Młodzi gniewni - rozdział 10.

- No co ? – rozłożyłam ręce, śmiejąc się z ich zdziwionych min
- Nic … - odpowiedział pierwszy Max
- Wow – wydał z siebie Siva
- Fiu fiu – reakcja Jaya
- Zdziwiony jestem. – przyznał Nathan
- No w pokera to ty byś grać nie mógł. – uniosłam brew
- Nie mądrz się tak. – pokiwał głową

Uśmiechnęłam się cwaniacko z jego jakże kreatywnej odpowiedzi.

- Dobra to siadajcie do stołu. Idę wyciągać pizzę. – zarządził Jay i poszedł do kuchni

Koło mnie usiadł Tom, obok z lewej na końcu stołu usiadł Max, na skos ode mnie Siva, a naprzeciwko;

- Wolne ? – spytał Nathan
- Stary, dla ciebie zawsze. – poklepał go po ramieniu Siva

Mhm. Wcale nie będę skrępowana podczas jedzenia. WCA-LE!!

Loczek przyniósł pachnącą, parującą i już pokrojoną pizzę. Dosiadł się na drugim krańcu stołu.

- Hmmm, to może Jay spróbujesz pierwszy ? – spytał, patrząc na danie Tom

Zaśmialiśmy się, po czym jednak każdy z nas sięgnął po kawałek. Chłopaki nalali sobie jeszcze alkoholu.

- To może opowiedz nam coś o sobie Victoria. – poprosił Max

- Mój życiorys nie jest fascynujący. – przyznałam z delikatnym uśmiechem
- Pewnie już w piaskownicy biłaś się z kolegami, wyrywałaś im łopatki z wiaderkami i masz teraz złe wspomnienia. – powiedział Nathan z tym swoim cwaniackim uśmiechem, patrząc mi w oczy

Chłopaki uśmiechnęli się pod nosem.

- Ja ?? Wręcz przeciwnie ! – udawałam niewzruszoną – Ale podejrzewam, że ty chyba miałeś trudne dzieciństwo i ciężkie zabawki. – obroniłam się równie pewnie

Tom parsknął, a Max napił się whisky, by nie zarechotać na głos. Nathan ugryzł pizzę ciągle mierząc mnie wzrokiem.

- A jak tam twoja nowa praca, Vicky ? – próbował załagodzić sytuację Siva

Odruchowo nawet nie kontrolując tego – spojrzałam spod byka na Sykesa.
- Już w porządku choć na początku miałam co do niej wątpliwości…Zapewne wiecie o czym mówię. –

Wszyscy wymienili głupkowate uśmiechy.

- To typ człowieka, który lubi rozkładać wszystko na czynniki pierwsze. – wskazał na mnie Nathan widelcem po czym jadł dalej
- Dziwi cię to, że tak zareagowałam ?? –
- Ja bym po prostu podziękował i cieszył się. –
Przewróciłam oczami.
- No co ci nie pasuje ?? – zirytował się
- Czy ja coś powiedziałam ?! –
- Widziałem twoją reakcję. –
- Ohhh jaki ty spostrzegawczy ! I co w związku z tym ?! –
- Wiesz … - zmrużył oczy – mogłabyś być ciut milsza. –
- Tak się składa, że mogłabym być milsza, ale dla ciebie mi się nie chce ! –

Jay chrząknął. Dopiero teraz oderwaliśmy od siebie wściekły wzrok i zobaczyliśmy, że cała czwórka patrz na nas. Dodatkowo delikatnie się uśmiechali i wymieniali ze sobą znaczące spojrzenia.

- Dobrze – przerwał w końcu ciszę Tom, sięgając po pilot – to może zobaczymy jaką muzykę grają – włączył tv

Na całe głośniki huknęło „Kiss you” One Direction.

- Przełącz to ! – warknął Nathan

Tom szybciutko zmienił kanał. Trafił na jakąś wpadającą w ucho, klubową piosenkę. Pomachał głową w rytm i uznał, że „może być”.

