Poznałam cię na nowo - rozdział 103.

- Nathan wstawaj ! – zaczęłam budzić chłopaka zaraz po otworzeniu oczu

- Ale ccco ? – markotał, przekładając się na drugi bok

- Wstawaj ! Zrobimy śniadanie dla twojej mamy i Jessici na koniec naszego pobytu.

- Ale one umieją sobie zrobić jedzenie.- kolejny markot z zamkniętymi oczami

- Ale będzie im miło jak my to zrobimy. Raz, raz !

- Victoria, ja śpię …

- Oj daj spokój. – przewróciłam oczami i szczypnęłam go, mówiąc; - Podnoś ten leniwy tyłek !

Podskoczył na łóżku rozbudzony i z poczochranymi włosami spojrzał na mnie wrogo.

- Następnym razem ja cię tak obudzę. Obiecuję.

Uśmiechnęłam się niewinnie, przygryzając dolną wargę. Nagle mój wzrok przykuło co innego.

- Nath, ty masz pianino ! – pisnęłam, patrząc na instrument, który pięknie prezentował się w kącie pokoju, przy oknie

- A no mam. – uśmiechnął się dumnie, przygładzając swoje włosy po spaniu

- W ogóle … - zaczęłam rozglądać się po jego pokoju i z ciekawości aż wyszłam z łóżka – jak ładnie tu masz ! Ale kompletnie inaczej wyobrażałam sobie twoją prywatną twierdzę, wiesz ? – podeszłam do antyramy

Chłopak roześmiał się i leżąc w łóżku, spytał; - To jak sobie wyobrażałaś ?

- W sumie … sama nie wiem. Na pewno nie spodziewałam się, że w pokoju na ścianie znajdę zdjęcia ze średniej szkoły czy … O ! To twoja dziewczyna ?

- Nieeee. Moja dziewczyna patrzy teraz na zdjęcia.

- Oj. – przewróciłam oczami

- Byliśmy razem na balu na koniec szkoły. Trochę wcześniej się umawialiśmy, ale w końcowej fazie nic nie wyszło większego.

- I dobrze. – wypsnęło mi się, a on roześmiał się – Znaczy … dobra, nieważne. – machnęłam ręką – Ładne jest te zdjęcie.

- Które ?

- Te z Jessicą.

- Mhm, też je lubię. Zrobiliśmy je w ubiegłe wakacje na grillu.

- W ogóle tak patrzę, że jesteś sentymentalny. Ooooo nawet płyty masz zespołu. – podeszłam do półki – W Londynie nie masz takiego zbioru pamiątek.

- Nie mam, bo tam jest inne życie. To tu się wszystko zaczęło i to tu chętniej wracam do wspomnień. Zresztą tam na to czasu nie mam.

Ustałam przed nim. – Naaaaathhh … ?

- No znam te twoje maślane oczka. Czego chcesz ?

Wystawiłam do niego język. – Zagraj mi coś proszę.

- To o to się rozchodzi ? – zrobił błagalną minę i rzucił się z powrotem na poduszkę

- Ojjjj Naaaathaaaaaannnn ! – doczłapałam się do niego i usiadłam na nim okrakiem – Proszę, proszę, proooooooszęęęęę !!

- Przestań jęczeć, nie chce mi się !

- Chce ci się !

- Nie, Victorio, nie chce mi się.

- Dla mnie nie zagrasz ?!

Westchnął ciężko, patrząc w sufit, a po chwili przeniósł wzrok na mnie. – Wredna, perfidna szantażystka, grająca na uczuciach.

Pokręciłam głową. – Wcale nie. … Tylko jakbyś mógł to coś ładnego ! – dodałam

- Co ja się z tobą mam … - westchnął, zeszłam z niego po czym on wstał i zasiadł przy pianinie. Zabrzmiały pierwsze czyste dźwięki.

- Czy mi się zdaje czy to jest

- „Hi and Low” – uśmiechnął się

- Właśnie. – zmrużyłam oczy

Po chwili do melodii Nathan zaczął nucić. Momentami przymykał oczy, a na twarzy rysował mu się delikatny uśmiech. Patrzyłam na niego i słuchałam jak pięknie grał. Po partii przeznaczonej na refren skończył i popatrzył na mnie zadowolony.

- Może być ?

- Kochasz muzykę. Ona pochłania cię w całości.

