Ja w ciąży ?! Pfffff !! Dobry żart. - rozdział 86.

- Panie doktorze co mi jest ? – spytałam drżącym głosem
- Właściwie …
- Taaaaak ? Coś nie w porządku, tak ? – dopytywałam się
- W zasadzie to nie jestem pewny. – uśmiechnął się kącikiem ust, wpatrując się w wyniki
- Jak pan chce, ale ja zaraz wyląduje na kardiologii … Niech mi pan powie cokolwiek, bo zawału dostanę !
- Spokojnie pani Victorio. – spojrzał na mnie – Nie ma powodów do niepokoju. – uniosłam znacząco brew – Ma pani znacznie podwyższony jeden hormon.
- Dlaczego ? To jest groźne ? To przez te odchudzanie ? – panikowałam
- Nie nie nie, pani Victorio. Niechże da mi pani dokończyć. – uśmiechnął się ponownie i upewniwszy się, że się zamknęłam, kontynuował; - W pani wypadku nie jestem pewien co do diagnozy dlaczego hormon jest zwiększony.
- Jak to ? – wypsnęło mi się
- Być może „sprawcą” jest pani powrót do normalnego odżywiania się po anoreksji. Organizm mógł doświadczyć pewnego rodzaju … - szukał słowa – szoku, że znowu na całe szczęście – zaznaczył – zaczęła pani dostarczać mu pożywienia. Bardzo często po anoreksji organizm jest przestawiony o 180 stopni, żeby wszystko wróciło do normy.
- Rozumiem. – odetchnęłam z ulgą
- Ale jest jeszcze druga strona medalu – zerknął na mnie znad kartek
- Znowu zaczyna mnie pan straszyć ?
- Nigdy w życiu ! – uśmiechnął się
- Dobra, to jaki może być ten drugi powód mojego podwyższonego hormonu ? – założyłam ręce na piersi
- Akurat między innymi ten hormon mają podwyższony kobiety w ciąży.
- No i ? – spytałam głupkowato. Lekarz patrzył na mnie, milcząc i czekając aż do mnie dojdzie co przed chwilą mi oznajmił. Fakt, ta informacja doszła do mnie trochę później niż jakiekolwiek inne … - Ja w ciąży ?! Pfffff !! Dobry żart. – roześmiałam się nerwowo, ale widząc powagę doktora zamknęłam się – To na pewno nie to. – machnęłam ręką
- Mogę zadać pani kilka pytań ?
Wzruszyłam nonszalancko ramieniem. – Proszę.
- Współżyła pani z chłopakiem ?
„Czy to raz” pomyślałam, ale odpowiedziałam krótkie; - Tak.
- Zabezpieczaliście się państwo ?
Zastanowiłam się chwilę. – Raz nie.
- Kiedy ostatni raz miała pani okres ?
Zamyśliłam się i … nie mogłam sobie przypomnieć, żebym w danym miesiącu miała „gości”. – Bodajże 2 miesiące temu. – odpowiedziałam powątpiewająco
Doktor uśmiechnął się delikatnie i oznajmił; - Zapiszę panią do ginekologa Smitha. Co prawda pójdzie pani do niego na wizytę dopiero za tydzień, bo ma dużo pacjentek, ale zawsze lepiej to niż nic.
On mówił, a ja zaczęłam błądzić wzrokiem jak opętana po blacie jego biurka.
- To niemożliwe. – szepnęłam tylko
- Pani Victorio, w medycynie wszystko jest możliwe. – uśmiechnął się przyjaźnie
- Ale nie ! – stuknęłam ręką w stół aż facet podskoczył – Ja nie mogę być w ciąży ! To na pewno to, że zaczęłam normalnie się odżywiać.
- Dopóki nie zrobi pani reszty badań niczego się nie dowiemy. Ale jeśli mam być z panią szczery … - spojrzałam na niego spod byka – To daje szanse 60% do 40, że zostanie pani mamą.

W tym momencie poczułam się jakby ktoś przywalił mi młotem albo jakimś innym ciężkim żelastwem w twarz. Czułam się jak nieźle napita. Wszystkie słowa lekarza dochodziły do mnie z opóźnieniem, a nogi i ręce mi zdrętwiały. Mało brakowało, a zapomniałabym jak się oddychało.

- Mam poprosić pielęgniarkę o leki ? Mam wrażenie, że zaraz mi tu pani zemdleje.