- Jay, ta pizza jest naprawdę rewelacyjna. – pochwaliłam kucharza, który momentalnie wyprostował się
- Słyszeliście chłopaki ? – wskazywał na siebie palcem
- Pochwaliła cię, bo zrobiłeś danie, które już przyrządzałeś 86 razy. – przechylił głowę Tom
Zaśmiałam się.
- A miałem dać tobie podwójną porcję deseru … - Loczek zwrócił się do kolegi
- My go nie popieraliśmy ! – zaznaczyła reszta łasuchów

Dokańczaliśmy jedzenie, śmiejąc się ze spontanicznych pogawędek. Przy okazji dowiedziałam się paru rzeczy, np.: tego, że Maxowi udało się rzucić palenie, że Tom to straszny bałaganiarz, Jay myśli o kolejnym tatuażu, Nathan słodzi dwie łyżeczki ( o_O ), a Siva spieszył się do dziewczyny, z którą jest już szmat czasu J . Właśnie, gdy skończyłam jedzenie podszedł do mnie:

- Bardzo fajnie, że do nas przyszłaś. – przytulił mnie – Wpadaj częściej. – uśmiechnął się ciepło

- Dzięki. Udanej randki. – życzyłam mu

Mulat wyszedł z jadalni. Za chwilę każdy z nas już skończył jeść. Mimo protestów chłopaków zgłosiłam się do znoszenia talerzy. Nathan wcześniej poszedł po deser do kuchni. Wzięłam talerze i weszłam do tego samego pomieszczenia ;

- Gdzie to mogę postawić ? – spytałam
- Daj to. Niepotrzebnie brałaś. – wziął ode mnie naczynia
- Pomóc ci w czymś ? –
- Dzięki, sam sobie poradzę, bo znowu sobie zrobisz krzywdę. – popatrzył na moją zabandażowaną dłoń – A teraz nikt by cię nie zawiózł do szpitala po alkoholu. –
- Dałabym sobie radę . … A zresztą nie jestem taką niedołęgą, żeby robić sobie codziennie krzywdę. –
- Serio ? – podniósł brew, a na jego ustach zagościł złośliwy uśmiech

Do kuchni wszedł Max, a ja zaczęłam gotować się ze złości z powodu docinki ubawionego Sykesa.

- Wiesz jak trudno zbierać wybite zęby połamanymi rękami ?! – zwróciłam się do niego na nic nie zważając

Max spojrzał to na mnie to na swojego kolegę.

- O ! A wy znowu się kłócicie. – zauważył rozbawiony – Jak miło – rzucił i wyszedł z kuchni
- Dobra Victoria – kontynuował Nathan – nie nawijaj tyle, bo ci taśmy zabraknie. –
Spojrzałam na bok, wzięłam oddech, by nie wybuchnąć. Wróciłam wzrokiem z powrotem do niego;
- W sumie … - powiedziałam łagodnie, a na twarzy chłopaka powoli rysował się triumfalny uśmiech – Nie będę kłócić się z głupszym, bo najpierw ściągnie mnie do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem. – po uśmiechu u Nathana ani śladu, a u mnie wręcz przeciwnie

Usatysfakcjonowana zawróciłam się na pięcie i wróciłam do chłopaków do jadalni.

- Co tam ? Bitwa wygrana ? – wyszczerzył się Jay
- Żeby to bitwa … Cała wojna. – powiedziałam dumnie

W tej samej chwili do pokoju z deserem wszedł Nathan. Zły Nathan.
- A może zrobilibyśmy jeszcze kawę, Nath ? – poprosił Tom zalotnie, przybierając wzrok kota ze Shreka
- Gdyby nie to, że siedzi tu dziewczyna, odpowiedziałbym ci coś … -
- Nie krępuj się . – przekręciłam głowę, celowo jeszcze go denerwując

To chyba jeszcze bardziej go podsyciło. Zmrużył tylko oczy, po czym zapytał ;

- Victoria, pomożesz mi ? – i nie czekając na moją odpowiedź poszedł do kuchni

Świetnie zrozumiałam znak. Tu nie chodziło o „pomoc” tylko o kolejną wymianę ciosów. Odetchnęłam ciężko, wstałam i poszłam do kuchni. Nathan stał tyłem do mnie, opierając się o regał.

