zajrzała na mojego gościa
- Dzień dobry. – dziewczyna uśmiechnęła się niewinnie, siedząc na moim teście ciążowym co budziło we mnie lekką konsternację
- Jesteście głodne dziewczynki ? Pójdę zrobić coś szybkiego … Może placki ?! – zawołała już z kuchni
Spojrzałam na Patrycję porozumiewawczym wzrokiem, wysyłając fale; „bierz test i się ewakuuj”. Kumpela kiwnęła głową i odkrzyknęła do mojej mamy;
- Właściwie to ja już muszę się zbierać ! – wstała szybko i zgarnęła ze sobą test – Do widzenia. – niemalże biegiem ruszyła na korytarz
- Oj Patrycja zostań. Zjemy razem obiad. – mama zajrzała z kuchni
- Nie nie nie. Naprawdę. Muszę iść. – sekunda i była ubrana – Do widzenia ! Pa. – dała mi buziaka w policzek i szepnęła – Zadzwonię wieczorem.
Uśmiechnęłam się i zamknęłam za nią drzwi. Wróciłam do mamy.
- Pomogę tobie.
- Siadaj Wiki i opowiadaj lepiej.
Z przerażenia o możliwym przesłuchaniu otworzyłam szeroko oczy.
- Jak sylwester ? – spytała mama, a mi z powrotem przywrócono oddech. Aż zdziwiłam się, że nie wierciła tematu mojego niespodziewanego przyjazdu.
- Sylwester ? – uśmiechnęłam się na samą myśl o nim – Hmmm od czego ci tu zacząć … - i zaczęłam opowiadać mamie o całych przygotowaniach, gali i imprezie. Nie pomijałam żadnych szczegółów, więc swoją historię skończyłam po bardzo długim czasie. Aż zjadłyśmy z mamą wszystkie placki i nasze talerze były puste. Mama bardzo chętnie słuchała, zadawała pytania i widać, że starała się wszystko zapamiętać.
- I tak. – skończyłam w końcu z uśmiechem. Spojrzałam na zegar. – Późno się zrobiło … A w ogóle gdzie tata ?
- …
- Mamo ? – podejrzliwy wzrok
- Pokłóciliśmy się z tatą.
- I jak zwykle poszedł się przejść, żeby to sobie wszystko przemyśleć ? – westchnęłam – Powiesz mi o co poszło ?
- Nie córka, nie powiem ci.
Przytaknęłam ruchem głowy. – Ok, jak chcesz. Ale zaraz … co on tak spaceruje cały dzień ?!
- … zapewne nie wróci na noc.
Uniosłam brwi. – Aż tak poszło ?!
- Nie mówmy o tym. – mama wstała i zabrała brudne talerze
- Ale może mogę jakoś pomóc ?
- Nie.
- Dlaczego ? Przecież nie mogę bezczynnie siedzieć i patrzeć jak moi rodzice są pokłóceni aż do takiego stopnia, żeby jedno z nich nie wróciło do domu na noc !
- Wiktoria proszę cię. Nie rozmawiajmy o tym, dobrze ?
- Ale dlaczego ?
- Bo tak powiedziałam ! – podniesiony głos
Spuściłam wzrok. – Ok … - mruknęłam tylko - W takim razie proponuję dla przyjemnego wieczoru i poprawienia humoru obejrzeć jakiś fajny film. Co ty na to ?
- W porządku.
- To idę coś wybrać dobrego.

I tak reszta popołudnia i cały wieczór spędziłyśmy z mamą na piciu wina i oglądaniu komedii romantycznych, których obydwie byłyśmy fankami. Dodatkowo napawałam się myślą, że mój kłopot zniknął i nie byłam w ciąży.

Ok.g.22 przypomniałam sobie, że miałam zadzwonić do Lisy. Zerwałam się i udałam do swojego pokoju. Wybrałam numer kumpeli.

- Cześć Lisa !
- Hej Vicky.
- Lisa nie jestem w ciąży ! – powiedziałam to najgłośniej jak tylko mogłam, byle tylko mama nie usłyszała
- Skąd wiesz ? – blondynka ożywiła się
- Dostałam okres, a poza tym zrobiłam test, który jednoznacznie mi pokazał, że to nie ciąża.
- To świetnie. – dziewczyna odetchnęła
- Prawda ? Dobra, to chciałam tylko tobie to powiedzieć. No i upewnić się czy rzeczywiście dochowałaś tajemnicy i nikomu nie powiedziałaś gdzie jestem ?
- Vicky, obiecałam, że nikomu nie powiem ? Obiecałam ! Nikomu nic nie mówiłam. Kiedy wracasz ?
- Nie wiem. Nie myślałam jeszcze. Chyba muszę do Oliviera napisać maila z prośbą o jakiś nagły urlop.
- Ale przecież sprawa się wyjaśniła, to wracaj do nas.
- Muszę posiedzieć z mamą, bo są kłopoty w domu. Znaczy nie muszę, ale chcę.
- Ok. Tylko zadzwoń do Nathana może co ?
- Wiem, wiem. Mam taki zamiar. Zaraz to zrobię.
- Świetnie. A tylko mi powiedz jeszcze jak rodzina zareagowała na twój nagły przylot ?
- Mama ucieszyła się. Na szczęście nie dążyła do wyjaśnień. Fuksnęło mi się ... Lisa, kończę. Do usłyszenia.
- Ok, ok. Trzymaj się ! – rozłączyłyśmy się