- Co ? – ściągnęłam brwi, wyrwana z przemyśleń – W porządku wszystko, bo nie jestem w żadnej ciąży.
- Tego wykluczyć nie możemy.
- Możemy !
- Sama pani powiedziała, że nie zawsze seks był bezpieczny, a nawet z zabezpieczeniem trzeba liczyć się z tym, że nie jest ono w 100% gwarantem na zapobiegnięcie ciąży.
- Ja i tak wiem, że to nie to.
- Dobrze pani Victorio, na razie przez tydzień może się pani upierać, a tymczasem proszę stanąć na wagę.

Stanęłam na niej bez słowa i aż zakrztusiłam się własną śliną.
- No brawo pani Victorio ! Plus 3,5 kg to dla nas duży sukces. – pochwalił mnie lekarz choć wtedy zgnoiłam go w myślach – Dopiszę pani jeszcze te witaminy, które pani bierze i za miesiąc widzimy się na kontroli. Chyba, że wróci do mnie pani za tydzień. – znaczące spojrzenie
„Twoje niedoczekanie.” – Do zobaczenia za miesiąc. – wzięłam receptę i na trzęsących się nogach wyszłam z gabinetu

Zamknęłam za sobą drzwi i dosłownie zsunęłam się na podłogę.

- Źle się pani czuje ? – podbiegła do mnie od razu pielęgniarka
Przewróciłam oczami. – Nie. Ok wszystko. – po czym wstałam i skierowałam się do wyjścia. Wszystko we mnie jednak drżało i nie mogłam się uspokoić. A co jeśli naprawdę byłam w ciąży ? Usłyszałam dzwonek swojego telefonu. Wyjęłam go z kieszeni. – Wybacz. – szepnęłam i odrzuciłam połączenie Nathana, który dobijał się do mnie po lekarzu. Nie mogłam tym samym po tym wszystkim pojechać do niego i zdać mu relacji z kontroli lekarskiej. Nie wiedziałam co robić, gdzie się podziać. Do „Sweet Dreams” też nie chciałam wracać, bo Bob z Lucy zadawaliby mi mnóstwo pytań, widząc moje roztrzęsienie, a z kolei Nathan mógł tam przyjechać, wkurzając się, że do niego nie przyjechałam jak obiecałam. Stałam na mrozie i myślałam co robić. Jeszcze raz odrzuciłam połączenie Nathana i wybrałam numer do Lisy.

- Cześć Vicky ! – odebrała wesoła

- Lisa …
- Co się stało ? – przeraziła się
- … mogę … do ciebie … przyjechać … ? – wyjąkałam
- No jasne ! Victoria, co się dzieje ?
- Chyba mam wielki problem. – wykrztusiłam i rozłączyłam się

Jechałam do Lisy z mętlikiem w głowie. Miałam wrażenie, że mózg mi wybuchnie od tych nerwów i myśli. W krótkim czasie dojechałam do domu kumpeli i zapukałam do jej drzwi. Otworzyła.

- W coś ty się wpakowała znowu ?

- Lisa proszę cię … Nie mam ochoty na żarty. Wpuścisz mnie ?
- Jasne, wchodź. – zaprosiła mnie

Na korytarzu zdjęłam płaszcz i buty po czym weszłam do ciepłego i przytulnego salonu. Usiadłam w fotelu po turecku.