- Co ty do diabła masz w sobie ? Dlaczego musisz mnie tak denerwować ? – zawrócił się twarzą do mnie

- Wyobraź sobie, że każde twoje zdanie odczytuję jako prowokację do kłótni i podjazd. – mówiłam pewnie – A ja nie pozwolę, żeby ktokolwiek próbował mnie poniżać. Skoro ty możesz na mnie wsiadać, to ja na pewno nie będę siedziała cicho i przyjmowała tego ot tak do świadomości. –
- Wcale, że nie mam zamiaru cię denerwować – podniosłam brew – czasami – dodał potulnie – Ok, może i czasami jestem zbyt wredny, ale ty już dokładnie przeginasz. – wytknął mi ręką
- To znaczy ?? – założyłam ręce – Co masz na myśli, mówiąc, że „przeginam” ? – świdrowałam go wzrokiem
- Chamska jesteś. – odparł szybko
- Ja nie jestem chamska. Po prostu nie lubię być miła na siłę. -
Nathan uśmiechnął się – Tak też można to tłumaczyć … -

Sama się uśmiechnęłam.

- To może spróbujmy od nowa i nie kłóćmy się dalej, co ? – zaproponował

ZATKAŁO MNIE. Stałam i patrzyłam na niego z szeroko otwartymi oczami. Analizowałam jego każde wypowiedziane słowo. Doszukiwałam się, w którymś ironii, złośliwości bądź drugiego dna.

- Nic nie powiesz ? – przerwał mi przemyślenia
- Booo … - zmieszałam się – jestem zdziwiona … - ogarnij się Victoria ! – Byłam przekonana, że znowu będziemy się kłócić. – przygryzłam z zakłopotania dolną wargę

Nathan zaśmiał się.

- W każdym bądź razie – doszłam do siebie – Możemy spróbować ? – why not ;> ?
- To co, zakopujemy wojenny topór ? –
- Zakopujemy – ciekawe na jak długo …
- Zaczynamy od nowa znajomość : Nathan Sykes. – wyciągnął dłoń
- Wiktoria Minc – powiedziałam po polsku i ścisnęłam jego dłoń
- Wow. Ładnie brzmi. –
- Dzięki –
- Nath, co z tą kawą ??? – usłyszeliśmy Jaya
- A właśnie, kawa ! – przypomniał sobie Nathan ze śmiechem

Zabraliśmy się za wystawianie filiżanek z szafek.

- W ogóle jakie wrażenie zrobił na tobie Town ? – zaczął temat, obsługując ekspres
- W porządku. Wydaje się być bardzo profesjonalnym i miłym szefem. Mam nadzieję, że się nie zmieni … Skąd go znasz ? Widziałam wasze wspólne zdjęcie w studio. –
- Taki tam stary znajomy … Fajny gość. Na pewno dobrze będzie ci się z nim pracowało. Dopóki nie natrafisz na kogoś, kto będzie cię tak irytował jak ja podczas wywiadu. –
- No tak. Ahhhh te gwiazdy … - podsumowałam i zaczęliśmy się śmiać

Zrobiliśmy kawę i razem nieśliśmy ją do jadalni.

- O. A teraz idą i razem się rechoczą. – Max nie nadążał
- Młodzi gniewni – walnął „wiekowy” Tom

Usiedliśmy do stołu.
- Rozejm ? Pakt ugodowy i te sprawy ? –
- Tak, Jay –
- Kto skapitulował ? –
- On – wskazałam na Nathana
- Ciekawe … - podsumował Max
- Ej, możemy pogramy w bilard ? – wyskoczył z propozycją Tom i zatarł ręce
- Vicky, nie daj się zwieść. On tak mówi, bo chce cię nauczyć trzymać kij i te sprawy … rozumiesz ? – śmiał się Max z Jayem i Nathanem
- Wcale nie ! – zaprotestował Parker
- Nie ! Skąd ! –
- W ogóle ! –
- Bardzo chętnie pograłabym w bilard. – powiedziałam, gdy skończyłam się śmiać
- Żeby nie było, że cię nie ostrzegaliśmy. –

Wstaliśmy od stołu.

- Vicky nie słuchaj ich, naprawdę ! – machnął ręką Tom i poszliśmy do pokoju, który znajdował się na końcu korytarza.
To tu stał stół bilardowy.