- To pytanie ?

- Stwierdzenie. - posłał mi uśmiech – Naprawdę Nath, przyjazd tutaj pokazał mi bardzo wiele rzeczy, na które albo wcześniej nie zwracałam uwagi, albo wydawały mi się oczywiste i nie wdrążałam się w nie. To jest … - ściągnęłam brwi – jakbym poznała cię jeszcze raz. – podszedł do mnie, a ja zadarłam głowę, żeby nasz wzrok się spotkał, bo nadal siedziałam na łóżku – Poznałam cię na nowo.

- A zakochałaś się jeszcze mocniej we mnie ?

Roześmiałam się cicho. – Obawiam się, że nie. - w odpowiedzi zrobił podkówkę z ust na co jeszcze szerzej się uśmiechnęłam – Bo już się nie da mocniej.

- Asz ty spryciaro ! – szczypnął mnie

- Ała !

- Taka strategia ? – pomachał brwiami i nachylił się, by złożyć na moich ustach ciepły, czuły pocałunek. Jednak pocałunek trwał i trwał i nic nie zapowiadało na to, że w najbliższym czasie się zakończy. Wręcz przeciwnie.

- Mmm – odsunęłam się – Halo halo, śniadanie czeka.

- Nie ucieknie. – i ponownie wpił się w moje wargi

- Nie, nie, nie. – wstałam z łóżka, przerywając czułości – Idziemy do kuchni. - patrzył na mnie bezradnie – Choooodź. – wzięłam go za rękę, słysząc tylko ciężkie westchnięcie …

**

- To o której jedziemy do domu ? – spytałam, krojąc warzywa

- Po obiedzie, żebyśmy na wieczór byli, bo chłopaki mimo wszystko będą się denerwować czy wrócimy cali. Nie lubią, gdy jeżdżę nocami.

- I słusznie. – wzięłam kawałek papryki do ust – Zaraz ! Czy mam przez to rozumieć, że ZNOWU skończę na nocy u was ?

- No tak. – wzruszył ramieniem, otwierając lodówkę – Nie rozumiem kochanie dlaczego wciąż cię to dziwi kiedy proponuję tobie nocleg w naszych skromnych progach.

- Po pierwsze; ty mi nigdy nie proponujesz tylko stawiasz przed faktem dokonanym. Znaczy może na początku to rzeczywiście wyglądało jak propozycja, ale te czasy dawno się skończyły. Po drugie; nie chcę wam się tak zwalać na głowę często. Bez przesady. Chłopaki mają swoje życie, swoje sprawy, ja nie jestem tam potrzebna i nie chcę być intruzem. To tak dla sprecyzowania. – mówiłam, wywijając sałatą

- Po pierwsze. – zamknął ostentacyjnie z hukiem lodówkę i mijając mnie dał mi buziaka w odkryte ramię – Stawiam cię przed faktem dokonanym jak to ujęłaś po to, żebyś nie roztrząsała tego na czynniki pierwsze, bo to zupełnie bez sensu. Jedziesz do mnie i po sprawie. Tyle. A po drugie – otworzył majonez – przepraszam za to co teraz powiem, ale to kompletny debilizm Vicky jeśli myślisz, że jesteś w naszym domu intruzem. Chłopaki uwielbiają cię i twoje towarzystwo co zresztą sama wiesz, więc twoje durne przekonanie jest również zupełnie bez sensu. To tak dla sprecyzowania. – dodał z uśmiechem – Po trzecie; powąchaj majonez, bo nie wiem czy jest świeży.

Popatrzyłam na niego wzrokiem typu „bitch, please”, ale po chwili obydwoje parsknęliśmy.

- Zatem widzę, że cię przekonałem.

- Raczej zdołowałeś, że moje myślenie jest zupełnie „bez sensu”.

- Ja tego nie powiedziałem.

- Powiedziałeś ! I to nawet dwa razy.

- Przesłyszałaś się. – mlasnął

- Oczywiście … Nastaw wodę na herbatę dla swoich dziewczyn. Pewnie niedługo wstaną.

Wyprostował się przede mną, odstawiając talerze. - Już się robi szefie.

- Taaaa, żebyś ty zawsze był taki posłuszny … - westchnęłam

- Co mówiłaś ? – odwrócił się od czajnika

- Nic. – wyszczerzyłam się – W ogóle u chłopaków w porządku ? Rozmawiałeś z którymś przez telefon ?