- Trzymaj. Dopiero zaparzyłam. – podała mi kubek herbaty

- Dzięki …
- Może przyniosę ci jakieś witaminy albo wiesz co, może lepiej się połóż.
- …
- Jesteś strasznie blada.
- Też byś była … - mruknęłam
- To mów. – usiadła naprzeciwko mnie w drugim fotelu – Co się stało ?
- Byłam na badaniach kontrolnych, które wykazywały, że albo mój organizm dochodzi do siebie po głodówkach i buzuje od środka albo … - zabrakło mi tchu, a Lisa spojrzała na mnie uważnie
- Albo ?
Przełknęłam ślinę, ale nie chciało mi to przejść przez gardło.
- Albo ?! – dopytywała się
Wzięłam się za czoło. – No nie dam rady.
- Victorio Minc !
Głęboki wdech. – Albo lekarz zasugerował, że jestem w ciąży. – powiedziałam szybko jednym tchem – W zasadzie to dał mi szanse 60 na 40, że jestem w ciąży.
Lisa uniosła brwi i otworzyła usta. – Nie gadaj ! – palnęła – To cudownie ! – pisnęła
- LISA POGIĘŁO CIĘ ?! – wrzasnęłam – Jakie „cudownie” ?! Dziewczyno ja mam dopiero 19 lat !
- Rocznikowo 20 …
- Och przestań !! Ja mam jeszcze czas na rodzenie dzieci ! Nie znoszę dzieci i wszystkiego co dzieciopochodne ! … Poza tym to na pewno nie jest ciąża. – powiedziałam już normalnym tonem
- Tak myślisz ?
- Tak. Jestem niemalże tego pewna.
- Mówisz to takim tonem jakbyś chciała mnie i siebie do tego przekonać.
- Liiiisaaaa … - załamałam się
- Spokojnie. Przeanalizujmy to. – usiadła koło mnie – Zabezpieczacie się z Nathanem ?
- Tak. Raz się nie zabezpieczyliśmy. – pokręciłam głową
- A tam raz. – machnęła ręką – To, że przytyłaś to w twoim wypadku normalne … - dedukowała – Często robisz siku ?
- Chyba normalnie …
- Huśtawki nastrojów ?
- Zdarza się przez nadmiar pracy.
- Poranne mdłości ?
- Raz miałam, ale to po tym jak zatrułam się przeterminowanymi kabanosami.
- Wymioty ?
- Były. Po kabanosach. – dodałam od razu
- Jasne. Ostatni okres ?
- 2 miesiące temu. – i w tym momencie wybuchnęłam płaczem – Lisa to na pewno było zatrucie kabanosami ! Ja nie mogę być w ciąży !
Blondynka przytuliła mnie do siebie. – Vicky, spokojnie. Nawet jeśli jesteś w ciąży to nie koniec świata.
- Jak to nie ?! – i kolejny wybuch płaczu – Ja chcę się rozwijać, pracować, żyć bez zobowiązań, bez dziecka ! Nie potrzebuję go !
- Nie gadaj głupot. Dziecko to piękna sprawa.
- Chyba dla ciebie ! … To się nie dzieje naprawdę ! Ja jestem w jakimś koszmarze i zaraz się zbudzę ! – płakałam
- Przecież masz Nathana. Poradzicie sobie.
- No właśnie ! Jeszcze Nathan !! – wypaliłam i rozryczałam się jeszcze gorzej – Przecież on tak samo jak ja nie chce dziecka !
- Rozmawialiście o tym ?
- Tak ! Czysto teoretycznie mówił, że jest jeszcze za młody i, że nie byłby zachwycony. Liiiiiisaaaaaa !! To nie jest prawda. Powiedz, że to nie jest prawda. – szlochałam
- Kochanie, spokojnie. – gładziła mnie po włosach – Wszystko się ułoży. Nawet jeśli jesteś w ciąży co jest jeszcze niepotwierdzone, to poradzisz sobie. I to z Nathanem, bo kto jak kto, ale on jest w porządku facetem i na pewno cię nie zostawi.
Popatrzyłam na nią zapłakana. Przez łzy ledwie ją widziałam. – Nikt nie może się o tym dowiedzieć. Rozumiesz ? Nikt !
- Ale Victoria
- Obiecaj mi to !
Dziewczyna popatrzyła na mnie, milcząc aż wreszcie westchnęła. – Obiecuję.
- Co ja narobiłam … - wróciłam do lamentów
- Vicky uspokój się, proszę cię …
- Jak ja mam być spokojna ?! Jeszcze u lekarza byłam pewna swojej wersji, że to przez powrót do jedzenia, ale teraz po twoim wywiadzie to wszystko może składać się w jedną całość. … Booooożeeee nieeeeeeeee !! – kolejna dawka łez
- Pomogę tobie. – przytuliła mnie – Nie jesteś sama, pamiętaj.
- Mogę przenocować u ciebie ? Nie chcę teraz z nikim innym rozmawiać, a poza tym w takim stanie nie mogę pokazać się w „Sweet Dreams”.
- Oczywiście, że możesz. – dzwonek mojego telefonu – Nie odbierzesz ? To Nathan.
- Co ja mam mu powiedzieć ? – rozpłakałam się – Cześć, być może zostaniesz ojcem ? Wpadliśmy ? – odrzuciłam jego połączenie
- Ale Vicky, z tego co go trochę znam to wiem, że on będzie cię szukał.
Spojrzałam na nią. – Powiesz mu, że mnie tu nie ma.
Lisa pokręciła głową, ale powiedziała; - Dobrze, jak chcesz.

I jak obydwie podejrzewałyśmy; 10 minut później rozległ się dzwonek do mieszkania Lisy. Uciekłam do drugiego pokoju, a dziewczyna poszła otworzyć. Ustałam przy drzwiach, by słyszeć kto przyszedł.