- To jak się dzielimy ? – spytał Tom, patrząc na mnie i mrugając oczami

- Chciałabym być z kimś dobrym … - powiedziałam niepewnie, choć w głowie kreował się niecny plan ;)
- O popatrz! – Tom klasnął w ręce – No lepiej trafić nie mogłaś. –
- To może reszta na nas dwóch ? – spytałam – Z twoją pomocą na pewno wygramy. – poprawiłam się
- No skoro tak chcesz. – podszedł do mnie i objął ramieniem
- Rozniesiemy ich chłopaki. – zatarł ręce Jay
- Jak wygramy to … -
- To niby co, Nathan ? – Tom założył ręce
- No właśnie ? – powtórzyłam ruch przedmówcy
- To będziecie mieli do wyboru : zadanie albo wyznanie. –

Przełknęłam ślinę. Nienawidziłam tej „zabawy” .
- A co jeśli my wygramy ? – udawałam niewzruszoną
- Wtedy wygrasz masaż wykonany naszymi rękami. – zakasywał rękawy Max
- Oooo … - Nathan z Jayem podchwycili temat
- To może Vicky chcesz sama być w drużynie i wygrać ? – Tom poruszał brwiami
Wybuchnęłam śmiechem – Obawiam się, że masaż nie byłby nagrodą dla mnie. –
- No jak to nie ! –
- No nie J. Jeśli wygram to … - nic nie przychodziło do głowy - … to będziecie wisieć mi w przyszłości małą przysługę. –
- Zgoda ! – usłyszałam
- A jak coś to zmywacie za mnie cały tydzień ! – postawił swój warunek Tom
- Jaaaaaaasne Tom, pomarz sobie. – trójka machnęła na niego ręką

Wzięliśmy kije.

- To może paniom pierwszeństwo.- wyszczerzył się Nathan
- Chodź Victoria, pomogę ci. – radosny Tom podszedł do mnie
- Chciałabym spróbować sama. Może się uda. Jak nie, to zobaczysz, ocenisz co robię źle i następnym razem będziesz mi pomagał, ok ? – zaproponowałam ze słodkimi oczkami

Podeszłam do stołu z kijem. Miałam rozbić. Szczerze ? PESTKA ! Umiałam grać w bilard i to świetnie, o czym chłopaki jeszcze nie wiedzieli. Nieźle wdepnęli. W liceum przy hali gimnastycznej mieliśmy stół i w taki oto sposób wraz ze znajomymi graliśmy nawet po kilka razy dziennie. Wiadomo- trening czyni mistrza. Jeśli miałam dobry czas, mogłam wciągu dwóch, trzech kolejek wszystkich pokonać. Na samą myśl o tym w co chłopaki się wkopali chciało mi się śmiać. Ale pozory trzymałam nadal i musiałam jeszcze poudawać, że nie mam zielonego pojęcia o tej grze. Jay zabrał trójkąt. Ustałam naprzeciwko, patrząc na bile.

- Może jednak pomóc ? – Tom z pełnym uśmiechem był gotów do pomocy

Nie wiedział, że właśnie zastanawiałam się nad tym, który chwyt zastosować ; czy wbić od razu dwie, trzy bile czy bawić się po kolei.

- Nie. Spróbuję sama. – uśmiechnęłam się, podjąwszy w głowie decyzję

Nachyliłam się, ułożyłam kij, przybrałam pozycję i uderzyłam swoim „pewniakiem”. Kule rozleciały się po stole, a 4 wpadły do łuz. Wyprostowałam się. Chłopakom odjęło mowę. Patrzyli to na mnie to na stół.