- Z Sivą, ale tylko tyle, żeby powiedzieć, że klucze od piwnicy zostawiłem w koszu na bieliznę w łazience, bo ich szukali.

Ściągnęłam brwi i spytałam ze śmiechem. – CO ?!

Przewrócił oczami. – Zapomniałem je odłożyć na miejsce no …

- A myślałam, że to ja jestem roztargniona.

- Bo jesteś. – puścił do mnie oko

- Dzień dobry – do kuchni weszła Jessica w piżamie

- Cześć Mała

- Hej – posłałam jej uśmiech

- Vicky, gdzie ty mi się podziałaś wczoraj wieczorem ? Przysnęłam na chwilę i patrzę, a ciebie już nie ma.

- Tak się stało, że ja też przysnęłam, ale Nathan przyszedł po mnie, żebyś mogła wygodniej się wyspać.

- Taaaa już ja to widzę, że ze względu na mnie on cię zabrał … - pokiwała głową ze śmieszną miną

- Młoda, co ty za ciekawy film włączyłaś lepiej się pochwal, że obydwie zasnęłyście ? – zmienił temat Sykes

Spojrzałyśmy na siebie obydwie. – Nie mów mu. – powiedziałyśmy do siebie w jednym momencie i wymieniłyśmy uśmiechy

- O tak o ?? – założył ręce – To było trzeba i mnie zawołać ! Ale Jess z tego co wiem to ty jeszcze pełnoletnia nie jesteś …

- O czym ty do mnie mówisz ? – uniosła brew, a ja stawiając sałatkę na stół parsknęłam z ich dyskusji

- Dzień dobry – do kuchni weszła pani Sykes, zawiązując szlafrok – Oooo jaka niespodzianka. – uśmiechnęła się na widok pełnego stołu – To ja wcześniej wstałam, bo chciałam wam zrobić coś dobrego do jedzenia, a widzę, że sami sobie poradziliście świetnie.

- To był pomysł Victorii. – przyznał chłopak i podał mamie kubek z ciepłą herbatą

- Vicky bardzo mi przyjemnie w takim razie.

- Drobiazg. – uśmiechnęłam się – Chociaż tak chciałam podziękować za ciepłe przyjęcie i za to, że mogłam spędzić tu tak bardzo miły weekend.

- Mam nadzieję w takim razie, że będziecie przyjeżdżali częściej.

- Może byście wpadli za tydzień ?! – pisnęła z entuzjazmem Jessica

- Mała nie szalej tak. – zgasił ją brat – Zobaczymy mamo jak to będzie, ale jeżeli obydwoje będziemy mieli wolne weekendy, to myślę, że chętnie skorzystamy i wpadniemy.

- Liczę na to. – pani Sykes usiadła za stołem i rozpoczęliśmy wspólne śniadanie …

Kilka godzin później;

- Ha ha ha no nie wierzę ! – parsknęłam śmiechem na cały korytarz, wracając jak wcześniej sobie obiecałam, do zdjęć  z przeszłości syna pani Karen, które wisiały na ścianach

- Ej ! Proszę nie śmiać się z moich rozegnaliżowanych zdjęć z wczesnej młodości ! – obruszył się Nathan

- Hahahahahah no przepraszam cię, ale nie mogę. – zasłoniłam usta ręką, żeby się uciszyć – Aaaaaaa nie wytrzymam ! – złapałam się za brzuch

- Victoria przestań !

- Kiedy nie mogę ! – oparłam się o ścianę i wyprostowałam się, trzymając za brzuch. Wzięłam głęboki oddech, żeby złapać powietrze. – Rany, uwielbiam tą fotkę. Jak myślisz, mogę liczyć na kopię od twojej mamy ?

- Victoria, ani mi się waż ! – zagroził palcem

Jeszcze raz spojrzałam na zdjęcie swojego chłopaka kiedy to w pampersie siedział na podłodze, umazany z połową twarzy od czekolady i miną wyrażającą głęboki ból i rozpacz po tym jak z boku widać jego mamę, która trzyma cukierka- zapewne odebrała go synowi.