Wzięłam oddech i wybrałam numer Nathana. Ku mojemu zdziwieniu miał wyłączony telefon. Spróbowałam jeszcze raz bowiem chłopak nigdy nie wyłączał swojego sprzętu ! Ewentualnie wyciszał dzwonki. Spróbowałam jeszcze raz. To samo ! Komunikat o wyłączonym telefonie. Zdekoncentrowana wybrałam numer do Toma. Pierwszy sygnał oczekiwania i …

- Cześć Słońce ! No wreszcie się odzywasz ! Co się z tobą działo ?!
- Cześć Tom. Wszystko w porządku. Jest obok ciebie Nathan ?
- Co się działo ja się pytam, że od nikogo z nas nie odbierałaś telefonów ?! Nie ma Młodego tutaj. W ogóle nie wiem gdzie jest.
- Jak to nie wiesz gdzie jest ?! – wypaliłam – Ma wyłączony telefon co mnie zdziwiło.
- Vicky. Nathana. nie ma. w domu.
- To gdzie jest ?
- No właśnie nie wiemy …
- Jak to ?!
- Normalnie ! Wkurzył się rano, że nie ma z tobą kontaktu, wyszedł gdzieś nic nam nie mówiąc i do tej pory nie ma z nim kontaktu. Swoją drogą obydwoje jesteście siebie warci. Jak coś nie wychodzi to obydwoje wiejecie …
- Tom skończ już. – przerwałam mu zaniepokojona zachowaniem Sykesa – Pewnie pojechał do Gloucester.
- Nie ma go tam. Już tam dzwoniliśmy. W ogóle weź przyjedź do nas do domu to się zastanowimy wspólnie co on mógł głupiego zrobić, bo jego stan emocjonalny nie był najlepszy.
- O Boże, co ja narobiłam … - szepnęłam – Tom … ja jestem w Polsce.
- GDZIE TY JESTEŚ ?!?!
- W domu. W Polsce.
- Cholera jasna ! – zaklął – Czy któreś z was może mi powiedzieć co się dzieje ?! Znaczy ty masz mi powiedzieć, bo z Młodym nie mamy kontaktu ! Co jest ?!
- Nie mogę ci tego teraz powiedzieć, wybacz. Matko, próbujcie się skontaktować z Nathanem. Ja będę próbowała do niego dzwonić cały czas.
- Jasne. Ale słońce …
- Mm ?
- Masz porządnego kopniaka w tyłek od nas wszystkich jak wrócisz ! Już możesz psychicznie się na to nastawiać.
Uśmiechnęłam się pod nosem. – Spoko. Wsadzę poduszki w majtki i może nie będzie tak źle.
- Nawet poduszki ci nie pomogą !
- Dobra. – powiedziałam nonszalancko – Musze kończyć. Jakby Nathan się do was odezwał, momentalnie do mnie dzwoń ! Postaram się jutro albo pojutrze wrócić do Londynu i odkręcić to jakoś.
- Liczę na to ! Ty też daj znać jak się do ciebie odezwie.
- No raczej do was pierwszy zadzwoni jak coś … Na razie Tom.
- No, pa.
Położyłam telefon na półkę i ciurkiem zaczęły lecieć mi łzy. Mama akurat weszła do pokoju.
- Wiki co się stało ? Dlaczego płaczesz ?
- Mamo … Pogubiłam się … - odpowiedziałam i zaczęłam płakać bez zahamowań ze swojego postępowania …

 

 

Cześć Słońca :* ! Sprawa ciążowa już się wyjaśniła – naprawdę myślałyście, że będę tak przewidywalna i zaciążę Wiktorię ;) ? Jeszcze nie teraz moje drogie. Przyjdzie czas i na dzieci, relax ;].

Pytacie co u mnie ? Hmmmm … od groma nauki, brak chęci do studiowania, niewyspanie, ale przede wszystkim już dobre samopoczucie. Zajęłam się tyloma sprawami, żeby mieć o czym myśleć, że temat reprezentowania modelu solo już mnie nie rusza. Siła siedzi w głowie i poradziłam sobie.

Poza tym muszę Wam się pochwalić ! Byłam na treningu drużyny ligowej razem z innymi siedmioma dziewczynami, których nie znałam i na koniec trener chciał do drużyny na stałe tylko trzy dziewczyny. W tym mnie ! Chyba nie muszę mówić, że to był bardzo profesjonalny trening i na dostanie się do ligowej drużyny pracuje chyba każda dziewczyna, trenująca ponad 7 lat. Taaaaak. Byłam z siebie bardzo dumna i zadowolona. Pomijając fakt, że mam tak straszne zakwasy, że nawet siedzieć nie mogę i brać głębokiego oddechu, a mięsień czuję w każdym palcu u dłoni ;P. Ale to nic – przynajmniej czuję, że żyję ( i to dosłownie ) ;D.

Zmykam szykować się do spania. Od dziś zaczynam weekend, więc moim głównym celem na jutro jest wyspanie się ! A zaraz po tym drugim celem jest przeczytanie i skomentowanie zaległości, tzn. Waszych opowiadań :).

Ściskam mocniście ! Choć chyba nie zbyt mocno z tym ogólnym w całym ciele zakwaszeniem ;> …

PS jak wrażenia po teledysku do „Show Me Love” ? Osobiście uważam, że to najlepszy klip chłopaków ! Nie chodzi mi tylko o fabułę, ale również o uchwycenie obrazu i ujęcia kamer. Profesjonalizm jakby nie patrzeć. Piosenka sama w sobie jest cudowna i nie ma nic do zarzucenia. A The Wanted pokazało się z bardzo dojrzałej strony. Genialna robota, panowie !