- Możesz to powtórzyć ? – odezwał się wreszcie zaskoczony Max
- Chcesz nam coś powiedzieć ? – dodał Nathan
- Po prostu fuks początkującego. – wzruszyłam ramionami, śmiejąc się
- Ja nie chcę wierzyć, że to dzieje naprawdę … - jęknął zawiedziony Tom
- Tom nie marudź tylko dobijaj. – podałam mu kij
- Jasne – podszedł do stołu niby smutny, ale za chwilę jednak odwrócił się do nas z szerokim uśmiechem – Chłopaki, ustalajcie między sobą grafik do zmywania. – oświadczył i wbił bilę

Następnie znowu podeszłam ja. Już się przymierzałam do uderzenia ;

- Wam też podoba się ten widok ? – zaczął Nathan
- Ojjjj taaaaak – usłyszałam Maxa
- Śliczna kobieta z odkrytymi nogami, w sukience podkreślającej jej figurę i na dodatek w szpilkach, grająca w bilard. – dodał rozmarzonym tonem Jay

To kompletnie mnie zdekoncentrowało i uderzenie padło pod innym kątem. Nie trafiłam. Odchyliłam się, patrząc na Maxa, Nathana i Jaya, którzy już byli gotowi do gry, trzymając w ręku swoje kije z minami aniołków.

- To było nie fair. – oparłam rękę o biodro
- Wszystkie chwyty dozwolone. – cwaniacko uśmiechnął się Nathan

Taaaaak ??? Ok ok ^^ ….

Max stanął przy stole i wbił bilę do łuzy.
- Fuksy się nie liczą. – prychnął Tom
- Nath, dobijaj. – zarządził Max

Chłopak podszedł do stołu. Obszedł go, po czym zdecydował się, przystał i przygotował. Ułożył kij. Zrobiłam do niego 2 kroki. Nachyliłam się do niego. Był tak skupiony, że nawet tego nie zauważył. Ułamek sekundy wcześniej, gdy już uderzał zamruczałam mu do ucha ;

- Nathan – co sprawiło, że chłopak chybił

Wyprostowałam się. On zrobił to samo.

- Victoria … - powiedział grożącym tonem lecz uczynił to z uśmiechem
- No co tam ? Wszystkie chwyty dozwolone. – przypomniałam mu

Tom podszedł do stołu, trafił. Teraz moja kolej – przymierzyłam i wbiłam. Zmienił mnie Tom- wbił. Moja kolej- wbita. Tom – wbita.

- Ej, weźcie się uspokójcie, co ? – obruszył się Max
- Dajcie nam pograć ! –
- Nie umiecie się bawić . –
- Wyluzujcie panowie. I tak przegracie. – podał im do świadomości Tom

Wbiłam bilę.

- No nieeeeeeee – chłopakom opadły ręce
- Tom – przechyliłam głowę – rozwalmy ich. –
- Też tak myślę. Żeby już więcej nie żyli nadzieją. – na potwierdzenie wbił bilę
- To chyba się nagraliśmy na dzisiaj … - stwierdziła trójka

Na zmianę z Tomem wbijałam bile. Została w końcu ostatnia ;

- Victoria, wiesz co masz zrobić. – wyszczerzył się Parker

Spojrzałam na tamtą trójkę.

- Dobra wiemy … przysługa . – mruknęli
- Jak zakład to zakład. – powiedziałam z uśmiechem

Ustawiłam się, przyłożyłam i wbiłam. Tom z euforii wziął mnie w ramiona, obkręcił i z powrotem postawił na ziemi. Poprawiłam sukienkę.

- To co, wracamy do jadalni ? – spytał Max
- A która to w ogóle godzina ? –
- Po 21 Vicky –
- Już ?! – wypsnęło mi się – O nie. To ja wracam do domu. –
- Co ?? .. –
- No nie, Vicky . – chłopakom nie podobał się ten pomysł
- CO „co” ? Pora wracać. I tak się zasiedziałam. Poza tym jutro do pracy idę. Mam drugi ważny dzień, więc muszę pójść do niej wypoczęta. –
- W sobotę ? – powątpiewał Nathan

Bez kitu ; mam jutro weekend. Awwww <3

- Ale o tej porze z naszego domu już nikt nie wychodzi. – uświadomił mnie, udający poważnego jak nigdy Jay

- Że co ? – śmiałam się
- Że to. Późno jest. – Nathan przybrał postawę Jaya
- Niebezpiecznie jest. – powiedział Max
- Ciemno jest. – kontynuował Jay
- A pokój gościnny na górze jest. – wyszczerzył się Tom
- O nieeeeee – przeciągnęłam, przejrzawszy ich zamiary
- O taaaaaak – uśmiechali się we czwórkę
- Nie ma mowy ! – powiedziałam stanowczo
- Oj daj spokój. Nie rób problemów. Poza tym tak będzie bezpieczniej. – uśmiechał się dalej Max
- No właśnie – przytaknął Nathan, wkładając ręce do kieszeni do spodni

Wytrzeszczyłam oczy.