- Oł, cześć Nathan. - udawane zdziwienie

- Cześć Lisa. Słuchaj, nie ma u ciebie mojej Victorii ? – miał smutny, a zarazem zdenerwowany głos. Aż zrobiło mi się go szkoda i chciałam krzyknąć „jestem tutaj !” i rzucić się mu na szyję, ale nie mogłam …
- Nie. Dlaczego miałaby być u mnie ? – Lisa starała się być przekonywująca
- Miała pójść na badania i od razu po nich przyjechać do mnie z wynikami i opowiedzieć co mówił lekarz, a do tej pory jej nie ma. Czekałem w domu, potem byłem w „Sweet Dreams” i też jej tam nie było od rana. Myślałem, że może przyjechała do ciebie. W końcu się przyjaźnicie.

„Mój Sherlock Holmes” pomyślałam.
- Przykro mi. – powiedziała Lisa – Zadzwoń do niej może.
- Próbowałem już chyba z 10 razy i nie odbiera. Nie wiem co się dzieje, ale to nie wróży nic dobrego. Boję się o nią. Nigdy tak się nie zachowywała.
- Może nie chce z nikim rozmawiać …

„Lisa jeszcze słowo !” krzyknęłam w myślach.
- Cokolwiek się stało na tych badaniach ja muszę być przy niej. – mówił Nathan, a mi do oczu nadeszły łzy – Daj mi proszę znać jak ten rudas odezwie się do ciebie.
- Jasne. Na razie.
- Cześć.

Dziewczyna zamknęła drzwi, a ja przez okno widziałam jak Nathan odchodził do samochodu. Był smutny. I to na tyle, że obserwując go przez okno, bolało mnie serce, że to przeze mnie.

- Vicky jesteś taka niemądra … - do pokoju weszła Lisa
- Nie mogę tu zostać. – odwróciłam się – Oszaleję tu.
Dziewczyna westchnęła i założyła ręce na piersi. – O czym ty myślisz ? Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że wracasz do Polski ?
- Zamówisz mi bilet ?
- Vicky nie rób tego.
- Nie mogę tu siedzieć bezczynnie i nie mam odwagi na razie spotkać się z Nathanem.
- Ale ucieczka to żadne wyjście.
- Na razie jakieś na pewno.
- Victoria przemyśl to jeszcze.
- Zamówisz mi ten cholerny bilet ?
Dotknęła się czoła i westchnęła. – Nie przekonam cię mimo tego, że możesz tu zostać jak długo chcesz ?
- Nathan nie jest głupi. I tak tu niedługo wróci.
- To porozmawiaj z nim ! Nie widzisz jak on się martwi ?!
- Będzie gorzej się martwić, gdy usłyszy, że ma 60% szans na zostanie ojcem. Nie chcę go do niczego zmuszać. Wiem, że on nie chciałby tego teraz, więc nie chcę mu utrudniać życia.
- Opamiętaj się ! Przecież on cię kocha !
- Ja go też. I dlatego chcę mu tego wszystkiego zaoszczędzić.
- To jest jedno wielkie szaleństwo, wiesz ? - spuściłam głowę – Na kiedy ten bilet ?
- Na jutro rano … - szepnęłam
 

Cześć. W sumie to ten rozdział, którego nie mogłam się doczekać. Powstał on dziś w drodze do Warszawy.

W domu rodzinnym było w porządku. Rodzice mnie rozpieszczali i mam wrażenie, że wróciłam 5 kg cięższa przez pyszności, które specjalnie dla mnie przyrządzała mama. Mimo masy nauki idę w tym tygodniu na 2 treningi do różnych warszawskich klubów siatkarskich – chcę kontynuować treningi, z którymi przystopowałam w kwietniu przed maturą. A Wasze zaległe rozdziały obiecuję, że przeczytam na dniach i skomentuję !

Nie było mnie 5 dni w Wawie, przyszłam dziś obładowana do domu i co widzę ? Mamy nowego współlokatora ! Dziewczyny pod moją nieobecnością kupiły królika i nazwały go nieświadomie moich skojarzeń uwaga uwaga … - MAX !! My wiemy o co chodzi, prawdaż ;> ? Także jedno ciacho z The Wanted śmiga po naszym domu ;) … i zostawia bobki za U.łóżkiem ;P.

Rozdziały postaram się pisać szybko i na bieżąco, bo nie ma dla mnie nic lepszego jak oderwanie się od rzeczywistości w postaci opowiadania, a po rozstaniu trochę ciężko funkcjonować …

Witam nową komentującą Czytelniczkę ! Cieszę się, że jesteś tu z nami :).

Trzymajcie za mnie kciuki i dodawajcie telepatycznie sił, bo mam teraz ciężki czas.

Buziak :* !

PS ktoś może z Wawy albo okolic chce się spotkać w weekend na kawę :) ?