- Kocham to ! – kolejny raz parsknęłam

- A mówiłem już mamie tyle razy, żeby ściągnęła z widoku publicznego tą fotkę …

- No coś ty ! Cudowna jest ! – dałam mu buziaka w policzek

- Właśnie widzę. Jest taka cudowna, że aż się popłakałaś.

- Ha ha, nazwijmy to, że się wzruszyłam ze śmiechu i moje mięśnie nie wytrzymały. – zaczęłam wachlować sobie przed nosem, żeby doprowadzić się do porządku – Jak to dobrze, że moja mama nie wyciągnęła przy tobie mojego albumu …

- Aż tak ??

- Nom. Tylko, że moje są bardziej … - szukałam słowa – ostre ? Odważne ? Takie, że +18.

Sykes parsknął. – Jeszcze lepsza ode mnie byłaś ?

- Co ja poradzę, że wujek ciągle za mną ganiał z aparatem i nawet nie mogłam liczyć na chwilę prywatności w kołysce ? Nawet bez pampersa ?!

- Hahahahahahahahhahahahahhaha !!! – teraz chłopak ze śmiechu oparł się o ścianę – To ja hahahahahah muszę hahahahahaha koniecznie to hahahahaha zobaczyć !

- Pomarz sobie. – mlasnęłam

- To kiedy kochanie pokażesz mi swoje czarujące foteczki ? – objął mnie

- Nieprędko. – odpowiedziałam już poważnie

Zniknął jego uśmiech i zaczął bawić się moim kosmykiem. – Myślałaś o tym co ci powiedziałem ? Żebyś spróbowała pogadać z rodzicami ?

Ściągnęłam brwi i spojrzałam mu w oczy. – Nie. Nie chcę sobie psuć tego wyjazdu, więc przełóżmy tą rozmowę na kiedy indziej, dobrze ?

- Jak chcesz.

- Dzięki, że mnie rozumiesz … - szepnęłam na co on przytulił mnie mocno do siebie, zamykając w żelaznym uścisku. Czułam się tak bardzo bezpieczna i wiedziałam, że mogłam na niego liczyć. Zawsze. Cokolwiek by się działo.

Staliśmy tak wtuleni na korytarzu, gdy pani Sykes schodziła ze schodów i natknęła się na nas.

- Przepraszam, że przeszkadzam. – odezwała się, a my odsunęliśmy się od siebie – Ale chodźcie jeszcze na kawę.

- Mamo, ale musimy już jechać.

- Nath, nie zbawi nas chyba jeszcze jedna godzina, co ? – spytałam cicho. Zastanowił się chwilę i uśmiechnął się;

- A dostanę ciasta do kawy ?

- Łasuchu ty. – mama potargała go po włosach i ruszyliśmy we trójkę do kuchni

Po chwili dołączyła do nas Jessica i rozmawialiśmy we czwórkę przy stole, delektując się kto co wolał- Nathan i jego mama kawą, a my z najmłodszą blondynką herbatą. Spędziliśmy razem godzinę aż w końcu musieliśmy niestety wstać i zacząć szykować się z Nathanem do wyjścia.

Gdy na górze zamykałam swoją torbę, przechwyciła mnie jeszcze Jessica.

- Mogę na chwilę ? – zajrzała do pokoju

- No jasne. – uśmiechnęłam się i wstałam

- Chciałam ci bardzo podziękować, że wczoraj wieczorem znalazłaś dla mnie czas i chciałaś ze mną porozmawiać. – podeszła – Naprawdę wiele to dla mnie i znaczy. W ogóle cieszę się, że cię poznałam. Jesteś najfajniejszą dziewczyną jaką kiedykolwiek miał Nathan, mam nadzieję, że to widzi i docenia, bo jak nie to będę musiała nastukać swojego braciszka …

Uśmiechnęłam się szeroko, zakładając kosmyk włosów za ucho. – Dzięki. Dba o mnie. Nawet bardzo ... Jess, też się bardzo cieszę, że cię poznałam i, że mogłyśmy sobie porozmawiać tak od serca. Pamiętaj, że jeśli będziesz miała kiedykolwiek jakiś problem albo, gdy zechcesz pogadać

- Wiem. Mogę liczyć na ciebie. – dokończyła z uśmiechem

Spojrzałam w jej oczy. Były niemalże identyczne co Nathana.  – Jesteście tak bardzo do siebie podobni …

Blondynka uśmiechnęła się. – Nie da się wyprzeć brata.