- Co wam jest ?! Nie ma mowy ! – powtórzyłam
- Bo ? –
Zabultałam się – Bo nie ! – palnęłam

No bez przesady, ludzie ! Jestem u nich po raz pierwszy i na pewno nie będę u nich nocowała ! Poza tym niech mnie nie wkręcają z tą godziną policyjną- że niby po g.21 oni już grzecznie siedzą w domu. No błagam … J

- Odwiozę ciebie jak tak. – spojrzałam uważnie na Nathana – W sensie taxówkę wezmę. – poprawił się i zadzwonił … - Zaraz będzie. – oznajmił po rozmowie
- Ok. Dzięki chłopaki za przemiły wieczór, świetną atmosferę i pyszne jedzenie. Naprawdę było mi bardzo miło i dziękuję za zaproszenie. –
- Fajnie, że przyszłaś. – przytulił mnie Jay
- Wpadaj częściej. – podszedł Tom
- 3maj się. – przytulił Max
- Wy też. –

Wzięłam jeszcze swoją torebkę z jadalni i skierowałam się z Nathanem do drzwi wyjściowych.
- Niedługo wracam. – zwrócił się do chłopaków
- Pa – pożegnałam ich z uśmiechem

Wyszliśmy na zewnątrz. Taxówka akurat podjechała. Wsiedliśmy do środka. Podałam adres, pod który kierowca miał pojechać.

- I jak wrażenia ? – spytał Nathan – Tylko szczerze. –
- To był naprawdę miły wieczór. Choć początek tego nie zapowiadał – przypomniały mi się kłótnie – ale potem już było przyjemnie. Dzięki, że mnie zaprosiłeś. – uśmiechnęłam się
- Nie ma sprawy. Cieszę się, że jesteś zadowolona. -
- I fajne te wasze mieszkanko. – przyznałam – Przynajmniej parter. – reszty nie zwiedziłam …
- No na górze, w naszych pokojach już tak pięknie nie jest. – zaśmiał się - … To jakie plany na jutro ? – spytał po chwili
- Szczerze mówiąc jeszcze się nad tym nie zastanawiałam. –
- To może miałabyś ochotę skoczyć na jakąś imprezę ? – zaproponował
- W sumie … czemu nie. – pomysł wydawał się sensowny
- No to fajnie. – Nathan uśmiechnął się
- Jesteśmy na miejscu. – poinformował kierowca i zatrzymał samochód
- Proszę poczekać, zaraz wracam. – zwrócił się do niego Nathan i wyszedł ze mną

Podprowadził mnie pod same drzwi „Sweet Dreams”. Stanęliśmy naprzeciwko siebie.

- Widzisz, jednak po nowym zapoznaniu się ani razu się nie pokłóciliśmy. – zauważył dumnie
- Mhm, aż sama jestem w szoku. –
- Jednak może być przyjemnie, co ? –
- Jeśli się postaramy to tak … -

Spojrzałam mu w oczy. On patrzył w moje. Nastała chwila ciszy …

Hej słońca :) ! Nie wypowiem się na temat tego rozdziału. Nie wyszedł no... Kurde miał być taki fajny, a jest jakieś takie coś ... Nic. Trudno. I znowu strasznie długi wyszedł ...
Miałam ciężki szkolny tydzień, ale przebrnęłam i niezmiernie cieszę się, że już jest mój ukochany czas - piątek popołudnie, a niedługo wieczór. MMmmm I love it ! :)
Co do Waszych pytań pod ostatnim rozdziałem : nie planuję być ani dziennikarką ani pisarką. Mam już kierunek studiów, o którym myślę od ponad 4 lat i mam nadzieję, że w tym roku uda mi się go rozpocząć. A co do tekstów z podjazdami - biorą mi się z głowy, zresztą  jak całe opowiadanie. Po prostu ;)
Zmykam cieszyć się w spokoju leniwymi godzinami piątku :)
Ściskam ! :)