- Oj nie da …

Nie czekając na nic dłużej przytuliłyśmy się do siebie, a następnie wymieniłyśmy numerami telefonów. Wzięłam torbę i zeszłyśmy razem na dół. Przy drzwiach stał Nathan z mamą i rozmawiali.

- A. I jeszcze jedno. – szepnęła Jess na ostatnim schodku – Pogadaj z Nathanem, żeby częściej do nas wpadał. Z tobą. Mama bardzo za nim tęskni. Zresztą mi też jest fajniej kiedy przyjeżdża. A teraz jak przyjechał z tobą to w ogóle było tak super ! Takie życie tu wprowadziłaś i tyle śmiechu.

- Ok, jasne, że z nim pogadam, ale wiesz, że mu też nie jest łatwo. On też tęskni, ale praca robi swoje … Za to przecież ty z mamą możesz przyjechać do Londynu.

- Niby tak, ale wiesz … Gloucester to Gloucester.

- Już wiem. Zaraziłam się magią i spokojem tego miejsca. – uśmiechnęłam się

- O czym moje dziewczyny tak zawzięcie dyskutują ? – zawołał Nathan

- O niczym ! – odpowiedziałyśmy równocześnie

- Mamo, ja naprawdę nie wiem co im jest, ale one są niebezpiecznie i podejrzanie zgodnie … - mówił, nie spuszczając z nas wzroku

- Nie wymyślaj synu. Bardzo się cieszę, że załapałyście ze sobą dobry kontakt i wspólny język.

Podeszłyśmy do drzwi.

- Gotowa ? Wszystko wzięłaś ? – chłopak przejął ode mnie torbę

- Tak. Chyba tak. – zawróciłam się do jego mamy – Dziękuję pani bardzo za wszystko. Będę wspaniale wspominała ten weekend.

- Nie ma za co Vicky. Cieszę się, że mój syn w końcu cię przywiózł do nas. Wpadajcie do nas częściej. Nawet bez niego wpadaj jak on nie będzie mógł.

- Oł. Dziękuję. – nie udało mi się ukryć swojego pozytywnego zaskoczenia – Trzymaj się Jessica. Do widzenia pani.

- Do widzenia i powodzenia w pracy.

- Cześć Vicky !

- Cześć mamo, cześć mała – Nathan przytulił je obie i ucałował

- Jedźcie ostrożnie.

- Jak zwykle mamo. Pa !

- Pa !

I wyszliśmy na zewnątrz. Doszliśmy do samochodu, Nathan zajął się układaniem toreb w bagażniku, a ja jak zwykle zajęłam miejsce po stronie pasażera. Zapięłam pas, jeszcze chwilę przez szybę rozejrzałam się po podwórku, próbują zapamiętać ten widok i chłopak wsiadł do samochodu, obok mnie.

- Smutno, że wyjeżdżamy ?

- O to samo chciałam ciebie zapytać …

Chwila ciszy i obydwoje westchnęliśmy, przyznając ; - Smutno …

Włączył silnik, bieg i ruszyliśmy spod domu.

- Ten weekend w Gloucester był cudownym pomysłem. – przyznałam – Aż nie chce mi się wracać do okrutnej rzeczywistości, która czeka na nas w Londynie.

- Takie życie, ale Vicky … po powrocie nie wchodzimy na żadne portale internetowe, nie oglądamy w telewizji kanałów muzycznych i żyjemy tak po prostu. Jak tutaj.

- Jakbyś nie był sławny i wszystko było normalnie ?

- Dokładnie. – przytaknął ruchem głowy

- Tak się nie da Nath …

- Postaramy się. – położył rękę na moim kolanie i uśmiechnął się, nie spuszczając wzroku z drogi …

Kilka godzin później byliśmy już pod domem The Wanted.

- Ale wiesz co jak co, ale – odezwałam się, odpinając pas – stęskniłam się za tymi durniami.

- Wiesz – powtórzył moją czynność – ja nie.

- Jesteś bezlitosny. – dałam mu kuksańca w bok, a on roześmiał się i wysiedliśmy z samochodu. Poczekałam aż chłopak wyjął nasze bagaże i weszliśmy razem do domu. Nie zdążyliśmy niczego powiedzieć, bo Tom uradowany wyszedł z salonu i szedł w naszą stronę z rozłożonymi rękami.

- OOooooo zakochańce wróciły ! Chłopaki chowajcie flaszkę ! – wydarł się – No cześć słońce ! – dał mi buziaka – Uuuuu jak ślicznie wyglądasz, kwitniesz ! Nono Nath już nie wchodzę w szczegóły co wy tam robiliście pod matczynym dachem. – dał sójkę w bok Sykesowi z rechotem

- Jak miło być znowu w domu … - westchnął mój chłopak, ściągając kurtkę

- Tommy proszę cię … Zanim zaczniesz gadać, podłącz język do mózgu. – poklepałam go po ramieniu i weszłam do salonu …

Jołson Moje Drogie Lejdis ! Dobra, wpadłam w wir pisania dzisiaj. Usiadłam rano ambitnie do laptopa, żeby uwaga- NAPISAĆ PRACĘ SEMESTRALNĄ NA JEDEN PRZEDMIOT, a skończyło się na czym ? Na całym rozdziale, napisanym jednym tchem. Nie mam pytań -.- .

„Skąd biorę wenę na kolejne rozdziały ?” - te pytanie pojawia się od Was średnio co trzeci rozdział, a ja wiecznie nie potrafię na nie odpowiedzieć ;p. „Po prostu” siadam do laptopa, otwieram dokument z Wantedowymi i jakoś leci. Albo jadąc metrem czy czekając w kolejce przy kasie przychodzi do mnie taka fala olśnienia i zapisują mi się w głowie czasami fajniejsze czasami mniej fajne teksty, dialogi czy w ogóle pomysły na dalszą akcję, więc to nie jest tak, że nie chcę Wam czegoś napisać czy coś ukrywam, ale po prostu sama nie wiem jak to jest, że jest ponad stówa rozdziałów, a ja mam nadal ochotę pisać i nawiedzają mnie wciąż nowe i świeże pomysły.

O tym, żeby z tego bloga powstała książka też często czytam, co ukrywam, że niezwykle mi schlebia, ale popatrzmy na to trzeźwym okiem – nie ma takiej opcji. No chyba, że coś by mi już strzeliło naprawdę do głowy i chciałabym zaszaleć, ale jak na razie JESZCZE mi się na to nie zanosi, ale bardzo dziękuję za podsunięcie pomysłu i docenienie moich starań ;).

A propos ! – Dam dam daaaaaaaam Wantedowe Story mają istną zawrotną sumę stron – skromne 800 ;p. Nooooooo to jakby przywalić komuś taką cegłą to aż słabo by się ofierze zrobiło xD … I wow wow – ponad 100 000 wyświetleń ! Ooooooo <3 !

Smile – trzymałam kciukasy za chemię aż kostki pobielały, jak poszło :) ? Natalio – kiedyś w jednej notce wspominałam, ale nie ma problemu i mogę powtórzyć – studiuję psychologię w Warszawie ;). Polecam się na przyszłość nie tylko Tobie, ale ogółem ;>. Zresztą macie do mnie namiar, więc jakby kiedyś coś ktoś – śmiało ;).

Wczoraj wieczorem przyjechałam już do domu (dzięki CrazyAlex za życzenie spokojnego powrotu :D ) i wdycham wręcz rodzinną atmosferę, która unosi się tutaj. Jest tak świetnie i bezpiecznie … Tego mi było trzeba przez ostatnie kilka tygodni. Byłam dziś rano u lekarza, muszę jutro porobić bardziej szczegółowe badania, więc trzymajcie teraz Wy za mnie kciuki, żeby wyszły w miarę i nie było powodów do obaw.

Tak patrzę na rozłożone wokół mnie kartki z notatkami, z których miałam pisać tą nieszczęsną pracę i coś czuję, że chyba zabiorę się za to późnym wieczorem ;]. Niedługo pójdę z Mamcikiem na świąteczne zakupy, bo brakuje jeszcze paru prezentów ;p, a z kolei jutro przylatuje do mnie moja przyjaciółka z USA, której już wprost nie mogę się doczekać !!

Co u Was ? Nastrój świąteczny pełną parą ? Spotkanie z Mikołajem już się odbyło ;> ? Jakie są Wasze wymarzone prezenty, które możecie znaleźć pod choinką (: ?

Piszcie – będę już na bieżąco z Waszymi komentarzami.

Tsz tsz – bez odbioru ;D.